คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
เยี่ยม เลขวนิชธัมวิทักส์

มีแป้งเชื้อสุราแม้มีไว้เพื่อทำอุธรน์เปนผิดตาม ม. 6 พ.ร.บ.พาสีชั้นไนแก้ไขเพิ่มเติม พ.ส. 2467 ซึ่งได้แก้ไขเพิ่มเติมโดย ม. 16 พ.ร.บ.พาสีชั้นไนแก้ไขเพิ่มเติม ฉบับที่ 4 พ.ส.2486 ไม่เปนผิด+มีเครื่องต้มกลั่นสุราตาม พ.ร.บ. พาสีชั้นไนมาตรา 38
โจทฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยถาน+เครื่องต้มกลั่นสุรา ตาม ม. 38
พิจารนาได้ความว่าจำเลยมีไว้ไนครอบครองซึ่งเชื้อสุราอันเปนโทสสถานที่เบากว่าสาลก็ลงโทสได้.

พฤติการณ์ที่ถือว่าข้อเท็จจริงที่ปรากฏในการพิจารณาต่างกับฟ้อง ฟ้องว่าพยายามลักทรัพย์ซึ่งอยู่ในรถตู้ ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยพยายามจะลักกุญแจที่ใส่รถตู้ ต้องยกฟ้อง

พรึติการน์ที่ถือว่าข้อเท็ดที่ปรากตไนการพิจารนาต่างกับฟ้อง
ฟ้องว่าพยายามลักทรัพย์ซึ่งหยู่ไนรถตู้ ทางพิจารนาได้ความว่า จำเลยพยายามจะลักกุนแจที่ไส่รถตู้ ต้องยกฟ้อง.

โจทบันยายฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยถานปล้นทรัพย์ และขอไห้เพิ่มโทสจำเลย คำขอท้ายฟ้องไม่ได้อ้างบทมาตราที่ขอไห้เพิ่มโทสสาลก็ย่อมเพิ่มโทสจำเลยได้แล้วแต่กรนีจะต้องด้วยมาตราได
ม. 72 ถึง 76 ก.ม. อาญาเปนเรื่องเพิ่มโทสผู้กะทำผิด หาไช่เปนมาตราไนกดหมายซึ่งบัญญัติว่าการกะทำหย่างไดเปนความผิดดังที่บังคับไน ป.ม.วิธีพิจารนาความอาญา มาตรา 158 ไม่.

โจทก์บรรยายฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานปล้นทรัพย์ และขอให้เพิ่มโทษจำเลย คำขอท้ายฟ้องไม่ได้อ้างบทมาตราที่ขอให้เพิ่มโทษศาลก็ย่อมเพิ่มโทษจำเลยได้แล้วแต่กรณีจะต้องด้วยมาตราใด มาตรา 72 ถึง 76 กฎหมายลักษณะอาญาเป็นเรื่องเพิ่มโทษผู้กระทำผิด หาใช่เป็นมาตราในกฎหมายซึ่งบัญญัติว่าการกระทำอย่างใดเป็นความผิดดังที่บังคับไว้ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158 ไม่ ประชุมใหญ่ครั้งที่17/2486

พนักงานสอบสวนมีอำนาจยึดใบอนุญาตเรือยนต์เพื่อการสอบสวนในกรณีที่หาว่าคนเรือทำผิดกฎหมายได้ ถ้าไม่เป็นการเกินสมควรและทำโดยสุจริตแล้วไม่เป็นละเมิด ใบอนุญาตเรือยนต์ที่พนักงานสอบสวนยึดไว้ ย่อมเป็นพยานหลักฐานตามความหมายของ มาตรา 131 ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา

พนักงานสอบสวนมีอำนาดยึด++เรือยนต์เพื่อการสอบสวน++ที่หาว่าคนเรือทำผิดกดหมาย+ได้ ถ้าไม่เปนการเกินสมควนและ+โดยสุจริตแล้วไม่เปนละเมิด
ไบอนุญาตเรือยนต์ที่พนักงานสอบสวนยึดไว้ ย่อมเปนพยานหลักถานตามความหมายของ ม. 131 ประมวนวิธีพิจารนาความอาญา.

ไช้อุบายยั่วกามารมย์หยิงจนหยิงยินยอมไห้ชำเรา ไม่เรียกว่าไช้อุบายหลอกลวงชำเราขืนไจหยิง ไม่มีความผิด.

ใช้อุบายยั่วกามารมณ์หญิงจนหญิงยินยอมให้ชำเรา ไม่เรียกว่าใช้อุบายหลอกลวงชำเราขืนใจหญิง ไม่มีความผิด

นับแต่วันที่ผู้เสียหายถูกทำร้ายจนถึงวันเบิกความต่อศาลเป็นระยะเวลาถึง 95 วัน บาดแผลของผู้เสียหายยังไม่หายทำงานตามปกติยังไม่ได้บาดแผลถึงกระดูกข้อมือขาดรักษาประมาณ 2 เดือนจึงจะหาย เป็นบาดแผลที่ทำให้ผู้เสียหายไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพได้ตามปกติเป็นเวลาเกินกว่า 20 วัน เป็นบาดแผลสาหัสตาม มาตรา 256(8) ศาลชั้นต้นจำคุกจำเลย 1 ปี 6 เดือน ตาม มาตรา 254 ศาลอุทธรณ์แก้เป็นจำคุก 3 ปี ตามมาตรา 256 เป็นการแก้มาก