คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
เยี่ยม เลขวนิชธัมวิทักส์

จำเลยฉุดคร่าภริยาที่ไม่ได้จดทะเบียนเพื่อจะให้กลับบ้านหรือไปอยู่กินตามเดิมยังไม่เป็นผิดตามมาตรา 276.

จำเลยฉุดคร่าห์ภริยาที่ไม่ได้จดทเบียนเพื่อจะไห้กลับบ้านหรือไปหยู่กินตามเดิมยังไม่เปนผิดตามมาตรา 276

เมื่อตามพินัยกรรมระบุยกทรัพย์สินสิ่งใดให้ผู้รับโดยเฉพาะ.ผู้รับก็มีสิทธิเกี่ยวแก่ทรัพย์สินนั้นๆ ตามพินัยกรรมโดยไม่ต้องแบ่งให้ผู้อื่น. เมื่อพินัยกรรมระบุให้ใช้หนี้ ถ้าผู้รับพินัยกรรมไม่ออกใช้หนี้จะปฏิเสธไม่ยอมรับมรดกเสียก็ได้. ในกรณีที่ผู้รับพินัยกรรมยอมรับมรดก ผู้รับพินัยกรรมก็ต้องใช้หนี้. ในคดีขอแบ่งมรดกการที่จำเลยให้การแก้ฟ้องโจทก์ว่า.โจทก์ยักย้ายทรัพย์ซึ่งเป็นของจำเลยตามพินัยกรรมและแนบสำเนาพินัยกรรมมาพร้อมคำให้การเช่นนี้. เป็นการแสดงชัดว่าจำเลยต่อสู้ว่าทรัพย์นั้นเป็นทรัพย์ที่จำเลยจะได้รับตามพินัยกรรม.

เมื่อตามพินัยกัมระบุยกทรัพย์สินสิ่งได้ไห้ผู้รับโดยฉเพาะผู้รับก็มีสิทธิเกี่ยแก่ทรัพย์สินนั้น ๆ ตามพินัยกัมโดยไม่ต้องแบ่งไห้ผู้อื่น , เมื่อพินัยกัมระบุไห้ไช้หนี้ ถ้าผู้รับพินัยกัมไม่ออกไช้หนี้จะปติเสธไม่ยอมรับมรดกเสียก็ได้ไนกรนีที่ผู้รับพินัยกัมยอมรับมรดก ผู้รับพินัยกัมก็ต้องไช้หนี้ , ไนคดีขอแบ่งมรดกการที่จำเลยไห้การแก้ฟ้องโจทว่า โจทยักย้ายทรัพย์ซึ่งเปนของจำเลยตามพินัยกัมและแนบสำเนาพินัยกัมมาพร้อมคำไห้การเช่นนี้ เปนการสแดงชัดว่าจำเลยต่อสู้ว่าทรัพย์นั้นเปนทรัพย์ที่จำเลยจะได้รับตามพินัยกัม

ฟ้องโจทกล่าวว่าจำเลยบังอาดสมคบกับนายจอมซึ่งต้องโทสไปแล้ว ไช้หอกทำร้ายร่างกายนายออนายเพาโดยเจตนาค่าไห้ตาย แม้ทางพิจารนาจะได้ความว่าจำเลยพยายามค่านายเพาโดยมิได้สมคบกับนายจอมก็ลงโทสจำเลยได้

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยบังอาจสมคบกับนายจอมซึ่งต้องโทษไปแล้ว. ใช้หอกทำร้ายร่างกายนายอ๋อนายเพาโดยเจตนาฆ่าให้ตาย.แม้ทางพิจารณาจะได้ความว่าจำเลยพยายามฆ่านายเพาโดยมิได้สมคบกับนายจอมก็ลงโทษจำเลยได้.

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าเป็นน้าผู้วายชนม์มีสิทธิที่จะได้รับมรดก. แต่ทางพิจารณาปรากฏว่าโจทก์นำสืบว่าเป็นบุตรของน้าผู้ตายเป็นการสืบไม่ตรงฟ้อง ต้องยกฟ้อง. ทนายที่ได้รับแต่งตั้งจากตัวความแล้วถูกฟ้องเป็นจำเลยร่วม.ฐานะของทนายย่อมไม่หมดไปและมีสิทธิได้รับค่าทนาย.

ฟ้องโจทกล่าวว่าเปนน้าผู้วายชนม์มีสิทธิที่จะได้รับมรดก แต่ทางพิจารนาปรากตว่าโจทนำสืบว่าเปนบุตรของน้าผู้ตายเปนการสืบไม่ตรงฟ้อง ต้องยกฟ้อง,ทนายที่ได้รับแต่งตั้งจากตัวความแล้วถูกฟ้องเปนจำเลยร่วมถานะของทนายย่อมไม่หมดไปและมีสิทธิได้รับค่าทนาย

ตามสัญญาโจทก์โอนขายที่พิพาทให้เป็นกรรมสิทธิ์แก่จำเลย.แต่ถ้าโจทก์มีเงินตามจำนวนที่กำหนดไว้มาไถ่คืนเมื่อใด.จำเลยจะยอมคืนที่พิพาทให้เมื่อนั้นไม่มีกำหนด. ดังนี้สัญญานี้ย่อมเข้าลักษณะเป็นคำมั่นในการซื้อขายที่มิได้กำหนดเวลา. ถ้าจำเลยมิได้ใช้สิทธิตาม มาตรา 454(2)สัญญานั้นย่อมมีผลอยู่ต่อไป. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 28/2485.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบุกรุกเข้าไปตัดจากในที่โจทก์. ขอให้ห้ามอย่าให้เข้าเกี่ยวข้องที่ส่วนของโจทก์. ศาลมีอำนาจพิพากษาให้แบ่งที่พิพาทระหว่างโจทก์จำเลยได้โดยใช้ความสันนิษฐานเรื่องเขตที่ได้ความจากพยานหลักในสำนวน.