คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 321

พฤติการณ์ที่ถือว่า ฟ้องไม่เคลือบคลุม

ในคดีเรื่องยักยอกทรัพย์ซึ่งอัตราโทษอยู่ในอำนาจศาลแขวงนั้นแม้โจทก์จะขอให้ใช้ราคาทรัพย์มากมายเพียงใดศาลแขวงก็มีอำนาจพิพากษาได้
ศาลแขวงลงโทษฐานยักยอกทรัพย์ แต่ไม่รับพิจารณาในเรื่องที่ขอให้ใช้ทรัพย์ เมื่อศาลสูงเห็นว่า การไม่รับพิจารณานั้นทำไม่ถูกต้อง ก็ย้อนสำนวนให้ศาลแขวงพิจารณาพิพากษาในเรื่องใช้ทรัพย์ใหม่
(อ้างฎีกาที่ 180/2490)

ในคดีเรื่องยักยอกทรัพย์ซึ่งอัตราโทษอยู่ในอำนาจศาลแขวงนั้น แม้โจทก์จะขอให้ใช้ราคาทรัพย์มากมายเพียงใดศาลแขวงก็มีอำนาจพิพากษาได้
ศาลแขวงลงโทษฐานยักยอกทรัพย์ แต่ไม่รับพิจารณาในเรื่องที่ขอให้ใช้ทรัพย์ เมื่อศาลสูงเห็นว่า การไม่รับพิจารณานั้นทำไม่ถูกต้อง ก็ย้อนสำนวนให้ศาลแขวงพิจารณาพิพากษาในเรื่องใช้ทรัพย์ใหม่.
(อ้างฎีกาที่ 180/2490)

ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ของผู้มีชื่อ ทางพิจารณาได้ความว่าผู้นั้นเป็นเพียงผู้ดูแลรักษาทรัพย์นั้นดังนี้ ถือว่าผู้นั้นเป็นผู้เสียหาย ไม่ใช่ข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง
ฟ้องกล่าวถึงทรัพย์ที่ถูกคนร้ายลักไปแล้วกล่าวว่าจำเลยลักหรือรับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย แม้ไม่ระบุว่าจับได้จากจำเลยหรือจำเลยได้กระทำอย่างอื่นใดแก่ทรัพย์นั้น ก็ไม่ถือว่าเป็นฟ้องเคลือบคลุม

ปัญหาว่า การลักทรัพย์จะเป็นผิดตามกฎหมายในเขตต่างประเทศหรือไม่เป็นข้อเท็จจริงที่ต้องนำสืบศาลรู้เองไม่ได้
ฟ้องว่า รับของโจรอวนซึ่งมีผู้ลักมาจากเขตต่างประเทศเข้ามาในประเทศไทย ถ้าโจทก์ไม่สืบว่าความผิดฐานลักอวนนั้นกฎหมายในอาณาเขตนั้นบัญญัติว่าเป็นผิดแล้ว ก็ลงโทษจำเลยฐานรับของโจรไม่ได้

ปัญหาว่า การลักทรัพย์จะเป็นผิดตามกฎหมายในเขตต์ต่างประเทศหรือไม่เป็นข้อเท็จจริงที่ต้องนำสืบศาลรู้เองไม่ได้
ฟ้องว่า รับของโจรอวนซึ่งมีผู้ลักมาจากเขตต์ต่างประเทศเข้ามาในประเทศไทย ถ้าโจทก์ไม่สืบว่าความผิดฐานลักอวนนั้นกฎหมายในอาณาเขตต์นั้นบัญญัติว่าเป็นผิดแล้ว ก็ลงโทษจำเลยฐานรับของโจรไม่ได้

ไม่มีคนเห็นในเวลาที่โคถูกลักไป จนรุ่งขึ้นเวลาบ่ายจึงมีผู้เห็นจำเลยพาโคไปดังนี้ ไม่พอที่จะชี้ขาดว่าจำเลยทำการลักคงลงโทษได้เพียงฐานรับของโจร

โจทก์บรรยายฟ้องในเรื่องรับของโจรว่า จำเลยรับของร้ายไว้ในระหว่างวันหนึ่ง ถึงอีกวันหนึ่งซึ่งเป็นเวลาหลายวันนั้น ย่อมแสดงว่าโจทก์ไม่ทราบวันแน่นอน ย่อมจะไม่ทราบเวลาด้วย ฉนั้นโจทก์จึงไม่ต้องกล่าวถึงเวลาที่หาว่ากระทำผิดนั้นอีก

โจทก์บรรยายฟ้องในเรื่องรับของโจรว่า จำเลยรับของร้ายไว้ในระหว่างวันหนึ่ง ถึงอีกวันหนึ่งซึ่งเป็นเวลาหลายวันนั้น ย่อมแสดงว่าโจทก์ไม่ทราบวันแน่นอน ย่อมจะไม่ทราบเวลาด้วย ฉะนั้นโจทก์จึงไม่ต้องกล่าวถึงเวลาที่หาว่ากระทำผิดนั้นอีก

โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยทำผิดวันที่ 27 เวลากลางคืนถึงวันที่ 28 เดือนเดียวกัน ไม่ได้บอกว่าเวลาไหน ดังนี้ควรฟังว่าโจทก์หมายถึงเวลากลางคืนเริ่มต้นของวันที่ 28 ต่อจากวันที่ 27 ทางพิจารณาได้ความว่า ทำผิดวันที่ 28 เวลากลางวัน ต้องยกฟ้อง
คำร้องขอแก้ฟ้องต้องมีเหตุอันควร เมื่อโจทก์ไม่ได้แสดงเหตุอันควรที่ขอแก้ ศาลไม่อนุญาตให้แก้
จำเลยสองคนรับของโจรต่อทอดจากกัน ทางพิจารณาปรากฏว่า เวลาเกิดเหตุสำหรับจำเลยคนหลังต่างกับที่โจทก์กล่าวในฟ้อง ต้องยกฟ้องโจทก์ ดังนี้ เป็นเหตุในลักษณะคดี ศาลมีอำนาจพิพากษายกฟ้องตลอดถึงจำเลยคนแรกที่มิได้อุทธรณ์ด้วยได้