คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 293

จำเลยเข้าไปลักทรัพย์เขาถึงในบ้าน ครั้นเจ้าทรัพย์รู้สึกตัวตื่นขึ้นจะเปิดประตูเรือนออกมาจำเลยพูดขู่เจ้าทรัพย์จนเจ้าทรัพย์มีความกลังไม่กล้าเปิดประตูแล้วจำเลยก็พาอาทรัพย์หนีไปเช่นนี้ย่อมมีผิดฐานชิงทรัพย์ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.193 ข้อ 2 อุทธรณ์ที่ระบุข้อความแต่ย่อ ๆ ว่าคำพิพากษาศาลชั้นต้นคลาดเคลื่อนต่อบทกฎหมายและข้อเท็จจริงเพราะพะยานโจทก์ให้การแตกต่างกัน ไม่น่าเชื่อเช่นนี้ เป็นอุทธรณ์ย่อศาลอุทธรณ์ไม่รับวินิจฉัย

ในคดีที่โจทก์อุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริงจะนำม.194 มาใช้บังคับมิได้

ฟ้องว่าลักทรัพย์ได้ความว่ารับของโจรลงโทษไม่ได้ ยกฟ้อง

ยกฟ้อง

ยกฟ้อง

ยกฟ้อง

ยกฟ้อง

ลักษณะพะยานสืบพิศูจน์พะยานสืบหักล้างพะยานในเรื่องลักทรัพย์จำเลยขอสืบพะยานว่ารู้เห็นว่าพะยานโจทก์เอาของกลางไปซุกใส่ที่จำเลยได้ไม่เป็นการพิศูจน์พะยานฎีกาอุทธรณ์คดีคนบังคับอังกฤษคดีอาญาคนบังคับอังกฤษเป็นเจ้าทรัพย์ เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษากลับศาลชั้นต้นโจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงได้

จำเลยกับพวกเข้าลักทรัพย์ในเวลาค่ำคืนเจ้าทรัพย์พบ จำเลยหนีพวกเจ้าทรัพย์ดักจับ จำเลยกลับเงื้อมีดจะทำร้าย จำเลยต้องมีผิดฐานชิง หาใช่ฐานลักไม่ (เทียบฎีกาที่ 926/72) พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.3 ศาลเดิมว่าชิง ศาลอุทธรณ์ว่าลัก ฎีกาได้
ความจริงจำเลยมิผิดตามมาตรา 299 แต่ฎีกาโจทก์ขอให้ยืนตามศาลเดิมเท่านั้น

จำเลยสมคบกันไปลักทรัพย์ เจ้าทรัพย์ไล่ตาม จำเลยคนหนึ่งยิงเจ้าทรัพย์ตายดังนี้ จำเลยนอกจากคนที่ยิงเจ้าทรัพย์มีผิดฐานลักทรัพย์เท่านั้น