คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ.2469 ม. 34

การส่งของชนิดที่ไม่ต้องห้ามและไม่ต้องเสียภาษีออกนอกราชอาณาจักร โดยไม่ได้แสดงรายการของที่ส่งและไม่หยุดให้เจ้าพนักงานตรวจ เป็นผิดตามพระราชบัญญัติศุลกากร 2480 มาตรา 8 และ มาตรา 11 แต่ไม่เป็นผิด พระราชบัญญัติศุลกากร2469 มาตรา 27 ของเช่นนี้ศาลให้ยึดไว้จนกว่าจะได้ปฏิบัติตามกฎหมาย จะริบไม่ได้
เดิมมีพระราชกฤษฎีกาห้ามส่งน้ำมันพืชออกนอกราชอาณาจักรต่อมามีฉบับใหม่ยกเลิกฉบับเก่าและไม่มีข้อห้ามส่งน้ำมันพืช ดังนี้ ถือว่ามีกฎหมายใหม่ยกเลิกกฎหมายเก่า จึงลงโทษจำเลยไม่ได้
เมื่อความผิดที่ศาลลงโทษไม่มีการริบทรัพย์แล้ว ก็จ่ายเงินสินบนหรือรางวัลตาม พระราชบัญญัติให้บำเหน็จในการปราบปรามผู้กระทำผิดไม่ได้
ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้คืนของกลางให้ผู้ร้อง โจทก์ฎีกาขอให้ริบ แต่ไม่ได้บรรยายข้อที่ควรริบมาในฎีกาเลยศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

จำเลยนำเงินตราเข้ามาไนราชอานาจักร 16834 เปี้ยส เปนของพยานโจทส่วนที่เหลือเปนของจำเลย สาลก็ยังลงโทสจำเลยได้ ไม่ผิดต่อวิธีพิจารนาเงินตราต่างประเทสที่กดหมายอนุญาตไห้นำเข้ามาไนราชอานาจักรได้โดยไม่ต้องขออนุญาตนั้น ต้องเปนเงินที่นำเข้ามาพร้อมด้วยตนเพื่อไช้เองและเปนส่วนหนึ่งต่างหากจากจำนวนอื่น (อ้างดีกาที่ 264/2485)

จำเลยนำเงินตราเข้ามาในราชอาณาจักร 16834 เปี้ยสชั้นพิจารณาปรากฏว่าเงิน 11420 เปี้ยส เป็นของพยานโจทก์ ส่วนที่เหลือเป็นของจำเลยศาลก็ยังลงโทษจำเลยได้ไม่ผิดต่อวิธีพิจารณา เงินตราต่างประเทศที่กฎหมายอนุญาตให้นำเข้ามาในราชอาณาจักรได้โดยไม่ต้องขออนุญาตนั้นต้องเป็นเงินที่นำเข้ามาพร้อมกับตนเพื่อใช้เองและเป็นส่วนหนึ่งต่างหากจากจำนวนอื่น(อ้างฎีกาที่ 264/2485)

อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศกับเงินไทยย่อมหมายถึงอัตราแลกเปลี่ยนอันเป็นมาตรฐานเดียวกัน หาใช่อัตราแลกเปลี่ยนของแต่ละท้องถิ่นที่นำเงินเข้ามาไม่

อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทสกับเงินไทยย่อมหมายถึงอัตราแลกเปลี่ยนอันเปนมาตราถานเดียวกัน หาไช่อัตราแลกเปลี่ยนของแต่ละท้องถิ่นที่นำเงินเข้ามาไม่

เรือของกลางอันจะพึงริบตาม พ.ร.บ.สุลกากร ม.32 โจทจะต้องบันยายฟ้องไห้ได้ความชัดว่ามีระวางบันทุกเท่าได มิฉนั้นสาลจะไม่สั่งริบ
กรนีที่ถือว่าโจทระบุเปนความผิดตาม พ.ร.บ.สุลกากรและ พ.ร.บ.ควบคุมการนำเข้ามาและส่งออกไปซึ่งสินค้าบางหย่าง

เรือของกลางอันจะพึงริบตาม พระราชบัญญัติศุลกากร มาตรา 32โจทก์จะต้องบรรยายฟ้องให้ได้ความชัดว่ามีระวางบรรทุกเท่าใดมิฉะนั้นศาลจะไม่สั่งริบ
กรณีที่ถือว่าโจทก์ระบุเป็นความผิดตาม พระราชบัญญัติศุลกากรและ พระราชบัญญัติควบคุมการนำเข้ามาและส่งออกไปซึ่งสินค้าบางอย่าง

ของที่จำเลยพยายามหนีภาษีอันเป็นความผิดนั้น. เป็นของที่ต้องริบตาม พ.ร.บ.ศุลกากร.

ประกาศกระทรวงการคลังลงวันที่ 7 กันยายน 2482 จำเลยถูกฟ้องและศาลชั้นต้นก็ได้พิพากษาลงโทษจำเลยฐานนำเงินตราต่างประเทศเข้าในราชอาณาจักร ต่อมาจำเลยยื่นคำร้องต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ขออนุญาตนำเงินตราต่างประเทศนั้นเข้ามาในราชอาณาจักร รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังอนุญาตแล้วดังนี้ ถือว่าจำเลยไม่มีความผิดอยู่อีกเพราะได้รับอนุญาตแล้ว

จำหน่ายคดี