คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 256

ผู้เสียหายจะเตะคนอื่น แต่เตะผิดไปถูกเอาจำเลยจำเลยจึงฟันผู้เสียหายไปหนึ่งทีดังนี้ ถือได้ว่าเปนการยั่วโทสะ
เกิดทำร้ายชุลมุนอันเปนหมู่ไหย่เมื่อเลิกล้วปรากตว่ามีผู้ได้รับมาดเจ็บสาหัส ฟังไม่ได้ว่าไครทำร้ายไครดังนี้จำเลยย่อมมีความผิดถานวิวาทตามมาตรา 258

ป.วิธี.อาญาม.230มิได้บัญญัติฉเพาะการส่งประเด็นไปสืบแต่หย่างเดียว หากบัญญัติรวมถึงการเดินผเชินสืบด้วย.
ไนการผเชินสืบจำเลยจะไปฟังการพิจารนาหรือไม่ก็ได้หากเลยไม่ไป เมื่อสาลสืบกลับมาแล้วอ่านไห้จำเลยฟัง จำเลยไม่คัดค้านหย่างได ดังนี้ไม่ชัดต่อวิธีพิจารนา.
การพิจารนาและสืบพยานซึ่งกดหมายบังคับไห้ทำต่อหน้าจำเลยฉเพาะการพิจารนาและสืบไนสาลตาม ป. วิธีพิจารนาอาญา ม.172 เท่านั้น

สำนวนการสอบสวนที่โจทส่งอ้างไนระหว่างสืบพยานจำเลย สาลอาดหยิบยกขึ้นวินิฉัย เพื่อประกอบคดีได้ไม่ผิดกดหมาย.

พรึคติการน์ที่ถือว่าจำเลยไม่คาดจะแลเห็นผลแห่งการกะทำของตน

พรึติการน์ที่ถือว่าเปนการป้องกันตัวพอสมควนแก่เหตุ.

สาลชั้นต้นลงโทสตาม ม.256 จำคุก 3 ปี สาลอุธรน์ลงโทสตาม ม.254 จำคุก 3 เดือนนับว่าแก้มาก ดีกาได้ทั้งปัญหาข้อเท็ดจิงและข้อกดหมาย

แผลที่ไต้เข่ายาว 3 ซ.ม.กว้าง 2.2 ซ.ม. ลึก 6 ซ.ม. ตั้งแต่ถูกทำร้ายแล้วผู้ถูกทำร้ายประกอบการหาเลี้ยงชีพไม่ได้เปนปรกติ (เกิน 20 วัน) เพราะเจ็บเสียวชาตั้งแต่แผลแล่นขึ้นมาหมดซีกตัว ต้องไช้ไม้เท้ายันเดินกะเผลก เช่นนี้เปนบาดเจ็บถึงสาหัส. สาลชั้นต้นลงโทสตาม ม.256 จำคุก 2 ปี สาลอุธรณ์แก้ลงโทสตาม ม.254 จำคุก 1 ปี เปนแก้มาก. อ้างคำสั่งคำร้องที่ 124/2484 ปัญหาว่าบาดเจ็บถึงสาหัสโดยทุพพลภาพทนทุขเวทนากล้าเกิน 20 วัน หรือไม่สามาถประกอบอาชีพได้โดยปรกติเกิน 20 วันหรือไม่นั้น เปนปัญหาข้อเท็ดจิง

คดีที่ได้เกิดวิวาทกันแล้วทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน เมื่อได้ความว่าผู้ใดทำร้ายใครก็ลงโทษจำเลยที่ได้ทำร้างนั้น ได้ (อ้างฎีกาที่ 621/2460,ที่ 593/2484), การที่โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำความผิดโดยสมคบกันทำร้ายอีกฝ่ายหนึ่ง เมื่อทางพิจารณาปรากฏว่าจำเลยได้ทำความผิดโดยต่างเข้าทำร้ายผู้เสียหายโดยมิได้สมคบกันมา ก็ลงโทษได้

ศาลชั้นต้นลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา 256 จำคุกจำเลยคนละ 3 ปี 2 ปีและ 1 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา 254 จำคุกจำเลยคนละ 1 ปี 1 ปี 6 เดือน และ 6 เดือนดังนี้ โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

กรณีที่เป็นการฎีกาในข้อเท็จจริง ต้องห้าม.