คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 118

ฟ้องหาว่าจำเลยแจ้งความเท็จโดยปลอมลายมือชื่อโจทก์ในใบแจ้งย้ายว่า จำเลยย้ายเข้ามาอยู่ในห้องเลขที่ 91 โดยเป็นความเท็จ เมื่อปรากฏว่า จำเลยได้เข้ามาอยู่ในห้องนั้นจริง และชี้ไม่ได้ว่าลายเซ็นของดจทก์ปลอม จำเลยก็ไม่มีผิดฐานแจ้งความเท็จ
จำเลยเข้าไปอยู่ในห้องพิพาทโดยเชื่อโดยสุจริตว่า จำเลยมีสิทธิครอบครองห้องพิพาท จำเลยไม่มีผิดฐานบุกรุก

แจ้งความเท็จอันไม่เกี่ยวกับการกระทำผิดอาญา เป็นความผิดตามกฏหมายลักษณะอาญามาตรา 118 วรรคต้น ถ้าเป็นเรื่องแจ้งความเท็จเกี่ยวกับการกระทำผิดอาญาต้องโทษตามวรรคที่แก้ไขเพิ่มเติม โดย พ.ร.บ.แก้ไข พ.ศ.2477 (ฉะบับที่ 3)
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยแจ้งความเท็จว่าโจทก์ซื้อเชื่อร่มของจำเลยไป ไม่ยอมใช้ราคาและฉีกร่มนั้นขาดเสียหาย. ส่วนความจริงจำเลยยินยอมให้ร่มแก่โจทก์เพื่อทดแทนร่มที่จำเลยทำของโจทก์เสียหายดังนี้ ถ้าเป็นความจริงดังฟ้องก็ถือได้ว่าโจทก์ได้รับความเสียหายและเป็นความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 118 วรรคต้น.

การให้การหรือให้ถ้อยคำต่อพนักงานสอบสวนในฐานะผู้เสียหายนั้น อยู่ในลักษณะที่เรียกว่าเป็นการแจ้งความต่อเจ้าพนักงานเหมือนกัน ถ้าเป็นเท็จก็ผิดตาม ก.ม.อาญา ม. 118
ฟ้องว่าจำเลยแจ้งความเท็จ ในวันที่ 15 ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยนำความไปแจ้งในวันที่ 13 ส่วนวันที่ 15 เจ้าพนักงานเรียกตัวไปสอบสวน จำเลยให้ถ้อยคำเท็จอย่างเดียวกัน ถ้อยคำในวันที่ 13 ดังนี้ ลงโทษได้ ไม่ถือว่าข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง

จำเลยเบิกความเป็นพะยานต่อศาลว่าไม่เห็นคนร้ายแตกต่างกับที่ให้การไว้ชั้นสอบสวนว่าเห็น เมื่อจำเลยถูกฟ้องฐานแจ้งความเท็จ จำเลยให้การสู้คดีว่าได้ให้การต่อพนักงานสอบสวนว่า ไม่เห็นคนร้ายแต่พนักงานสอบสวนจดเอาเองว่าเห็น ไม่ได้อ่านให้จำเลยฟังจำเลยไม่ได้เถียงว่าคำให้การชั้นสอบสวนที่ว่าเห็นนั้นเป็นความจริง ดังนี้ต้องฟังข้อเท็จจริงว่าคำให้การชั้นสอบสวนที่ว่าเห็นนั้นเป็นความเท็จ.

จำเลยแจ้งเท็ดต่อเจ้าพนักงานแผนกยานพาหนะเพื่อขออนุญาตขับขี่รถยนตร์โดยว่าตนเปนสัญชาติจีน ซึ่งความจิงเปนคนสัญชาติไทย เปนผิดเพียงตามกดหมายอาญา ม.118 เพราะไบอนุญาตขับขี่เปนแต่สแดงว่าได้รับอนุญาตไห้ขับขี่ ไม่ไช่เปนหลักถานสแดงว่าเปนคนต่างด้าว , ไนเรื่องแจ้งความเท็ดเมื่อจำเลยรับไนข้ออาดเกิดความเสียหาย เมื่อไม่มีข้อไดสแดงไห้เห็นว่านอกเหนือความจิงไนท้องสำนวนก็ย่อมฟังได้.

ฟ้องว่าจำเลยแจ้งความเท็จต่อนายอำเภอ แต่นำสืบได้ความว่าจำเลยแจ้งเท็จแก่เสมืยนฝึกหัด เป็นการสืบไม่สมฟ้อง การพูดโต้ตอบกับนายอำเภอไม่เป็นการแจ้งความเท็จ

คำให้การชั้นสอบสวนซึ่งให้การโดยเข้าใจว่าตนอยู่ในฐานะเป็นผู้ต้องหานั้น ไม่เป็นผิดฐานเบิกความเท็จ.

+เรื่องราวกล่าวโทษเขา+ปลัดอำเภอ แต่ปลัดอำเภอไม่ใช่เจ้าพนักงานสอบสวนจึงใช้ให้จำเลยไป+ต่อตำรวจดั่งนี้ ถือได้ว่าจำเลยเป็นผู้ยื่นเรื่องราวกล่าวโทษเขาต่อตำรวจ.

ครูใหญ่ได้ออกใบสุทธิให้จำเลยโดยสุจริต แต่ข้อความในใบสุทธินั้นไม่ตรงต่อความจริง จำเลยนำใบสุทธินั้นไปใช้ในการสมัครเข้าเป็นครูประชาบาลไม่เป็นผิดฐานใช้หนังสือปลอม คงผิดเพียงฐานแจ้งความเท็จ

ปัญหาว่าจำเลยได้แจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงานโดยรู้อยู่ว่าเป็นความเท็จหรือไม่ ซึ่งจะต้องฟังข้อเท็จจริงตามพะยานหลักฐานนั้น ไม่เป็นปัญหาข้อกฏหมาย. การวินิจฉัยปัญหาข้อกฏหมายศาลฎีกาจะต้องฟัง
ข้อเท็จจริงตามที่ศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัยมาแล้วจากพะยานหลักฐานในสำนวน.