คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 237

เมื่อโจทก์ไม่มีพยานสืบให้เห็นว่าจำเลยเป็นผู้ทำเลียนแบบเครื่องหมายการค้า (ฉลากปิดขวดสุราของกรมโรงงานอุตสาหกรรม) ก็ลงโทษจำเลยตาม ม.237 ไม่ได้ แต่ของกลางต้องริบตาม ม.239.

เครื่องหมายการค้าที่ ก.ม.ลักษณะอาญา ม. 237 คุ้มครองไว้นั้น ย่อมหมายถึงเครื่องหมายที่ได้ใช้แล้วกับสินค้าที่ได้ใช้แล้วกับสินค้า รอยรูปขีดเขียนที่ประดิษฐ์ขึ้นแล้ว เก็บไว้โดยยังมิได้ใช้ในการค้าอย่างใด ๆ นั้น หาได้รับความคุ้มครองตาม ก.ม.ไม่
ในคดีมูลละเมิดฐานะทำให้โจทก์เสียหายต่อร่างกายและเสรีภาพนั้น โจทก์จะต้องสืบให้ได้ความว่า จำเลยได้จงใจหรือประมาทเลินเล่อกระทำให้โจทก์ต้องเสียหายต่อร่างกายและเสรีภาพ เพียงแต่ได้ความว่าโจทก์ถูกตำรวจจับไป เนื่องจากคำซักทอดของผู้อื่นซึ่งจำเลยแจ้งความให้จับ โดยจำเลยไม่ทราบว่าเกี่ยวเนื่องถึงโจทก์ด้วยนั้น ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยกระทำละเมิดต่อโจทก์
ยื่นคำคัดค้านการขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า ต่อนายทะเบียนโดยเชื่อว่าตนมีสิทธิในเครื่องหมายดีกว่าผู้ขอจดทะเบียนนั้น เป็นการใช้สิทธิในการคัดค้านโดยสุจริต

การที่จะฟ้องหาว่าจำเลยเลียนแบบอย่างเครื่องหมายการค้านั้น เมื่อไม่ได้ความว่ามีบุคคลหรือบริษัทหรือห้างใดเป็นเจ้าของแล้ว ก็ย่อมจะเอาผิดแก่จำเลยไม่ได้

หน้าที่นำสืบในคดีฟ้องเรียกค่าเสียหายฐานละเมิดนั้นเป็นหน้าที่ของโจทก์จะต้องนำสืบว่าได้เสียหายไปจริงตามฟ้องมิฉะนั้นศาลจะกะให้ตามจำนวนที่เห็นสมควรค่าจ้างทนายและค่าใช้จ่ายในการฟ้องคดีอาญานั้นไม่ใช่ค่าเสียหายที่โจทก์จะพังเรียกร้องเอาจากจำเลยได้ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม. 93(1) (2) ชื่อสำเนาเอกสารเป็นพะยานถ้าอีกฝ่ายหนึ่งมิได้รับรองว่าสำเนานั้นถูกต้องและตั้งผู้อ้างมิได้ขออนุญาตต่อศาลเสียก่อนดังนี้ศษลไม่รับฟังสำเนาเอกสารข้อเป็นหลักฐาน

พฤตติการณ์ที่ฟังว่าจำเลยมีเจตนาเลียนแบบเครื่องหมายการค้า

เลี่ยนเครื่องหมายการค้าขายซึ่งทำให้คนหลงเชื่อ