คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา: คง อิสรภักดี

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 247/2486

อำนาจศาลสูงย้อนสำนวน – ชิงทรัพย์/ทำร้ายร่างกาย – การสืบพยาน

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยชิงทรัพย์ภรรยา ศาลชั้นต้นงดสืบพยานโจทก์จำเลย แล้วตัดสินยกฟ้องโจทก์โดยไม่วินิจฉัยถึงความผิดฐานทำร้ายร่างกายเช่นนี้ ศาลสูงมีอำนาจย้อนสำนวนไปให้ศาลล่างสืบพยานในข้อหาฐานทำร้ายร่างกายแล้วพิพากษาใหม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 243/2486

ความชัดเจนของฟ้องละเมิด: การระบุการสมคบคิดและกระทำละเมิดเป็นหลักฐานเพียงพอ

โจทก์บรรยายฟ้องว่า 'ข้าพเจ้าทราบว่าระหว่างเดือนมกราคมถึงเดือนเมษายน 2484 จำเลยที่ 1 สมคบกับจำเลยที่ 2 บังอาจกระทำละเมิด'ดังนี้ ย่อมถือว่าเป็นฟ้องที่ชัดแจ้งพอที่จะเข้าใจได้แล้ว ว่าโจทก์กล่าวยืนยันข้อเท็จจริงว่าจำเลยได้กระทำละเมิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 243/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ความชัดเจนของคำฟ้องละเมิด: การยืนยันข้อเท็จจริงเพียงพอต่อการรับฟ้อง

โจทบันยายฟ้องว่า "ข้าพเจ้าซาบว่าระหว่างเดือนมกราคมถึงเดือนเมสายน 2484 จำเลยที่ 1 สมคบกัน จำเลยที่ 2 บังอาดกะทำละเมิด" ดังนี้ ย่อมถือได้ว่าเปนฟ้องที่ชัดแจ้งพอที่จะเข้าไจได้แล้วว่าโจทกล่าวยืนยันข้อเท็ดจิงว่าจำเลยได้กะทำละเมิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 239/2486

ความผิดพ.ร.บ.โรคระบาด: เพียงรู้ว่าสัตว์เป็นโรคก็พอ ไม่ต้องประกาศเขตโรคระบาด

ความผิดตามมาตรา 11 พระราชบัญญัติโรคระบาด ฯลฯ 2474 นั้นโจทก์บรรยายฟ้องแต่เพียงว่าเจ้าของสัตว์รู้ว่าสัตว์ของตนเป็นโรคระบาดเท่านั้น ก็เป็นการเพียงพอแล้ว ไม่จำต้องบรรยายถึงว่าตำบลที่เกิดโรคระบาดข้าหลวงฯ ได้ประกาศให้ประชาชนทราบว่าเป็นเขตตำบลที่มีโรคระบาดหรือสงสัยว่ามีโรคระบาดแต่อย่างใด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 239/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ความผิดพ.ร.บ.โรคระบาดฯ เจ้าของสัตว์รู้โรค ถือเพียงพอ ไม่ต้องประกาศเขตโรคระบาด

ความผิดตามมาตรา 11 พ.ร.บ.โรคระบาด ฯลฯ 2474 นั้นโจทบันยายฟ้องแต่เพียงว่าเจ้าของสัตว์รู้ว่าสัตว์ของตนเปนโรคระบาดเท่านั้น ก็เปนการเพียงพอแล้ว ไม่จำต้องบันยายถึงว่าตำบนที่เกิดโรคระบาด ข้าหลวง ฯ ได้ ประกาสไห้ประชาชนซาบว่าเปนเขตตำบนที่มีโรคระบาดหรือสงสัยว่มีโรคระบาดแต่หย่างได

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 237/2486

จำเลยไม่ควรได้รับผลจากมาตรา 213 หากการกระทำผิดไม่ใช่เหตุในลักษณะคดี

เหตุในลักษณะคดี
จำเลยผู้มิได้อุทธรณ์คำพิพากษา ถ้าการกระทำผิดมิใช่เหตุในลักษณะคดี ก็ย่อมไม่ได้รับผลตามมาตรา 213ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 237/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การพิพากษาคดีอาญาสำหรับจำเลยที่ไม่ได้อุทธรณ์: การพิจารณาความผิดเฉพาะตัว

เหตุไนลักสนะคดี
จำเลยผู้มิได้อุธรน์คำพิพากสา ถ้าการกะทำผิดมิไช่เหตุไนลักสนะคดี ก็ย่อมไม่ได้รับผลตามมาตรา 213 ป.ว.อ.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 236/2486

อำนาจสั่งไม่ยืดเวลาภาษีศุลกากร และคดีมโนสาเร่ที่ไม่สามารถใช้มาตรการชั่วคราวก่อนคำพิพากษาได้

อธิบดีกรมศุลกากรมีอำนาจที่จะสั่งไม่ยืดเวลาเสียภาษีศุลกากรได้
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลบังคับจำเลยงดการขายทอดตลาดและให้รับเงินค่าภาษีและค่าอื่นๆและเสียค่าขึ้นศาล 15 บาท ย่อมถือว่าคดีโจทก์เป็นคดีที่เกี่ยวด้วยสิทธิเรียกร้องมีคำขอปลดเปลื้องทุกข์ไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ ซึ่งเป็นคดีมโนสาเร่ จะนำวิธีการชั่วคราวก่อนคำพิพากษามาใช้บังคับมิได้ตามมาตรา 154 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 236/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

อำนาจสั่งขายทอดตลาดของอธิบดีกรมศุลกากร และข้อยกเว้นวิธีการชั่วคราวก่อนคำพิพากษาในคดีศุลกากร

อธิบดีกรมสุลกากรมีอำนาดที่จะสั่งไม่ยืดเวลาเสียพาสีสุลกากรได้
โจทฟ้องขอไห้สาลบังคับจำเลยงดการขายทอดตลาดและไห้รับเงินค่าพาสีและค่าอื่น ๆ และเสียค่าขึ้นสาล 15 บ.ย่อมถือว่าคดีโจทเปนคดีที่เกี่ยวด้วยสิทธิเรียกร้องมีคำขอปลดเปลื้องทุกข์ไม่อาดคำนวนเปนราคาเงินได้ ซึ่งเปนคดีมโนสาเร่จะนำวิธีการชั่วคราวก่อนคำพิพากสามาไช้บังคับมิได้ตาม ม.154 ประมวนวิธีพิจารนาความแพ่ง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 235/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

เจตนาทำลายทรัพย์: การลักทรัพย์เพื่อนำไปบริโภค ไม่ถือเป็นความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์

ที่จะเปนผิดถานทำไห้เสียทรัพย์นั้น นอกจากการกะทำจนเกิดเสียหายแล้ว จะต้องมีเจตนาแกล้งทำลายทรัพย์ของเขาไห้ชำรุดเสียหายไปด้วย
(อ้างดีกาที่ 301/2476)
ลักเป็ดมาเพื่อจะค่าแกงกินย่อมไม่มีผิดถานทำไห้เสียทรัพย์

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา คง อิสรภักดี