คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ทิพปัญญา อ. บุปผเวส

จำเลยฉุดคร่าภริยาที่ไม่ได้จดทะเบียนเพื่อจะให้กลับบ้านหรือไปอยู่กินตามเดิมยังไม่เป็นผิดตามมาตรา 276.

จำเลยลงลายมือชื่อปลอมไนบัญชีจ่ายเงินเดือนของโรงเรียนรัถบาล ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยปลอมหนังสือสำคันไนราชการ

จำเลยลงลายมือชื่อปลอมในบัญชีจ่ายเงินเดือนของโรงเรียนรัฐบาล.ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยปลอมหนังสือสำคัญในราชการ.

ข้อต่อสู้ของจำเลยที่ว่าได้ที่ดินมาโดยการจำนองหลุดเปนสิทธิ์นั้น ถือไม่ได้ว่าจำเลยยก ม.1299 ขึ้นต่อสู้ , กรนีตามมาตรา 1299 (2) นั้นไม่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยหรือสีลธัมอันดีของประชาชน

ข้อต่อสู้ของจำเลยที่ว่าได้ที่ดินมาโดยการจำนองหลุดเป็นสิทธินั้น. ถือไม่ได้ว่าจำเลยยก มาตรา 1299 ขึ้นต่อสู้. กรณีตามมาตรา 1299(2) นั้น ไม่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน.

ไนคดีเบิกความเท็ด ปัญหาที่ว่าข้อความนั้นสำคันหรือไม่ ย่อมเปนปัญหาข้อเท็ดจิง โจทดีกาไม่ได้
แม้สาลล่างฟังว่าคำเบิกความของพยานไม่ไช่ข้อสำคันไนคดีเพราะเปนพยานบอกเล่า ก็คงถือว่าเปนข้อเท็ดจิงดุจกัน

ในคดีเบิกความเท็จ ปัญหาที่ว่าข้อความนั้นสำคัญหรือไม่.ย่อมเป็นปัญหาข้อเท็จจริง โจทก์ฎีกาไม่ได้. แม้ศาลล่างฟังว่าคำเบิกความของพยานไม่ใช่ข้อสำคัญในคดีเพราะเป็นพยานบอกเล่า. ก็คงถือว่าเป็นข้อเท็จจริงดุจกัน. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 29/2485.

ผู้ทำสัญญายินยอมไห้จำเลยโอนกัมสิทธิไนที่ดินแต่ไนสัญญานั้นมิได้มีเงื่อนไขระบุไห้โจทมีสิทธิ์เก็บกินไนที่ดินนั้นย่อมถือได้ว่าโจทไม่มีการได้มาซึ่งทรัพย์สิทธินั้นโดยบริบูรน์ ,สิทธิเก็บกินย่อมเปนทรัพย์สิทธิอันจะต้องจดทเบียนตามกดหมาย

โจทก์ทำสัญญายินยอมให้จำเลยโอนกรรมสิทธิ์ในที่ดิน. แต่ในสัญญานั้นมิได้มีเงื่อนไขระบุให้โจทก์มีสิทธิเก็บกินในที่ดินนั้นย่อมถือได้ว่าโจทก์ไม่มีการได้มาซึ่งทรัพย์สิทธินั้นโดยสมบูรณ์. สิทธิเก็บกินย่อมเป็นทรัพย์สิทธิอันจะต้องจดทะเบียนตามกฎหมาย.

เมื่อตามพินัยกรรมระบุยกทรัพย์สินสิ่งใดให้ผู้รับโดยเฉพาะ.ผู้รับก็มีสิทธิเกี่ยวแก่ทรัพย์สินนั้นๆ ตามพินัยกรรมโดยไม่ต้องแบ่งให้ผู้อื่น. เมื่อพินัยกรรมระบุให้ใช้หนี้ ถ้าผู้รับพินัยกรรมไม่ออกใช้หนี้จะปฏิเสธไม่ยอมรับมรดกเสียก็ได้. ในกรณีที่ผู้รับพินัยกรรมยอมรับมรดก ผู้รับพินัยกรรมก็ต้องใช้หนี้. ในคดีขอแบ่งมรดกการที่จำเลยให้การแก้ฟ้องโจทก์ว่า.โจทก์ยักย้ายทรัพย์ซึ่งเป็นของจำเลยตามพินัยกรรมและแนบสำเนาพินัยกรรมมาพร้อมคำให้การเช่นนี้. เป็นการแสดงชัดว่าจำเลยต่อสู้ว่าทรัพย์นั้นเป็นทรัพย์ที่จำเลยจะได้รับตามพินัยกรรม.