คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 256 (8)

คดีที่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.256 โดยกล่าวว่าจำเลยที่ 1 ใช้ขวานทำร้ายจำเลยที่ 2 เป็นบาดแผลสาหัสประกอบด้วยทุกขเวทนากล้าเกินกว่า 20 วัน และส่งรายงานชัณสูตรบาดแผลมาด้วย จำเลยรับสารภาพตามฟ้องทุกประการ ดังนี้ ศาลย่อมต้องฟังข้อเท็จจริงว่าเป็นสาหัสตาม ม. 256(8) และพิพากษาคดีไปได้เลย ตาม วิ.อาญา ม. 176
เมื่อศาลพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 2 ปี หากได้พิเคราะห์ถึงสภาพความผิดและเหตุผลต่าง ๆแล้วเห็นเป็นการสมควร ศาลจะให้รอการลงโทษจำเลยไว้ไม่เกิน 5 ปีก็ได้ ตาม ม. 41 (ที่แก้ไข)

ในกรณีเรื่องสมัครใจวิวาททำร้ายร่างกายกันนั้น จำเลยจะอ้างเหตุป้องกันตัวขึ้นต่อสู้ให้พ้นผิดหาได้ไม่แต่ศาลอาจใช้ดุลยพินิจวางโทษจำเลยในสถานเบาได้
ในการวิวาทต่อสู้กันอาวุธมีดที่จำเลยใช้แทงผู้เสียหายยาวทั้งด้ามทั้งตัวเพียง 1 คืบเศษ และบาดแผลซึ่งผู้เสียหายถูกแทงที่สำคัญอาจถึงตายได้คงมีแผลเดียวดังนี้ จำเลยย่อมมีผิดตาม ก.ม.อาญา ม. 256 (8) เท่านั้นหาใช่ผิดตาม ม. 249-60 ไม่

แม้จำเลยจะให้การรับสารภาพตามฟ้อง ศาลก็จะรับฟังลงโทษนอกเหนือไปจากความจริงหาได้ไม่
ฟ้องว่าผู้เสียหายบาดเจ็บถึงทุพลภาพและทนทุกข์เวทนา+ ไม่สามารถประกอบอาชีพได้ดังปกติเกินกว่า 20 วัน จำเลยรับสารภาพตามฟ้อง โจทก์ขอสืบพยานประกอบเพราะแต่วันเกิดเหตุถึงวันจำเลยรับไม่เกิน 20 วัน ผู้เสียหายเบิกความว่าแผลที่ศีร์ษะแม้รักษา 30 วัน แต่ก็ลุกไปไหนไม่ได้เพียงครึ่งเดือนเท่านั้น จึงถือไม่ได้ว่าเป็นบาดเจ็บถึงสาหัสตาม ม. 256 (8)
ส่วนบาดเจ็บที่นิ้วทำไขดักปลาไม่ได้ 20 วันนั้น ปรากฎว่าผู้เสียหายมีอาชีพทำนา จึงถือไม่ได้ว่าการทำเครื่องมือหาปลาเป็นอาชีพตามปกติ ตาม ม.256(8)

บาดแผลที่ถือว่าสาหัสตามกฎหมาย

จำเลยไช้ไม้ตีผู้เสียหายโดยทางป้องกัน แล้วแย่งมีดจากผู้เสียหายได้ จึงทำร้ายผู้เสียหายถึงสาหัสอีก ซึ่งการทำร้ายพายหลังนี้ผู้เสียหายได้ล้มลงไปหมอบหยู่ไม่มีอาวุธแต่หย่างไดเช่นนี้ ต้องถือว่าเปนการป้องกันตัวเกินกว่าเหตุ

แผลถูกตีหลังมือขวาโคนนิ้ว+กระดูกหักต้องเข้าเผือก + เดือนทำงานตามปรกติไม่ได้ เพราะมือกำไม่เข้า ใช้+อะไรไม่ถนัดตามปรกติก็อยู่ในลักษณะสาหัสตามกฎหมาย อาญา ม.256 (8). จำเลยโกรธเคืองโจทก์ที่เป็นทนายฟ้องจำเลยได้เคยแสดงความอาฆาตจะทำร้ายมาหลายครั้ง ในที่สุดมาดักทำร้ายได้ดังนี้เข้าลักษณะเป็นการทำทำร้ายโดยความพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมาย

ยกฟ้อง

ยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทั้งสองวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยที่ 2 ทำร้ายจำเลยที่ 1 ฝ่ายเดียวศาลลงโทษฐานทำร้ายร่างกายได้.

พฤตติการณืที่ไม่ถือว่าผู้บาดเจ็บไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปกติ