คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา: เยี่ยม เลขวนิชธัมวิทักส์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 258/2486

เลิกสัญญาจ้างทำของก่อนกำหนด: ค่าสินไหมทดแทนไม่ใช่ค่าจ้าง

สัญญาจ้างว่าความเป็นสัญญาจ้างทำของตามมาตรา 587
เมื่อผู้จ้างว่าความบอกเลิกสัญญาก่อนกำหนด ผู้จ้างว่าความจะต้องเสียค่าสินไหมทดแทนอันเกิดแต่การเลิกสัญญานั้นหาต้องรับผิดใช้เงินตามจำนวนค่าจ้างที่กำหนดไว้ในสัญญาไม่
(อ้างฎีกาที่ 382/2465)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 249/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

คำพิพากษาในคดีก่อนไม่ผูกพันทายาทของผู้ตาย หากไม่มีผู้รับมรดก และศาลมีอำนาจพิจารณาข้อเท็จจริงเพิ่มเติม

มารดาโจทถูกฟ้องไนคดีก่อนแล้วตายโดยไม่มีผู้รับมรดกความ คำพิพากไนคดีนั้นย่อมไม่ผูกพันโจท และทายาทของผู้ตาย
ไนการวินิฉัยปัญหาข้อกดหมายถ้ายังมีข้อเท็ดจิงที่ต้องพิจารนาต่อไป สาลดีกาย่อมมีอำนาดที่จะย้อนสำนวนไปไห้สาลอุธรน์พิจารนาข้อเท็ดจิงนั้นต่อไปแล้วพิพากสาไหม่ตามรูปความ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 249/2486

การสิ้นสุดของคดีเมื่อผู้ถูกฟ้องตาย และอำนาจย้อนสำนวนของศาลฎีกา

มารดาโจทก์ถูกฟ้องในคดีก่อนแล้วตายโดยไม่มีผู้รับมรดกความคำพิพากษาในคดีนั้นย่อมไม่ผูกพันโจทก์และทายาทของผู้ตาย
ในการวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายถ้ายังมีข้อเท็จจริงที่ต้องพิจารณาต่อไปศาลฎีกาย่อมมีอำนาจที่จะย้อนสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาข้อเท็จจริงนั้นต่อไปแล้วพิพากษาใหม่ตามรูปความ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 247/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การชิงทรัพย์ประกอบด้วยการทำร้ายร่างกาย ศาลล่างงดสืบพยานมิชอบ ศาลสูงมีอำนาจสั่งสืบพยานใหม่ได้

โจทฟ้องว่าจำเลยชิงทรัพย์ภรรยา สาลชั้นต้นงดสืบพยานโจทจำเลย แล้วตัดสินยกฟ้องโจทโดยไม่วินิจฉัยถึงควาามผิดสถานทำร้ายร่างกายเช่นนี้ สาลสูงมีอำนาดย้อนสำนวนไปไห้สาลล่างสืบพยานไนข้อหาถานทำร้ายร่างกายแล้วพิพากสาไหม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 247/2486

อำนาจศาลสูงย้อนสำนวน – ชิงทรัพย์/ทำร้ายร่างกาย – การสืบพยาน

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยชิงทรัพย์ภรรยา ศาลชั้นต้นงดสืบพยานโจทก์จำเลย แล้วตัดสินยกฟ้องโจทก์โดยไม่วินิจฉัยถึงความผิดฐานทำร้ายร่างกายเช่นนี้ ศาลสูงมีอำนาจย้อนสำนวนไปให้ศาลล่างสืบพยานในข้อหาฐานทำร้ายร่างกายแล้วพิพากษาใหม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 243/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ความชัดเจนของคำฟ้องละเมิด: การยืนยันข้อเท็จจริงเพียงพอต่อการรับฟ้อง

โจทบันยายฟ้องว่า "ข้าพเจ้าซาบว่าระหว่างเดือนมกราคมถึงเดือนเมสายน 2484 จำเลยที่ 1 สมคบกัน จำเลยที่ 2 บังอาดกะทำละเมิด" ดังนี้ ย่อมถือได้ว่าเปนฟ้องที่ชัดแจ้งพอที่จะเข้าไจได้แล้วว่าโจทกล่าวยืนยันข้อเท็ดจิงว่าจำเลยได้กะทำละเมิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 243/2486

ความชัดเจนของฟ้องละเมิด: การระบุการสมคบคิดและกระทำละเมิดเป็นหลักฐานเพียงพอ

โจทก์บรรยายฟ้องว่า 'ข้าพเจ้าทราบว่าระหว่างเดือนมกราคมถึงเดือนเมษายน 2484 จำเลยที่ 1 สมคบกับจำเลยที่ 2 บังอาจกระทำละเมิด'ดังนี้ ย่อมถือว่าเป็นฟ้องที่ชัดแจ้งพอที่จะเข้าใจได้แล้ว ว่าโจทก์กล่าวยืนยันข้อเท็จจริงว่าจำเลยได้กระทำละเมิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 240/2486

บาดแผลฟกช้ำจากการถูกตีด้วยไม้กระทู้ ถือเป็นบาดเจ็บตามกฎหมายหรือไม่

บาดแผลช้ำเขียวเป็นทางโตประมาณ 1 เซนต์ยาว 8 นิ้วเศษตีด้วยไม้กระทู้ยาวศอกเศษ นับว่าเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บ
ปัญหาที่ว่าบาดแผลตามที่ศาลอุทธรณ์ฟังมาเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บหรือไม่นั้น เป็นปัญหากฎหมาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 239/2486

ความผิดพ.ร.บ.โรคระบาด: เพียงรู้ว่าสัตว์เป็นโรคก็พอ ไม่ต้องประกาศเขตโรคระบาด

ความผิดตามมาตรา 11 พระราชบัญญัติโรคระบาด ฯลฯ 2474 นั้นโจทก์บรรยายฟ้องแต่เพียงว่าเจ้าของสัตว์รู้ว่าสัตว์ของตนเป็นโรคระบาดเท่านั้น ก็เป็นการเพียงพอแล้ว ไม่จำต้องบรรยายถึงว่าตำบลที่เกิดโรคระบาดข้าหลวงฯ ได้ประกาศให้ประชาชนทราบว่าเป็นเขตตำบลที่มีโรคระบาดหรือสงสัยว่ามีโรคระบาดแต่อย่างใด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 237/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การพิพากษาคดีอาญาสำหรับจำเลยที่ไม่ได้อุทธรณ์: การพิจารณาความผิดเฉพาะตัว

เหตุไนลักสนะคดี
จำเลยผู้มิได้อุธรน์คำพิพากสา ถ้าการกะทำผิดมิไช่เหตุไนลักสนะคดี ก็ย่อมไม่ได้รับผลตามมาตรา 213 ป.ว.อ.

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา เยี่ยม เลขวนิชธัมวิทักส์