คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
เยี่ยม เลขวนิชธัมวิทักส์

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดคืนวันที่ 20-21 และวงเล็บว่าตรงกับขึ้น 14 ค่ำจำเลยรับสารภาพแต่เป็นคดีอุกฉกรรจ์ โจทก์นำพยานมาสืบว่าจำเลยทำผิดคืนวันขึ้น 14 ค่ำ ซึ่งตรงกับคืนวันที่ 21-22 และจำเลยเข้าใจข้อหาดีดังนี้ไม่ถือว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ลงโทษได้ ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 16/2486

โจทฟ้องว่าจำเลยทำผิดคืนวันที่ 20-21 และวงเล็บว่าตรงกับขึ้น 14 ค่ำ จำเลยรับสารภาพแต่เปนคดีอุกฉกรรจ์ โจทนำพยานมาสืบว่าจำเลยทำผิดคืนวันขึ้น 14 ค่ำ ซึ่งตรงกับคืนวันที่ 21-22 และจำเลยเข้าไจข้อหาดีดังนี้ ไม่ถือว่าทางพิจารนาต่างกับฟ้อง ลงโทสได้.

ของกลางไนคดีลักทรัพย์ซึ่งบุคคลรับซื้อไว้จากจำเลยเมื่อบุคคลนั้นไม่ได้เปนคู่ความและไม่มีกรนีจะวินิฉัยถึงสิทธิระหว่างผู้เสียหายและบุคคลนั้นแล้ว สาลสั่งคืนไห้แก่บุคคลผู้รับซื้อไว้นั้น

ของกลางในคดีลักทรัพย์ซึ่งมีบุคคลรับซื้อไว้จากจำเลยเมื่อบุคคลนั้นไม่ได้เป็นคู่ความและไม่มีกรณีจะวินิจฉัยถึงสิทธิระหว่างผู้เสียหายและบุคคลนั้นแล้ว ศาลสั่งคืนให้แก่บุคคลผู้รับซื้อไว้นั้น

ดีกาคำสั่งชั้นบังคับคดีเปนฟ้องดีกาตามป.ม.วิ.แพ่งม. 1(3) ซึ่งต้องเสียค่าขึ้นสาลตาม ม. 149,150.
ดีกาคำสั่งเรื่องแปลความหมายไนคำพิพากสาของสาลนั้นเปนคำขอไห้ปลดเปลื้องทุขไม่อาดคำนวนเปนราคาเงินได้ จึงต้องเรียกค่าขึ้นสาลตามข้อ 2 ไนตาราง 1 ท้ายป.ม.วิธีพิจารนาแพ่ง,
คำพิพากสาสาลชั้นต้นซึ่งมีความว่าไห้จำเลยปติบัติตามที่สาลสั่งบังคับไน 1 เดือนนั้นหมายฉเพาะบังคับจำเลยซึ่งเปนฝ่ายแพ้ไม่ไช่บังคับฝ่ายโจทด้วย.

ฎีกาคำสั่งชั้นบังคับคดีเป็นฟ้องฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 1(3) ซึ่งต้องเสียค่าขึ้นศาลตาม มาตรา 149,150 ฎีกาคำสั่งเรื่องแปลความหมายในคำพิพากษาของศาลนั้นเป็นคำขอให้ปลดเปลื้องทุกข์ไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ จึงต้องเรียกค่าขึ้นศาลตาม ข้อ 2 ในตาราง 1 ท้ายประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง คำพิพากษาศาลชั้นต้นซึ่งมีความว่าให้จำเลยปฏิบัติตามที่ศาลสั่งบังคับใน 1 เดือนนั้นหมายเฉพาะบังคับจำเลยซึ่งเป็นฝ่ายแพ้ไม่ใช่บังคับฝ่ายโจทก์ด้วย ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 11/2486

ทำสัญญาเช่ากัน 1 ปี และระบุว่าถ้าครบกำหนดแล้วไม่บอกเลิกก็ไห้ถือว่าสัญญามีอายุต่อไปตามเดิมแต่ตามเจตนาอันแท้จิงกับการที่ประพรึติต่อกันเปนเรื่องเช่ากันต่อไปโดยไม่มีกำหนดเวลาดังนี้ถือว่าการเช่าต่อ ๆ ไปเปนการเช่าไม่มีกำหนดเวลา.

ทำสัญญาเช่ากัน 1 ปี และระบุว่าถ้าครบกำหนดแล้วไม่บอกเลิกก็ให้ถือว่าสัญญามีอายุต่อไปตามเดิม แต่ตามเจตนาอันแท้จริงกับการที่ประพฤติต่อกันเป็นเรื่องเช่ากันต่อไปโดยไม่มีกำหนดเวลาดังนี้ ถือว่าการเช่าต่อๆ ไปเป็นการเช่าไม่มีกำหนดเวลา ประชุมใหญ่ครั้งที่ 14/2486

กำหนดโทษที่อาจมีถึงจำคุก ย่อมหนักกว่ากำหนดโทษที่มีแต่ปรับสถานเดียว อัตราโทษตาม มาตรา 48 พ.ร.บ.การเก็บรักษาน้ำมันเชื้อเพลิง 2474 คือปรับตั้งแต่ 200 บาทถึง 1,000 บาท ส่วนอัตราโทษตาม มาตรา 22 พ.ร.บ.การปันส่วนน้ำมันเชื้อเพลิงบัญญัติโทษไว้สามสถานถึงจำคุก กำหนดโทษตามกฎหมายอันหลังย่อมหนักกว่าอันแรก

กำหนดโทสที่อาดมีถึงจำคุก ย่อมหนักกว่ากำหนดโทสที่มีแต่ปรับสถานเดียว.
อัตราโทสตาม ม. 48 พ.ร.บ.การเก็บรักสาน้ำมันเชื้อเพลิง 2474 คือปรับตั้งแต่ 200 บาทถึง 1000 บาท ส่วนอัตราโทสตาม ม. 22 พ.ร.บ.การปันส่วนน้ำมันเชื้อเพลิงบัญญัติโทสไว้สามสถานถึงจำคุก กำหนดโทสตามกดหมายอันหลังย่อมหนักกว่าอันแรก.