คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: กฎหมายลักษณะอาญา ม. 321

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 79/2488

การรับของโจรต่างประเทศ: หน้าที่การพิสูจน์ความผิดตามกฎหมายต่างประเทศ

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยรับกระบือจากผู้ลักมาจากประเทศอินโดจีนโจทก์มีหน้าที่นำสืบว่าการลักทรัพย์รายนี้เป็นความผิดตามกฎหมายของประเทศอินโดจีน มิเช่นนั้นจะลงโทษจำเลยฐานรับของโจรไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1168/2487

ฟ้องลักทรัพย์/รับของโจร: การระบุตัวผู้ร่วมกระทำความผิดไม่ครบถ้วนไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

ในคดีฟ้องว่าลักทรัพย์หรือรับของโจร ฟ้องระบุว่าโดยผู้มีชื่อคนหนึ่งกับพวกซื้อจากจำเลย แม้ไม่ระบุชื่อพวกที่ซื้อจากจำเลยทุกคนก็ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 985/2487

การฟ้องรับของโจร: การระบุวันที่รับทรัพย์เพื่อความสมบูรณ์ของฟ้อง

ในเรื่องรับของโจร ถ้าจับทรัพย์ได้จากจำเลย โจทก์ระบุวันที่ทรัพย์หายและวันจับทรัพย์ได้จากจำเลยก็เพียงพอ แต่ถ้าจับทรัพย์ได้จากผู้อื่น โจทก์จะต้องระบุวันที่จำเลยรับทรัพย์ไว้หรือวันที่จำเลยขายทรัพย์ด้วย จึงจะเป็นฟ้องที่สมบูรณ์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 639/2487

วันฟ้องคดีรับของโจร vs วันจับของกลาง ศาลไม่ได้ใช้ประโยชน์จากวันจับของกลางในการพิจารณา

ในคดีรับของโจรวันที่โจทก์กล่าวหาในฟ้องต่างกับวันที่จับของกลางได้จากจำเลยนั้นไม่ใช่ข้อเท็จจริงที่ได้ความในทางพิจารณาต่างกับวันที่โจทก์ฟ้อง เพราะศาลมิได้ถือเอาวันที่จับของกลางได้เป็นวันที่จำเลยกระทำผิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 209/2487

สถานที่รับของโจรไม่ตรงกับสถานที่กล่าวในฟ้อง ทำให้ขาดอำนาจศาล

โจทก์กล่าวในฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์หรือรับของโจร ที่ตำบลปากท่อ และตำบลห้วยโรง ทางพิจารณาได้ความว่า การรับทรัพย์ไว้นั้นที่ตำบลวังมะนาว ดังนี้ ต้องยกฟ้อง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 187/2487

การรับของโจร: การให้การซื้อโดยสุจริตไม่ใช่การต่อสู้กรรมสิทธิ์ แม้ไม่มีของกลาง ศาลลงโทษได้

ในคดีที่โจทก์ฟ้องว่า จำเลยรับของโจร จำเลยให้การว่าของกลางที่จับได้ จำเลยซื้อไว้โดยสุจริต ดังนี้ ไม่ใช่ให้การต่อสู้กรรมสิทธิ์
เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่าของกลางเป็นของเจ้าทรัพย์แล้วแม้โจทก์จะไม่นำของกลางมาศาล ก็ไม่ทำให้ข้อเท็จจริงเปลี่ยนแปลง ลงโทษได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 96/2487

สิทธิเรียกร้องคืนหรือใช้ทรัพย์ในคดีอาญา: การที่โจทก์ไม่โต้แย้งคำตัดสินศาลชั้นต้นเรื่องนี้ในชั้นอุทธรณ์ ทำให้หมดสิทธิเรียกร้องในชั้นฎีกา

ในคดีลักทรัพย์หรือรับของโจรโจทก์ฟ้องขอให้คืนหรือใช้ทรัพย์แก่ผู้เสียหายด้วย เมื่อศาลชั้นต้นตัดสินให้ลงโทษจำเลยฐานรับของโจรโดยมิได้กล่าวถึงเรื่องคืนหรือใช้ทรัพย์โจทก์มิได้อุทธรณ์ จนศาลอุทธรณ์เพียงแต่แก้ฐานความผิดเป็นลักทรัพย์นอกจากนั้นยืนตามศาลชั้นต้นเช่นนี้โจทก์ไม่มีสิทธิฎีกาขอให้คืนหรือใช้ทรัพย์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 858-860/2486

ความไม่ชัดเจนในการฟ้องคดีลักทรัพย์และการรับของโจร

โจทก์ฟ้องว่ากระบือถูกคนร้ายลักไป ต่อมาจับกระบือได้จากจำเลยโดยจำเลยเป็นผู้ร้ายลักหรือรับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย ขอให้ลงโทษตาม มาตรา 293,321 ดังนี้ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 809/2486

ความผิดฐานรับของโจรต้องมีการรับของร้ายจากผู้อื่น การครอบครองทรัพย์เพียงอย่างเดียวไม่ถือเป็นความผิด

ความผิดฐานรับของโจรจะมีได้ต่อเมื่อมีการรับของร้ายไว้จากผู้หนึ่งผู้ใด ข้อเท็จจริงฟังได้เพียงว่าทรัพย์อยู่ในความครอบครองของจำเลยแต่ไม่ได้ความว่าจำเลยร่วมคิดกับผู้อื่นลักทรัพย์นั้นมาหรือว่ามีผู้ที่ลักมาส่งทรัพย์นั้นให้จำเลย เช่นนี้จะลงโทษฐานลักทรัพย์หรือรับของโจรไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 781/2486

การคืนของกลางให้ผู้รับซื้อที่ไม่ใช่คู่ความในคดีลักทรัพย์

ของกลางในคดีลักทรัพย์ซึ่งมีบุคคลรับซื้อไว้จากจำเลยเมื่อบุคคลนั้นไม่ได้เป็นคู่ความและไม่มีกรณีจะวินิจฉัยถึงสิทธิระหว่างผู้เสียหายและบุคคลนั้นแล้ว ศาลสั่งคืนให้แก่บุคคลผู้รับซื้อไว้นั้น

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย กฎหมายลักษณะอาญา ม. 321

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 321