คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ลักษณฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2469 ม. 5

ปัญหาข้อเท็จจริงในคดีเรื่องเบิกความเท็จปัญหาว่าถ้อยคำที่จำเลยเบิกความเป็นข้อสำคัญแห่งคดีหรือไม่นั้น เป็นปัญหาข้อเท็จจริงฎีกาไม่ได้
ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.95พะยานบอกเล่าคำพะยานที่เบิกความเท็จนั้นเป็นคำพะยานบอกเล่าจะผิดฐานเบิกความเท็จเพียงใด

เจตนาแกล้งฟ้องหรือไม่เป็นข้อเท็จจริงการฟ้องเท็จตามมาตรา 158 นั้น ผู้ถูกฟ้องจะได้รับความเสียหายหรือไม่ไม่เป็นข้อสำคัญสำหรับมาตรานี้

จำเลยทำนารุกเข้าไปในเขตต์หนองหวงห้าม ผู้ใหญ่บ้านจึงไปร้องเรียนต่อเจ้าน่าที่แลโดยอาศัยเหตุที่กรมการอำเภอได้เคยออกประกาศห้ามในเรื่องเช่นนี้มาแล้ว++ใหญ่บ้านจึงได้มีคำสั่งห้ามให้จำเลยทำนุกเข้าไปในที่หวงห้าม จำเลยยังขืนทำอยู่ดังนี้ จำเลยต้องมีผิดฐานขัดขืนคำสั่งเจ้าพนักงานอันชอบด้วยกฎหมายตาม ม.334 ข้อ 2 อ้างฎีกาที่ 588/2477 พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.5 ปัญหาข้อเท็จจริง เจตนาจะบุกรุกหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ฎีกาไม่ได้

ศาลเดิมไต่สวนมูลฟ้องแล้วตัดสินยกฟ้องฎีกาได้ในข้อกฎหมายศาลต้องตัดสินยกฟ้องไม่ใช่ตัดสินให้งดคดี

เจตนาหรือไม่เป็นข้อเท็จจริง อาชญา ม. 43

ปัญหาว่าที่พิพาทเป็นที่หวงห้ามโดยชอบด้วยกฎหมายหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

ไต่สวนมูลฟ้องสืบพะยานแล้วตัดสินว่าคดีไม่มีมูลเป็นปัญหาข้อเท็จจริง

สมคบกันหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ฎีกาไม่ได้

ควรถอนผ้องได้หรือไม่อยู่ในดุลยพินิจของศาลฎีกาในปัญหานี้ไม่ได้เทียบฎีกาที่ 363/2472