คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานขับรถยนต์โดยประมาทและหยุดรถในที่คับขัน ตาม พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ. 2477 ม.14,29,66 แต่ปรากฎว่ามาตรา 66 นี้ถูกยกเลิกโดย พ.ร.บ.จราจรทางบก (ฉบับที่ 3) พ.ศ.2481 มาตรา 4 เสียแล้ว แม้โจทก์จะมิได้อ้างถึงกฎหมายปี พ.ศ. 2481 ก็ไม่ทำให้จำเลยเสียหายเสียเปรียบในเชิงคดี และจะถือว่าโจทก์ฟ้องความมิได้อ้างบทก็ไม่ได้ เพราะโจทก์อ้างไว้แล้วแต่ไม่ถูกบท โดยบทที่อ้างได้มีการเปลี่ยนแปลงให้อำนาจเจ้าพนักงานมากขึ้นเท่านั้น ส่วนโทษปรับมิได้เปลี่ยนแปลง

คำที่ผู้ถูกยิงร้องบอกกล่าวขึ้นทันทีไม่มีเวลาคิดตรองรับฟังเป็นพยานได้
คำที่ผู้ถูกยิงบอกแก่มารดาอีก 3-4 คำเป็นการยืนยันว่าที่ร้องบอกกล่าวนั้น ไม่ใช่การสงสัย
คำที่ผู้ถูกยิงบอกกำนัน โดยรู้ตัวว่าใกล้จะตายว่าจำเลยยิงรับฟังประกอบได้
จำเลยรับสารภาพชั้นสอบสวนโดยบริสุทธิ์ใจ ประกอบกับคำบอกกล่าวของผู้ถูกยิงข้างต้นฟังลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนโดยเจตนาได้

ฟ้องว่าจำเลยปลอมหนังสือกู้ แต่พิจารณาไม่ได้ความว่าจำเลยปลอมเอง การที่หนังสือกู้อยู่ในครอบครองของจำเลยจะสันนิษฐานว่าจำเลยปลอมเองไม่ได้ จำเลยอาจให้ผู้อื่นปลอม ถ้าโจทก์ไม่กล่าวในฟ้องว่าจำเลยสมคบกับผู้อื่นปลอมหนังสือ ก็จะลงโทษจำเลยไม่ได้
ศาลชั้นต้นวางโทษจำเลยตามกฎหมายใหม่ ซึ่งเป็นคุณแก่จำเลย
ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตามกฎหมายเก่า เพราะกำหนดโทษที่ลงอยู่ในเกณฑ์ของกฎหมายเก่าดังนี้ เป็นการชอบแล้ว

ยื่นฎีกาและคำร้องขอให้รับรองฎีกาใน 1 เดือน แต่ผู้พิพากษาที่พิจารณาคดีอนุญาตเมื่อเกิน 1 เดือนไม่ถือเป็นการเกินกำหนดเวลาฎีกา

การกำหนดอัตราโทษเป็นมาตรฐาน โดยไม่คำนึงถึงพฤติการณ์ประกอบการกระทำผิดตามหลักวิชาธรรมศาสตร์ อาจก่อให้เกิดความอยุติธรรมได้ง่าย เมื่อศาลที่สูงกว่าไม่เห็นด้วยในดุลพินิจเช่นนั้น ศาลชั้นต้นชอบที่จะรับเป็นข้อควรคำนึงในการอำนวยความยุติธรรมต่อไป

โจทก์ยื่นคำร้องขอให้นับโทษจำเลยต่อจากคดีอีกเรื่องหนึ่งศาลชั้นต้นสั่งให้ส่งสำเนา และสอบถามจำเลยในวันสืบพยานแต่ก็ไม่ได้สอบจนพิพากษาไปแล้วแม้จะถือว่าเป็นความบกพร่องของศาลที่ไม่สอบถามจำเลยโจทก์ก็มีส่วนบกพร่องไม่ติดตามแถลงต่อศาลก่อนพิพากษา ศาลฎีกาไม่เห็นสมควรแก้ไข

ฟ้องว่า จำเลย 4 คน สมคบกันกระทำผิด ไม่จำต้องแยกกล่าวว่าจำเลยคนไหน กระทำอย่างไร ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

การฟ้องขอให้จ่ายเงินสินบนและรางวัลตาม พ.ร.บ.ให้บำเหน็จในการปราบปรามผู้กระทำความผิด 2489 ไม่จำต้องอ้างมาตรา 9

เรือน้ำหนักไม่เกิน 250 ตัน ซึ่งใช้ในการกระทำผิดพระราชบัญญัติศุลกากร 2469 มาตรา27 ต้องริบตาม มาตรา32
ผู้ร้องอ้างว่าเรือเป็นของตนไม่ควรริบตาม พระราชบัญญัติศุลกากรพ.ศ. 2469 มาตรา 32 เป็นหน้าที่ผู้ร้องจะต้องพิสูจน์ให้ได้ความเป็นหลักฐานมั่นคงดังอ้าง

คดีเรื่องมีฝิ่นผิด พระราชบัญญัติฝิ่น เจ้าพนักงานจับจำเลยได้พร้อมด้วยฝิ่นของกลางในครอบครองของจำเลยสมฟ้องแล้วจำเลยเถียงว่าไม่ได้เกี่ยวข้องรู้เห็นว่ามีฝิ่นอยู่ในของกลาง จำเลยต้องพิสูจน์ให้เห็นความบริสุทธิ์