คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
อ.ช. เพ็นชาติ

สัญญากู้กล่าวชัดว่าให้เจ้าหนี้ยึดถือนาแปลงหนึ่งไว้เป็นประกัน. เจ้าหนี้ย่อมมีสิทธิแต่ทำกินต่างดอกเบี้ย. โดยสิทธิในที่ดินยังคงอยู่แก่ลูกหนี้. เจ้าหนี้หามีสิทธิครอบครองที่จะใช้ยันบุคคลอื่นได้ไม่. ในเมื่อยังมิได้มีการโอนกันโดยถูกต้อง.

ในคดีเรื่องรับของโจรนั้นศาลจะยกเอาเหตุที่จำเลยแสดงกรรมสิทธิ์ในทรัพย์ที่รับไว้ไม่ได้. หรือที่ศาลไม่เชื่อข้อต่อสู้ของจำเลยเป็นข้อชี้ว่าจำเลยได้ทำผิดฐานรับของโจรไม่ได้. ส่วนทรัพย์ของกลางเมื่อปรากฏว่าเป็นของเจ้าทรัพย์ที่ถูกผู้ร้ายลักไป. แม้ศาลจะฟังว่าจำเลยได้รับไว้โดยไม่รู้ว่าเป็นของร้าย. ก็ต้องคืนให้แก่เจ้าทรัพย์. ในคดีเรื่องรับของโจรเป็นหน้าที่โจทก์จะต้องสืบให้ได้ความชัดว่าจำเลยได้รับทรัพย์ไว้โดยรู้หรือมีเหตุผลควรรู้ว่าเป็นของร้าย.

ไนคดีเรื่องรับของโจรนั้นสาลจะยกเอาเหตุที่จำเลยสแดงกัมสิทธิไนทรัพย์ที่รับไว้ไม่ได้หรือที่ศาลไม่เชื่อข้อต่อสู้ของจำเลยเปนข้อชี้ว่าจำเลยได้ทำผิดถานรับของโจรไม่ได้ส่วนทรัพย์ของกลางเมื่อปรากตว่าเปนของเจ้าทรัพย์ที่ถูกผู้ร้ายลักไป แม้สาลจะฟังว่าจำเลยได้รับไว้โดยไม่รู้ว่าเปนของร้าย ก็ต้องคืนไห้แก่เจ้าทรัพย์. ไนคดีเรื่องรับของโจรเปนหน้าที่โจทจะต้องสืบไห้ได้ความชัดว่าจำเลยได้รับทรัพย์ไว้โดยรู้หรือมีเหตุผลควนรู้ว่าเปนของร้าย

ในคดีอุกฉกรรจ์เป็นหน้าที่โจทก์จะต้องนำสืบให้เป็นที่พอใจของศาลว่าจำเลยได้กระทำผิดจริง. ไม่ว่าจะเป็นคดีที่จำเลยให้การต่อสู้ไปในทางป้องกันหรือไม่.

ในคดีอุกฉกรรจ์เปนหน้าที่โจทจะต้องนำสืบไห้เปนที่พอไจของสาลว่าจำเลยได้จะทำผิดจิงไม่ว่าจะเปนคดีจำเลยไห้การต่อสู้ไปไนทางป้องกันหรือไม่

ไม้สักซึ่งเลื่อยเป็นแผ่นแล้ว. ย่อมไม่เข้าอยู่ในข้อสันนิษฐานตาม ข้อ 5 พ.ร.บ.ป้องกันการลักลอบชักลากไม้สักที่ยังไม่ได้เสียค่าตอและภาษี ร.ศ.118. เพราะเป็นไม้ที่เปลี่ยนสภาพแล้ว.

ไม้สักซึ่งเลื่อยเปนแผ่นแล้วย่อมไม่เข้าหยู่ไนข้อสันนิถานตามข้อ 5 พ.ร.บ.ป้องกัน การลักลอบชักลากไม้สักที่ยังไม่ได้เสียค่าตอและภาสี 118 เพราะเปนไม้ที่เปลี่ยนสภาพแล้ว

เจ้าของที่ดินที่มีไบเหยีบบย่ำและได้ทำประโยชน์ไนที่ดินนั้นด้วย ย่อมมีสิทธิ์ดีกว่าผู้มีหนังสือซื้อขายที่รายพิพาทนั้น ที่ทำต่อกรมการอำเพอแต่ไม่ได้เข้าทำประโยชน์หรือได้ครอบครองแต่ประการได ฟ้องโจทที่มิได้ระบุว่าจำเลยเข้าแย่งที่ดินของโจทวันเดือนได ตรงไหนและมากน้อยเท่าได ถ้าหากจำเลยเข้าไจฟ้องของโจทดีจนถึงต่อสู้คดีได้เปนกิจจะลักสนะเช่นนี้ ย่อมไม่เปนฟ้องที่เคลือบคลุม

เจ้าของที่ดินที่มีใบเหยียบย่ำและได้ทำประโยชน์ในที่ดินนั้นด้วย. ย่อมมีสิทธิดีกว่าผู้มีหนังสือซื้อขายที่รายพิพาทนั้น ที่ทำต่อกรมการอำเภอแต่ไม่ได้เข้าทำประโยชน์หรือได้ครอบครองแต่ประการใด. ฟ้องโจทก์ที่มิได้ระบุว่าจำเลยเข้าแย่งที่ดินของโจทก์วันเดือนใด ตรงไหนและมากน้อยเท่าใด. ถ้าหากจำเลยเข้าใจฟ้องของโจทก์ดีจนถึงต่อสู้คดีได้เป็นกิจจลักษณะเช่นนี้.ย่อมไม่เป็นฟ้องที่เคลือบคลุม.

ข้าหลวงประจำจังหวัดย่อมเป็นประธานในการบริหารราชการในจังหวัด มีอำนาจเป็นโจทก์ฟ้องคดีแพ่งซึ่งหัวหน้าสถานีตำรวจอำเภอในจังหวัดเป็นคู่สัญญาอันได้ทำไปในหน้าที่ราชการได้