คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.อ. ม. 156

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1020/2493 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การวินิจฉัยข้อสำคัญของคำเบิกความเท็จในคดีอาญา: ศาลล่างวินิจฉัยแล้วฎีกาไม่รับ

การที่จะวินิจฉัยว่าถ้อยคำที่เบิกความเท็จจะเป็นข้อสำคัญหรือไม่นั้น ย่อมต้องพิจารณาประเด็นในคดีที่ผู้นั้นเบิกความประกอบเมื่อศาลล่าง 2 ศาลฟังว่าข้อความที่ผู้นั้นเบิกความเท็จไม่ใช่ข้อสำคัญในคดีแล้ว การเป็นข้อสำคัญหรือไม่สำคัญย่อมเป็นข้อเท็จจริง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 405/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ฟ้องอาญาหมิ่นประมาทด้วยการแจ้งเท็จและเบิกความเท็จ: จำเลยต้องทราบข้อเท็จจริงที่แจ้ง/เบิกความ

ไนคดีหาว่าร้องเรียนเท็ดและเบิกความเท็ดนั้น ไนฟ้องต้องระบุมาด้วยว่าความจิงเปนหย่างไร มิฉนั้นเปนฟ้องเคลือบคลุม.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1018/2485 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ความสำคัญของข้อความเบิกความในคดีอาญา: ข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมาย

ไนคดีเบิกความเท็ด ปัญหาที่ว่าข้อความนั้นสำคันหรือไม่ ย่อมเปนปัญหาข้อเท็ดจิง โจทดีกาไม่ได้
แม้สาลล่างฟังว่าคำเบิกความของพยานไม่ไช่ข้อสำคันไนคดีเพราะเปนพยานบอกเล่า ก็คงถือว่าเปนข้อเท็ดจิงดุจกัน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1068/2484

การจ้างผู้อื่นเบิกความเท็จ: ฟ้องไม่ชัดองค์ความผิดฐานกระทำพะยานเท็จและเบิกความเท็จ

การจ้างผู้อื่นเบิกความเท็จไม่เป็นผิดฐานกระทำพะยานเท็จตามมาตรา 157ฟ้องว่าจ้างผู้อื่นเบิกความเท็จแต่ไม่ได้กล่าวว่าผู้ถูกจ้างไปเบิกความเท็จในข้อสำคัญอย่างไรดังนี้ ย่อมไม่ครบองค์ความผิดตามมาตรา 156 จึงรับพิจารณา เพื่อลงโทษผู้รับจ้างตามมาตรา 156 และ 64 ไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 729/2484

เบิกความเท็จในคดีรับของโจร: คำเบิกความเป็นข้อสำคัญในคดีหากมีผลต่อการพิจารณาความผิดฐานรับของโจร

ในคดีเรื่องรับของโจรแม้ศาลจะวินิจฉัยในประเด็นว่าจำเลยในประเด็นว่าจำเลยรับของกลางไว้โดยรู้ว่าเป็นของกลางไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้ายหรือหรือไม่ก็ดี ถ้าพะยานโจทก์เบิกความเท็จเพื่อแสดงว่าของนั้นไม่ได้ถูกลัก ก็นับว่าเป็นข้อสำคัญในคดี ย่อมมีผิดฐานเบิกความเท็จ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 131/2484

เบิกความเท็จ – รับสารภาพ – พยานสำคัญ – ศาลพิจารณาได้ – ไม่ต้องสืบพยานเพิ่มเติม

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฐานเบิกความเท็จ เมื่อจำเลยรับสารภาพแล้วศาลจะยกฟ้องเพราะโจทก์ไม่ได้อ้างสำนวนเดิมเป็นพะยานนั้นไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 812/2483

คำเบิกความที่ไม่ใช่ข้อสำคัญในคดีเบิกความเท็จ ศาลยกฟ้อง

กรณีที่ถือว่าคำเบิกความไม่ใช่ข้อสำคัญในคดี

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 702/2483

การลงโทษคดีเบิกความเท็จ: ฟ้องชัด-รับสารภาพเพียงพอ แม้ศาลสงสัยข้อสำคัญก็ไม่ต้องสืบเพิ่ม

คดีซึ่งมีอัตราโทษจำคุกอย่างสูงไม่ถึงสิบปี เมื่อฟ้องโจทก์ระบุความผิดไว้ชัดแจ้ง และจำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้อง ศาลก็พิพากษาลงโทษจำเลยได้คดีเบิกความเท็จ ถ้าศาลสงสัยว่าคำเบิกความในคดีก่อนจะมิใช่ข้อสำคัญก็อาจเรียกสำนวนมาดูในฐานเป็นพะยานของศาลได้ตาม ประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 228

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 435/2483

อำนาจฟ้องคดีอาญา และการยืนยันความผิดพลาดของฟ้อง ทำให้ไม่ควรแก้ฟ้อง

ในคดีอาญา ทนายมีอำนาจเซ็นลายมือชื่อเป็น โจทก์แม้ในใบแต่งทนายตัวความจะมอบอำนาจให้ฟ้องก็ตามและเมื่อปรากฏความผิดพลาดในฟ้องขึ้นแล้ว โจทก์มิได้ขอแก้ให้ถูกต้อง กลับยืนยันตลอดมาดังนี้ศาลหาควรให้โจทก์แก้ฟ้องไม่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 722/2482

การเบิกความเท็จต้องระบุความสำคัญต่อคดี ฟ้องไม่ชัดเจน ศาลยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานเบิกความเท็จแต่มิได้บรรยายฟ้องว่าคำเบิกความนั้น เป็นข้อสำคัญแห่งคดีแล้วศาลยกฟ้อง

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย ป.อ. ม. 156