คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 226

ผู้เสียหายนำความไปแจ้งต่อ เจ้าพนักงานให้ดำเนิน คดีแก่จำเลยทั้งสองก็เพราะสงสัยว่าจำเลยทั้งสองจะเป็นคนร้าย ดังนั้นการที่ลูกจ้างของผู้เสียหายให้การต่อ พนักงานสอบสวนภายหลังจากนั้นว่า จำเลยทั้งสองเป็นคนร้าย จึงมีน้ำหนักน้อยและเมื่อลูกจ้างคนหนึ่งของผู้เสียหายกลับมาเบิกความในชั้น พิจารณาว่าไม่เคยเห็นจำเลยทั้งสองเป็นคนร้ายแต่ อย่างใด ส่วนลูกจ้างอีกคนหนึ่งกลับว่าที่จำเลยทั้งสองเป็นคนร้ายเพราะจำเลยทั้งสองได้ บอกให้ทราบเช่นกันคำ ของ ประจักษ์พยานทั้งสองของโจทก์ จึงไม่อยู่กับร่อง กับรอยรับฟังเป็นความจริงไม่ได้ คำรับสารภาพของจำเลยทั้งสองในชั้น สอบสวนแต่ ให้การปฏิเสธในชั้นศาลและอ้างว่าให้การรับสารภาพเช่นนั้นเพราะถูก ขู่เข็ญทำร้าย ไม่พอรับฟังลงโทษจำเลยได้.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักจักรยานสามล้อหรือรับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้ายและนำความเท็จไปแจ้งแก่เจ้าพนักงานยานพาหนะว่าจำเลยซื้อมาจากร้านชนนิยมจำเลยต่อสู้ว่าซื้อมาโดยสุจริต
เมื่อข้อเท็จจริงฟังว่าจำเลยได้ซื้อมาโดยไม่รู้ว่าเป็นของร้ายจำเลยก็ไม่มีความผิดฐานรับของโจรแต่เมื่อจำเลยนำรถไปจดทะเบียนต่อเจ้าพนักงานจำเลยนำความเท็จไปแจ้งต่อเจ้าพนักงานทะเบียนว่าซื้อมาจากร้านชนนิยม ซึ่งความจริงจำลยหาได้ซื้อมาจากที่ร้านนี้ไม่ เพียงเท่านี้จำเลยก็มีความผิดตาม ม.226 แล้วเพราะการกระทำของจำเลยอาจเกิดความเสียหายแก่เจ้าทรัพย์และเจ้าพนักงานได้.

คำให้การพยานในชั้นสอบสวนจะรับฟังดังคำพยานที่เบิกความต่อศาลไม่ได้
พยานบอกเล่า ก.ม.ไม่รับฟังเป็นพยานหลักฐาน ถ้าหากพยานได้รับคำบอกเล่าจากประจักษ์พยานเองก็อาจรับฟังประกอบหรือไม่ประกอบคำประจักษ์พยานนั้นได้แล้วแต่เหตุผล
การที่มีผู้อื่นมานั่งฟังการสอบสวนของเจ้าพนักงานสอบสวนโดยไม่ปรากฎว่าเจ้าพนักงานกระทำผิดหน้าที่อย่างใด หาทำให้การสอบสวนเสียไปไม่

จำเลยทำหนังสือคำแปลภาสาไทยสแดงข้อความเท็ดเพื่อประกอบฉบับภาสาอังกริต ไม่เปนผิดถานปลอมหนังสือ.

จำเลยแจ้งเท็ดต่อเจ้าพนักงานแผนกยานพาหนะเพื่อขออนุญาตขับขี่รถยนตร์โดยว่าตนเปนสัญชาติจีน ซึ่งความจิงเปนคนสัญชาติไทย เปนผิดเพียงตามกดหมายอาญา ม.118 เพราะไบอนุญาตขับขี่เปนแต่สแดงว่าได้รับอนุญาตไห้ขับขี่ ไม่ไช่เปนหลักถานสแดงว่าเปนคนต่างด้าว , ไนเรื่องแจ้งความเท็ดเมื่อจำเลยรับไนข้ออาดเกิดความเสียหาย เมื่อไม่มีข้อไดสแดงไห้เห็นว่านอกเหนือความจิงไนท้องสำนวนก็ย่อมฟังได้.

กระทรวงต่างประเทศส่งให้ตำรวจสอบสวนข้อเคยต้องโทษของผู้แปลงชาติ โดยสอบทางลายพิมพ์นิ้วมือและทางลับ แต่เจ้าพนักงานสอบถามปากคำจำเลยผู้ขอแปลงชาติ ๆ ให้การด้วยคำเท็จดังนี้ จะลงโทษจำเลยฐานแจ้งความเท็จหรือฐานบอกให้เจ้าพนักงานจดข้อความเท็จไม่ได้

จดบัญชีทรัพย์เท็จในการยื่นคำร้องขอประกันนั้นไม่เรียกว่าเป็นการบอกให้เจ้าพนักงานจดข้อความเท็จ ไม่เป็นผิดตามม.226

จำเลยทำหนังสือสัญญากู้ขึ้นฉะบับหนึ่งว่าตนกู้เงินของผู้มีชื่อ แม้ความจริงมิได้มี+การกู้เงินต่อกัน ก็ไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ

ทำพินัยกรรมปลอมแล้วไปร้องคัดค้านต่อเจ้าพนักงานในการที่ญาติของผู้ตายจะรับมฤดกดังนี้ มีผิดฐานปลอมหนังสือและแจ้งความเท็จ

ลงชื่อเปนพะยานในคำตราสินว่าใบไต่สวนหายแต่ความจริงไม่หายโดยสุจริตไม่มีผิด