คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 42

ฟ้องขอให้กักกัน หาใช่ฟ้องเพื่อพิสูจน์ความผิดของจำเลยเพื่อให้ศาลลงโทษตามความผิดไม่ จึงไม่ต้องระบุรายละเอียดเกี่ยวกับเวลาและสถานที่ซึ่งเกิดการกระทำนั้น ๆ และแม้จะมิได้บรรยายว่าโจทก์ฟ้องคดีอันเป็นมูลให้เกิดอำนาจฟ้องขอให้กักกันวันเดือนปีใด ไม่อาจทราบว่าภายในอายุความหรือไม่ก็ตาม เมื่อคดีนั้นเป็นคดีของศาลชั้นต้น โจทก์ได้ระบุอ้างเป็นพยานไว้ ศาลชั้นต้นชอบที่จะเอาสำนวนคดีนั้นมาตรวจดูได้

ฟ้องขอให้กักกันหาใช่ฟ้องเพื่อพิสูจน์ความผิดของจำเลยเพื่อให้ศาลลงโทษตามความผิดไม่ จึงไม่ต้องระบุรายละเอียดเกี่ยวกับเวลาและสถานที่ซึ่งเกิดการกระทำนั้น ๆ และแม้จะมิได้บรรยายว่าโจทก์ฟ้องคดีอันเป็นมูลให้เกิดอำนาจฟ้องขอให้กักกันวันเดือนปีใด ไม่อาจทราบว่าภายในอายุความหรือไม่ก็ตาม เมื่อคดีนั้นเป็นคดีของศาลชั้นต้นโจทก์ได้ระบุอ้างเป็นพยานไว้ ศาลชั้นต้นชอบที่จะเอาสำนวนคดีนั้นมา ตรวจดูได้

1.ฟ้องโจทก์กล่าวถึงข้อที่ว่าจำเลยเคยต้องคำพิพากษาให้จำคุกมาแล้ว อันจะเป็นเหตุให้ถูกเพิ่มโทษ และได้อ้างบทมาตราเรื่องเพิ่มโทษมาในคำขอท้ายฟ้องด้วย เมื่อจำเลยให้การว่าขอรับสารภาพตามฟ้องก็ถือได้ว่ารับในข้อเท็จจริงที่โจทก์อ้างมาขอให้เพิ่มโทษด้วย
2.บุคคลใดทำเป็นหนังสือตราสารซึ่งมีรายการครบถ้วนบริบูรณ์ตามลักษณะดังที่กล่าวไว้ในมาตรา 487,488 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์แล้วก็เป็นเช็ค เมื่อผู้ทรงนำไปขึ้นเงินไม่ได้ (แม้จะเป็นเพราะบัญชีเงินฝากของบุคคลนั้นปิดเสียแล้วในขณะที่ออกเช็ค) ผู้ออกเช็คก็มีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497
3.ในกรณีออกเช็คล่วงหน้า วันที่เขียนเช็คยังไม่ถือว่าเป็นวันออกเช็ค ต้องถือเอาวันที่ลงในเช็คเป็นวันออกเช็ค และตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ.2497 มาตรา 3 ต้องถือว่าวันออกเช็คเป็นวันที่เริ่มการกระทำอันจะก่อให้เกิดความผิด และความผิดได้เกิดขึ้นเมื่อธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงิน เมื่อยังไม่เกิน 5 ปีนับแต่วันที่พ้นโทษในคดีเรื่องก่อน ย่อมเพิ่มโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 92 ได้
(ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 17/2507 และ18/2507)
อนึ่ง ที่ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 24/2507 ได้เห็นชอบให้ออกไปตามร่างคำพิพากษาฎีกานี้ได้

ครั้งแรกจำเลยต้องโทษฐานทำร้ายร่างกาย ตาม ก.ม. ลักษณะอาญามาตรา 254 ศาลจำคุก 15 วัน ปรับ 20 บาท โทษจำคุกรอการลงอาญาไว้ครั้งที่สอง ต้องโทษฐานชิงทรัพย์แต่หลบหนีการควบคุม มากระทำผิดฐานชิงทรัพย์อีกเป็นครั้งที่สามได้ยกเอาโทษจำคุกที่รอไว้ในครั้งแรกมาลงแก่จำเลยด้วย แต่จำเลยก็ยังไม่ได้พ้นจากโทษจำคุกนั้นไปจึงจะเพิ่มโทษจำเลยตามมาตรา 72 ในความผิดครั้งที่สามไม่ได้

จำเลยถูกลงโทสและรอการลงอาญา ไว้ แล้วมาทำผิดอีก 2 ครั้งพายไน 3 ปีดังนี้ จะเพิ่มโทสจำเลยสำหรับความผิดอันดับ 3 นั้นไม่ได้.

ถ้าโทษที่จำเลยได้รับโดยแท้จริงไม่ถึงประหารชีวิตแล้วศาลยกอาญาที่รอไว้มาลงแก่จำเลยได้

กล่าวในฟ้องว่า จำเลยลักเก็บมะม่วงของวัดซึ่งขึ้นอยุ่ในวัด และ จำเลยก็รับว่า ทำผิดจริงตามฟ้องดังนี้เป็นผิดตาม ม. 288 ไม่ใช่ ม. 292, เมื่อโทษที่ จำเลยได้รับครั้งหลังเพียงแต่ปรับสถานเดียวแล้ว จะยกเอาอาญาที่รอไว้มาลงไม่ได้

จำเลยทำผิดครั้งที่ 3 ในขณะที่กำลังรับโทษครั้งที่ 2 และครั้งที่ 1 รวมกันโดยที่ศาลได้ยกเอาโทษที่รอการลงอาญาไว้มารวมเข้าด้วยนั้น จะเพิ่มโทษจำเลยสำหรับความผิดครั้งที่ 3 ตามมาตรา 72 ไม่ได้

จำเลยถูกศาลพิพากษาจำคุก
สำนวนและรอการลงอาญาไว้ทั้งสองสำนวนเมื่อโจทก์ขอให้นำอาญาที่+ไว้มาลงแก่จำเลยใน+ดีที่ทำผิดใหม่ ศาลต้อง+อาญาที่รอไว้ทั้ง 2 สำนวนมาลงแก่จำเลย
+ที่ถูกจำคุก 20 ปีแล้ว +อาญาที่รอไว้มาลงด้วยเกิน 20 ปีได้.

+อยู่ในระหว่างถูกรอการลงอาญานั้น ศาล+มาตรา 40 มาใช้ยกโทษ+คุกในคดีหลังได้ และ+ศาลยกโทษจำคุกแล้ว+อาญาที่รอไว้มาลงแ่จำเลยไม่ได้ และเพิ่มโทษจำเลยไม่ได้ด้วย อ้างฎีกาที่ 484/2482 , 508/2473