คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ชม จามรมาน

ผู้ไหย่บ้านไปตามจับผู้ต้องหาถานลักทรัพย์ ผู้ต้องหาไม่ได้ต่อสู้ ผู้ไหย่บ้านไม่มีอำนาดก็จับผู้ต้องหานั้น.
ผู้ไหย่บ้านมีอาวุธปืนไม่ได้รับอนุญาต แม้จะตั้งไจเอาปืนนั้นไปไช้ไนการจับผู้ต้องหาก็ไม่เปนเหตุไห้พ้นความผิดเพราะไม่ได้กะทำโดยจำเปน.
อ้างดีกาที่ 267/2461

ผู้ใหญ่บ้านไปตามจับผู้ต้องหาฐานลักทรัพย์ ผู้ต้องหาไม่ได้ต่อสู้ผู้ใหญ่บ้านไม่มีอำนาจตีจับผู้ต้องหานั้น ผู้ใหญ่บ้านมีอาวุธปืนไม่ได้รับอนุญาต แม้จะตั้งใจเอาปืนนั้นไปใช้ในการจับผู้ต้องหาก็ไม่เป็นเหตุให้พ้นความผิดเพราะไม่ได้กระทำโดยจำเป็น(อ้างฎีกาที่ 267/2461)

สิ่งจักสาน ซึ่งคนต่างด้าวผู้ประกอบอาชีพทำการสานจะมีความผิดตามใบแนบท้ายพระราชกฤษฎีกากำหนดอาชีพและวิชาชีพไว้สำหรับเฉพาะคนไทย2485 ข้อ 17 นั้น ต้องเป็นสิ่งจักสานเฉพาะสำหรับเป็นเครื่องใช้ในบ้านหรือโรงเรือน

สิ่งจักสาน ซึ่งคนต่างด้าวผู้ประกอบอาชีพทำการสานจะมีความผิดตามไบแนบท้าย พ.ร.ก. กำหนดอาชีพและวิชาชีพไว้สำหรับฉเพาะคนไทย 2485 ข้อ 17 นั้น ต้องเปนสิ่งจักสานฉเพาะสำหรับเปนเครื่องไช้ไนบ้านเรือนโรงเรือน.

พรึติการน์ที่ถือว่าการกะทำของจำเลยไม่เปนการเกินสมควนแก่เหตุ.

ผู้ตายเมาสุราถือไม้เข้าไปด่าท้าทายและบุกรุกขึ้นไปบนบันไดเรือนจำเลยจำเลยร้องห้ามแล้วไม่ฟัง ยังตีจำเลยอีก จำเลยจึงใช้ไม้ตีตอบไปเพียง 1 ที ขณะที่ยืนอยู่บนเรือนของตน และปรากฏว่าเมื่อเมาสุราแล้วมักอาละวาดเที่ยวด่าคนอื่นตามชอบใจ ซึ่งมีความประพฤติไปในทางอันธพาลเช่นนี้การกระทำของจำเลยไม่เป็นการเกินสมควรแก่เหตุ

เงินเหรียนบาทเปนเหรียนกสาปน์ชนิดหนึ่งตาม พ.ร.บ.เงินตรา(ฉบับที่ 9) 2485 ม. 3 และหยู่ไนความหมาย ม. 3 แห่ง พ.ร.บ.เงินตราไนภาวะฉุกเฉิน(ฉบับที่ 2) 2485
พรึติการน์ที่ถือว่ามีเหรียนกสาปน์ไว้ไนครอบครองจำนวนไม่เกินสมควน

เงินเหรียญบาทเป็นเหรียญกษาปณ์ชนิดหนึ่งตามพระราชบัญญัติเงินตรา (ฉบับที่ 9) พ.ศ.2485 มาตรา 3 และพระราชบัญญัติเงินตราในภาวะฉุกเฉิน (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2485 มาตรา 3 การที่จำเลยเป็นพ่อค้าขายเครื่องทองรูปพรรณนำเงินเหรียญจำนวน 400 บาท กับธนบัตรจำนวน 350 บาท ขึ้นรถไฟจากบุรีรัมย์จะไปซื้อทองที่จังหวัดนครราชสีมานี้ไม่เป็นจำนวนเกินสมควรหรือเกินจำเป็นอันจะถือว่าเป็นผู้ค้าเหรียญกษาปณ์ได้ การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิด

ในสัญญาซื้อขายทรัพย์ซึ่งมีการซื้อขายกันทั่วไป มิใช่ทรัพย์เจาะจงเฉพาะสิ่งนั้น แม้ผู้ขายไม่อาจส่งมอบทรัพย์ดังกล่าวแล้วได้โดยเหตุนอกอำนาจของตนก็ดี ผู้ขายจะอ้างว่าเป็นเหตุสุดวิสัยตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 219 หาได้ไม่ ในสัญญาซื้อขายซึ่งตกลงกันชำระเงินสด หากผู้ขายไม่มีทรัพย์จะส่งมอบแล้ว ก็ไม่มีสิทธิเรียกร้องให้ผู้ซื้อชำระราคาตอบแทน

ไนสัญญาซื้อขายทรัพย์ซึ่งมีการซื้อขายกันทั่วไป มิไช่ทรัพย์เจาะจงฉเพาะสิ่งนั้น แม้ผู้ขายไม่อาดส่งมอบทรัพย์ดั่งกล่าวแล้วได้โดยเหตุนอกอำนาดของตนก็ดี ผู้ขายจะอ้างว่าเปนเหตุสุดวิสัยตาม ป.ม.แพ่งฯ ม. 219 หาได้ไม่.
ไนสัญญาซื้อขายซึ่งตกลงกันชำระเงินสด หากผู้ขายไม่มีทรัพย์จะส่งมอบแล้ว ก็ไม่มีสิทธิเรียกร้องไห้ผู้ซื้อชำระราคาตอบแทน.