คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 131

นายกเทศบาลขอถอนคำร้องทุกข์ในคดีหาว่ายักยอก โดยเห็นว่าผู้ต้องหาไม่ใช่พนักงานเทศบาล และไม่ได้รับมอบหมายให้กระทำการ โดยจำเลยไม่มีเจตนาป้องกันหรือขัดขวางมิให้การเป็นไปตามมาตรา 146.

แม้ศาลชั้นต้นจะได้กล่าวว่าจำเลยได้ทำผิดตาม ม.131 และ ม.319แต่คงลงโทษในบทที่หนักคือ ม.131 จำเลยฎีกาว่าไม่มีผิดตามมาตรา 319 ก็ไม่มีผล ศาลฎีกาไม่ต้องวินิจฉัย.
เงินที่จำเลยยักยอกเอาไปเป็นเงินคนละราย และของคนที่นำมาฝากต่างกันในคดีก่อนไม่เป็นเรื่องฟ้องซ้ำ

ยกฟ้อง

ยกฟ้อง

กล่าวในฟ้องว่าจำเลยเป็นลูกจ้างของเทศบาลและยักยอกเงินของ เทศบาลไปเช่นนี้ ศาลลงโทษจำเลยตามมาตรา 131 ไม่ได้ ต้องลงโทษตามมาตรา 319 (3)

ข้าหลวงประจำจังหวัดรับเงินไปเพื่อจัดซื้อไม้ทำที่ว่าการอำเภอในจังหวัดที่ตนรับราชการอยู่ แล้วยักยอกเสีย มีผิดตามมาตรา 131 ผู้ออกใบรับเงินลงวันรับเงินย้อนหลังขึ้นไปอันไม่ใช่ความจริงนั้นไม่เป็นปลอมหนังสือ ในคดียักยอก โจทก์ระบุวันกระทำผิดมาในฟ้องว่าระหว่างวันที่เท่านั้นเท่านี้ในเมื่อไม่สามารถจะรู้ได้ว่าจำเลยกระทำผิดวันใดเป็นฉะเพาะแล้วฟ้องนั้นก็เป็นฟ้องตามประมวล วิธีพิจารณาอาญา ม.158(5) ได้จำเลยจะขอให้ยกฟ้องตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.161 ไม่ได้

โจทก์ฎีกาขอให้ริบของกลางซึ่งใช้ในการกระทำผิด แต่ส่งสำเนาฎีกาให้ จำเลยได้คนเดียวและปรากฏว่าของกลางเป็นของจำเลยอีกคนหนึ่งศาลต้องพิพากษายกฎีกาสำหรับจำเลยที่ส่งสำเนาฎีกาได้และจำหน่ายคดีสำหรับอีก คน หนึ่ง

เสมียนแผนกสรรพากรอำเภอรับมอบหน้าที่ราชการเป็นประจำใหรับรักษาเงินค่าภาษีอากรจากผู้นำมาชำระเพื่อนำส่งสมุหบัญชีค่อไปนั้น ชื่อว่าเป็นเจ้าพนักงานกระทำการโดยมีหน้าที่รับเงินนั้น ๆ ตามมาตรา 131 คดีที่ฟ้องขอให้ลงโทษฐานยักยอก แม้ทางพิจารณาปรากฏว่าจำเลยยักยอกไปน้อยกว่าจำนวนในฟ้องก็ลงโทษได้ จำเลยยักยอกเงินค่าภาษีอากรซึ่งในหน้าที่ราชการของจำเลยรับไว้จากผู้นำมาชำระ แม้จำเลยจะหาเงินนั้นมาใช้ให้แล้วก็ตามก็ไม่ทำให้คดีระงับไปเพราะเป็นความอาญาแผ่นดิน บุคคลที่อยู่ในฐานะจะถูกฟ้องเป็นจำเลยนั้น โจทก์อ้างเป็นพะยานและศาลรับฟังลงโทษ จำเลยได้ไม่ขัดกับประมวล วิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 232

เจ้าพนักงานเอาทรัพย์ของหลวงที่ได้รับมอบหมายไว้ไปจำนำ โดยมีเจตนาจะไถ่คืนนั้น ไม่เป็นผิดฐานเจ้าพนักงานยักยอกทรัพย์ แม้จำเลยผู้สมรู้มิได้ฎีกาเมื่อศาลพิพากษายกฟ้องปล่อยจำเลยซึ่งเป็นตัวการแล้ว ก็ต้องปล่อยจำเลยที่เป็นผู้สมรู้ด้วย.

จำเลยเป็นเจ้าหน้าที่รับมอบหมายเงินไว้ 6 รายซึ่งต่างจำนวนต่างวันกันแล้วลงบัญชีรับไว้แต่เพียง 3 รายแรก เมื่อลงแล้วก็แทงจำหน่ายบัญชีว่าจ่ายให้แก่ตนเองเพื่อนำส่งคลังและจดลงไว้ด้วยว่าไม่มีเงินเหลือยกไป ผลที่สุดจำเลยยักยอกเอาเงินนั้นทั้ง 6 รายดังนี้ ไม่เป็นผิดตามมาตรา 230