คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ทิพปัญญา อ. บุปผเวส

แผลที่ไต้เข่ายาว 3 ซ.ม.กว้าง 2.2 ซ.ม. ลึก 6 ซ.ม. ตั้งแต่ถูกทำร้ายแล้วผู้ถูกทำร้ายประกอบการหาเลี้ยงชีพไม่ได้เปนปรกติ (เกิน 20 วัน) เพราะเจ็บเสียวชาตั้งแต่แผลแล่นขึ้นมาหมดซีกตัว ต้องไช้ไม้เท้ายันเดินกะเผลก เช่นนี้เปนบาดเจ็บถึงสาหัส. สาลชั้นต้นลงโทสตาม ม.256 จำคุก 2 ปี สาลอุธรณ์แก้ลงโทสตาม ม.254 จำคุก 1 ปี เปนแก้มาก. อ้างคำสั่งคำร้องที่ 124/2484 ปัญหาว่าบาดเจ็บถึงสาหัสโดยทุพพลภาพทนทุขเวทนากล้าเกิน 20 วัน หรือไม่สามาถประกอบอาชีพได้โดยปรกติเกิน 20 วันหรือไม่นั้น เปนปัญหาข้อเท็ดจิง

ฟ้องของโจทก์กล่าวว่า จำเลยขายไม้ขีดไฟกลักละ 3สตางค์. อันเกินราคาสูงสุดซึ่งคณะกรรมการในท้องที่ได้ประกาศไว้. โดยห้ามมิให้ขายเกินกว่ากลักละ 2 สตางค์. ย่อมเป็นข้อความที่ชัดเจนพอที่จำเลยจะเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว.ไม่จำเป็นต้องกล่าวในฟ้องว่า ประกาศของคณะกรรมการนั้นได้ประกาศเมื่อวันเดือนปีใด. และจำเลยได้กระทำผิดภายในกำหนดนั้นหรือไม่.

ฟ้องของโจทกล่าวว่า จำเลยขายไม้ขีดไฟกลักละ 3 สตางค์อันเกินราคาสูงสุดซึ่งคนะกัมการไนท้องที่ได้ประกาสไว้ โดยห้ามมิไห้ขายเกินกว่ากลักละ 2 สตางค์ ย่อมเปนข้อความที่ชัดเจนพอที่จำเลยจะเข้าไจข้อหาได้ดีแล้ว ไม่จำเปนต้องกล่าวไนฟ้องว่า ประกาสของคนะกัมการนั้นได้ประกาสเมื่อวันเดือนปีได และจำเลยได้กะทำผิดพายไนกำหนดนั้นหรือไม่

การที่จำเลยยิงผู้ที่ลอบเข้าไปแอบหยู่นอกมุ้งที่ภรรยาจำเลยนอนไนร้านของผู้อื่นไนงานออกร้าน โดยผู้นั้นมิได้ทำอะไรแก่ภรรยาจำเลยดังนี้จะถือว่ากะทำโดยป้องกันมิได้

การที่จำเลยยิงผู้ที่ลอบเข้าไปแอบอยู่นอกมุ้งที่ภรรยาจำเลยนอนในร้านของผู้อื่นในงานออกร้าน. โดยผู้นั้นมิได้ทำอะไรแก่ภรรยาจำเลยดังนี้. จะถือว่ากระทำโดยป้องกันมิได้.

โจทฟ้องอ้างสิทธิตามเขตโฉนดมิได้อ้างว่าตนมีสิทธิถึงที่วิวาทซึ่งเปนที่นอกโฉนด โจทไม่มีทางชนะคดี เพราะเปนการเกินคำขอ

โจทก์ฟ้องอ้างสิทธิตามเขตโฉนดมิได้อ้างว่าตนมีสิทธิถึงที่วิวาทซึ่งเป็นที่นอกโฉนด. โจทก์ไม่มีทางชนะคดี.เพราะเป็นการเกินคำขอ. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 19/2485.

ศาลชั้นต้นลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา 256 จำคุกจำเลยคนละ 3 ปี 2 ปีและ 1 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา 254 จำคุกจำเลยคนละ 1 ปี 1 ปี 6 เดือน และ 6 เดือนดังนี้ โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

ศาลชั้นต้นลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 256. จำคุกจำเลยคนละ 3 ปี 2 ปี และ 1 ปี 6 เดือน.ศาลอุทธรณ์ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 254 จำคุกจำเลยคนละ 1 ปี 1 ปี 6 เดือน และ 6 เดือน. ดังนี้โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้. ดำเนินตามมติที่ประชุมใหญ่ในคำร้องที่ 124/2484.

จับไม้สักซึ่งเลื่อยเป็นแผ่นได้ที่จำเลย. โดยไม่มีดวงตราประทับนั้น. โจทก์จะต้องนำสืบให้ได้ความแน่นอนว่า.ต้นสักที่จำเลยเลื่อยเป็นไม้กระดานนั้น. เป็นไม้ที่ไม่ได้ตีตราของเจ้าพนักงาน.