คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ลักษณฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461 ม. 3

เรือที่ใช้ในการบรรทุกสินค้าซึ่งเจ้าของได้ปิดบังซ่อนเร้นเพื่อมิให้เสียภาษีนั้นย่อมเป็นของที่ต้องริบด้วย
ปัญหาที่ว่าจำเลยมีเจตนากระทำผิดหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ศาลเดิมปรับจำเลยคนละ 3300 บาทศาลอุทธรณ์แก้ไห้ปรับจำเลย 5000 บาท เช่นนี้เป็นการแก้น้อย ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้

ศาลชั้นต้นให้จำคุก 10 ปี ตาม ม.249-55-59 ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุก 5 ปี ตาม ม.249-53 เป็นแก้มาก ฎีกาข้อเท็จจริงได้

แก้น้อย ศาลชั้นต้นลงโทษตาม ม.223-73 จำคุก 1 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษตาม ม.227-73 แต่คงให้จำคุกตามศาลเดิม เป็นการแก้ไขเล็กน้อย ปัญหาที่ว่าจำเลยเพียงแต่ใช้หนังสือโดยรู้ว่าปลอมหรือจำเลยปลอมขึ้นเองนั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง

แก้มาก ศาลเดิมลงโทษจำเลยตาม ม.249-59 ให้จำคุก 10 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตามมาตรา 251 จำคุก 5 ปีดังนี้ เป็นแก้มากเจตนาหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง เทียบฎีกาที่ 95/2474

แก้มาก ศาลเดิมให้จำคุกจำเลยตามมาตรา 301 กำหนด 10 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่ามีผิดตามมาตรา 294 ตอนท้ายให้จำคุก 3 ปี เป็นแก้มาก

ไม้ไผ่กะบอกโตเท่าข้อมือยาว 1 แขนอาจใช้ทำร้ายร่างกายถึงสาหัสนั้น เพียงแต่เงื้อขึ้นจะทำร้ายก็นับว่าได้ใช้เป็นเครื่องประหารแล้วนับว่าเป็นสาตราวุธ พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461 ม.3 ศาลเดิมให้จำคุก 10 ปี ตามมาตรา 301 ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุก 3 ปีตาม ม.299 นับว่าแก้มาก คู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงได้

ศาลเดิมให้จำคุก 7 ปี 6 เดือน ตามมาตรา 249 -+ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุก +ปี 6 เดือน ตามม.251 +เป็นแก้มาก ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

การชิงทรัพย์ประกอบด้วยลักษณฉกรรจ์ แต่อย่างหนึ่งอย่างใดตาม ม.293 หรือ 294 ก็เป็นผิดตาม ม.299 พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461 ม.3 แก้น้อย ศาลเดิมลงโทษตาม ม.298-72 จำคุก 2 ปี 4 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงตามมม.299-72 จำคุก 4 ปี เป็นแก้ไขเล็กน้อย

บาดแผลสาหัสถูกทำร้าย 11 แห่งต้องรักษาบาดแผล 15 วันนับแต่วันถูกทำร้ายแล้ว 1 เดือนแผลก็ยังไม่หาย ทำการเลี้ยงชีพไม่ได้ตามปกติยืนก็สั่นแลเสียวไปทั้งตัว นับว่าเป็นบาดเจ็บสาหัส ตามมาตรา 256 ข้อ 8 วิวาท ในการวิวาทเมื่อปรากฎว่าใครเป็นผู้ลงมือทำร้ายแล้วก็ลงโทษฐานทำร้ายร่างกายได้ พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461 ม.3 แก้ไขเล็กน้อย ศาลเดิมลงโทษตาม ม.258 ให้จำคุก 1 เดือนศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษตาม ม.256 ให้จำคุก 2 ปีเป็นแก้ไขให้จำคุก 2 ปีเป็นแก้ไขเล็กน้อย ฎีกาไม่ได้ ข้อเท็จจริง การเถียงลักษณของแผลที่ศาลชี้ขาดมานั้นเป็นการเถียงข้อเท็จจริง ข้อกฎหมาย+การวิวาทปรากฎว่าใครเป็นทำร้ายแล้วควรวางโทษ+ทำร้ายร่างกายหรือฐานวิวาทนั้นเป็นปัญหาข้อกฎหมาย

คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ห้ามจำเลยอย่าให้เกี่ยวข้องในที่ดิน(ของโจทก์) แลตั้งทุนทรัพย์มา 150 บาท แลเสียค่าขึ้นศาล 20 บาทเช่นคดีประเภทมไม่มีทุนทรัพย์ก็ดี ก็ยังคงถือว่าเป็นคดีที่มีทุนทรัพย์เพียง 150 บาท คู่ความอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ด้ (เทียบฎีกาที่ 356/2476)