คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 118

การที่จำเลยทำใบขนสินค้ายื่นต่อเจ้าพนักงานศุลกากรขอเสียภาษี รายการสินค้าและราคาที่เขียนผิดกับความจริงดังนี้ เรียกได้ว่าเป็นสำแดงความเท็จหรือความไม่บริบูรณ์ตาม ม.99 แห่ง พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ.2469 ซึ่งตาม พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ.2482 ม.16 ถือว่าเป็นความผิดโดยมิต้องคำนึงว่าผู้ทำมีเจตนาหรือทำโดยประมาทเลินเล่อบทบัญญัติพิเศษ,ส่วนความผิดตามกฎหมายอาญาต้องวินิจฉัยถึงเจตนาของจำเลยด้วย

จำเลยนำความซึ่งรู้อยู่ว่าเป็นเท็จไปร้องเรียนกล่าวโทษเจ้าพนักงานต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยโดยจำเลยมิได้ร้องฟ้องว่าเจ้าพนักงานกระทำผิดทางอาญา หรือว่าจำเลยได้ใส่เท็จทำพะยานเพื่อให้เห็นว่าความผิดทางอาญาได้เกิดขึ้นดังนี้ จำเลยไม่มีความผิดตามกฎหมายอาญามาตรา 159 แต่มีความผิดตามมาตรา118

จดบัญชีทรัพย์เท็จในการยื่นคำร้องขอประกันนั้นไม่เรียกว่าเป็นการบอกให้เจ้าพนักงานจดข้อความเท็จ ไม่เป็นผิดตามม.226

ยกฟ้อง

ยกฟ้อง

กล่าวในฟ้องแต่เพียงว่าจำเลยแจ้งเท็จต่อเจ้าพนักงานโดยไม่ระบุว่าเจ้าพนักงานอะไร ขอให้ลงโทษตามมาตรา 334 ข้อ 1 เช่นนี้ ลงโทษจำเลยตามมาตรานี้มิได้ การที่จำเลยเข้าใจตนว่าอยู่ในฐานะเสมือนผู้ต้องหาและตอบคำถามของเจ้าพนักงานอันไม่ตรงกับความจริง เพื่อให้ตนพ้นผิดนั้นไม่เรียกว่าเป็นการแจ้งความตามมาตรา 118 เมื่อการกระทำของจำเลยไม่เป็นผิดตามโจทก์ฟ้องแล้วแม้จำเลยจะได้ให้การรับสารภาพก็ไม่ทำให้จำเลยมีความผิดไปได้ การขอเพิ่มเติมฟ้องนั้นจะต้องเป็นหารยื่นคำร้อง จะขอสืบพะยานเอาเองนั้น+ได้ไม่

ยกฟ้อง

กล่าวหาผู้มีชื่อว่ากระทำผิดต่อเจ้าพนักงานซึ่งเป็นความเท็จนั้น เป็นความผิดตามมาตรา 158.

จำเลยแจ้งความเท็จแก่ตำรวจว่า เจ้าทุกข์ทำร้ายตน ตำรวจจึงจับเจ้าทุกข์ไปสถานีตำรวจ ดังนี้จำเลยมีผิดฐานแจ้งความเท็จ แต่ไม่มีผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิสสระภาพตาม ม.270 ด้วย

เจ้าพนักงานเก็บเงินค่านาเรียกจำเลยไปสอบถามถึงเรื่องโฉนดที่นาที่ค้างค่านาเพื่อจะขายทองตลาดจำเลยแจ้งต่อเจ้าพนักงานนั้นด้วยความเท็จไม่เป็นผิดฐานแจ้งความเท็จ
ศาลชั้นต้นสั่งให้ยกฟ้องโดยเห็นว่าฟ้องไม่มีมูลทางอาญาศาลอุทธรณ์พิพากษาให้รับฟ้องไว้พิจารณาต่อไปโดยเห็นว่าการกระทำตามฟ้องเป็นผิดทางอาญาได้เช่นนี้จำเลยฎีกาได้,(ไม่เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา)
(หมายเหตุ อัยยการเป็นผู้ฟ้อง จำเลยถูกเรียกเข้ามาในคดีแล้ว.)