คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 304

บรรยายฟ้องว่าจำเลยใช้อุบายหลอกลวงเอาความเท็จมากล่าวแก่เจ้าทรัพย์ว่าขอเช่าเรือ เมื่อเจ้าทรัพย์มอบให้ไปแล้วจำเลยเจตนาทุจจริตยักยอกเอาไว้เป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา 304,314 ดังนี้ ถือว่าเป็นฟ้องที่กล่าวหาว่าจำเลยฉ้อโกงแต่อย่างเดียว ศาลรับไว้วินิจฉัยได้ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

จำเลยแก้หน้าปกบอกกำหนดราคาหนังสือเรียนของกองวิชาการกระทรวงธรรมการให้สูงขึ้น แล้วเอาหนังสือนั้นขายไปตามราคาที่แก้ใหม่นั้น เป็นผิดฐานปลอมหนังสือตาม ม.223 แต่ไม่เป็นผิดฐานฉ้อโกงอีกกะทงหนึ่งแก้ราคาหนังสือที่ผู้อื่นพิมพ์ขายโดยเจตนาจะขายราคาสูงขึ้นนั้น จะครบองค์ความผิดต่อเมื่อมีผู้ซื้อหนังสือนั้น

พนักงานสอบสวนทำการสอบสวนในคดีที่ตนมีส่วนได้เสียก็ได้.
ปลัดอำเภอไปตรวจราชการ+ของปลัดอำเภอหายไป+ได้ที่จำเลย ปลัดอำเภอ+การสอบสวนจำเลยแล้วส่วอัยยการฟ้องศาลดังนี้+ได้ว่าได้มีการร้องทุกข์และสอบ-สวนตาม ก.ม.แล้ว.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้อุบายหลอกลวงว่ามีผู้จะซื้อเพ็ชร์พลอย โจทก์หลงเชื่อมอบแหวนและสายสร้อยให้จำเลยไปขาย จำเลยเอาของนั้นไว้เป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย อ้าง ม.304 และ 314 ดังนี้ ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม เมื่อทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยมีผิดตาม ม.304 ศาลย่อมลงโทษได้

เจ้าพนักงานเบิกเงินเกินอัตราตามระเบียบข้อบังคับแต่ไม่มีเจตนาทุจจริตประการใดไม่มีความผิด

ในคดีอาญาที่เป็นความผิดต่อส่วนตัวซึ่งอัยยการเป็นโจทก์ฟ้องคดี เมื่อเจ้าทุกข์มาร้องขอถอนคดีในชั้นศาลฏีกาแสดงการยอมความและจำเลยไม่คัดค้านแล้วศาลฎีกาก็สั่งให้คดีระงับและจำหน่ายคดี

จำเลยเป็นธรรมการอำเภอทำหนังสือปลอมเป็นใบรับเงินของผู้มีสิทธิจะรับเงินค่าก่อสร้างโรงเรียนไปยื่นต่อนายอำเภอเพื่อให้จ่ายเงิน นายอำเภอหลงเชื่ออนุญาตให้จำเลยรับเงินไปจำเลยเอาเงินนี้ไว้เสียเอง จำเลยไม่มีผิดฐานเป็นเจ้าพนักงานยักยอกตามกฎหมายอาญา ม.131 และฐานเป็นเจ้าพนักงานปลอมหนังสือซึ่งอยู่ในหน้าที่ตาม ม.229 ทั้งไม่เป็นการปลอมหนังสือสำคัญในราชการตาม ม.225 ด้วยประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.43,253
คดีความผิดฐานปลอมหนังสืออัยยการไม่มีอำนาจฟ้องขอให้จำเลยคืนทรัพย์แทนผู้เสียหายโดยไม่เสียค่าธรรมเนียมขึ้นมาถึงแม้ทางพิจารณาปรากฎว่าจำเลยทำการฉ้อโกง เมื่ออัยยการไม่ได้ฟ้องฐานนี้เแล้วก็ไม่มีสิทธิขอคืนทรัพย์ตามวิธีพิจารณาอาญา ม.43

ไปกู้เงินเขาแล้วเอาที่นามอบให้ไว้เป็นประกันเงินกู้โดยบอกเขาว่าที่นาเป็นกรรมสิทธิของตน แต่ความจริงนาเป็นของมารดาตนและยังมิได้ยกให้โดยเด็ดขาดดังนี้ ต้องมีความผิดฐานฉ้อโกง

จำเลยพูดว่ารู้จักกับเจ้าพนักงานมากคนจะไปพูดจากกิจธุระของโจทก์ให้โจทก์ได้ให้เงินจำเลยไปเช่นนี้ไม่เป็นผิดตาม ม.123

+ดีความผิดต่อส่วนตัวเมื่อเจ้าทุกข์รู้เรื่องความผิดและรู้จักตัวผู้กระทำผิดแล้วไม่ร้องทุกข์เสียภายในกำหนด 3 เดือนคดีขาดอายุความ
โจทก์ฟ้องว่าเจ้าทุกข์ทราบเรื่องความผิด และตัวผู้กระทำผิดในเดือนเมษายนในชั้นฎีกาโจทก์จะขอให้ศาลถือตามคำเบิกความของเจ้าทุกข์ว่าเจ้าทุกข์ทราบเรื่องความผิดและรู้ตัวผู้ทำผิดในเดือนสิงหาคม โดยโจทก์มิได้ขออนุญาตแก้ฟ้องเสียแต่ในศาลชั้นต้นไม่ได้