คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ลักษณฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลย+ ม.254 จำคุก 2 +ศาลอุทธรณ์แก้ว่าจำเลยมีผิดตาม ม.338 (3) จำคุก 15 วันเช่นนี้ โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ ปัญหาที่ว่าบาดแผลของเจ้าทุกข์ถึงบาดเจ็บหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

่จากพฤตติการณ์ในท้องสำนวนว่าคำกล่าวนั้นเป็นคำด่าหรือเป็นคำประชดเป็นปัญหาข้อเท็จจริง คดีที่คนในบังคับอังกฤษเป็นจำเลย คู่ความฎีกาได้แต่ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์ตาม ม.299 จำคุก 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ว่าจำเลยผิดฐานลักทรัพย์ตามม.293 จำคุก 1 ปีเช่นนี้เป็นแก้มาก ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

บาดแผลที่ถูกทำร้ายถึงบวมโลหิตซับแลไหลนั้นเรียกว่าเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บ ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหากฎหมาย ปัญหาว่าลักษณของบาดแผลเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บหรือไม่บาดเจ็บเป็นปัญหากฎหมาย

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยขับรถเร็วเกินขนาดโดยประมาทเป็นเหตุให้รถตกถนนและทำให้คนตายทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยขับรถโดยปกติเช่นนี้จะฟังว่าจำเลยประมาทเพราะบรรทุกคนเกินอัตราที่กำหนดไว้มิได้ ปัญหาข้อกฎหมายที่ยกขึ้นอ้างอิงในชั้นฎีกาจักต้องเป็นข้อที่ได้ว่ากันมาแล้วแต่ศาลชั้นต้นมิฉะนั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหากฎหมาย

ข้อที่มิได้กล่าวอ้างกันมาแต่ในชั้นศาลล่าง ศาลฎีกาไม่วินิจฉัยให้ เมื่อศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำเลยไปทีเดียงโดยไม่เชื่อตามคำร้องขอของทนายจำเลยที่ขอให้ศาลส่งตัวจำเลยไปให้แพทย์ตรวจก่อนโดยกล่าวว่าเป็นบุคคลวิกลจริตนั้น เมื่อจำเลยมิได้อุทธรณ์ในข้อนี้ บุตรของจำเลยหามีสิทธิอุทธรณ์ขึ้นหาแทนจำเลยได้ไม่

แผลสาหัส บาดแผลที่ทำให้แขนขาของผู้ถูกทำร้ายการไม่ได้โดยปกติและ+กำไม่ได้เป็นเวลา+เดือนเศษ และไม่ปรากฎ+ผู้ถูกทำร้ายได้รับทุกข์เวทนา+เกินกว่า 20 วันแล้วไม่เรียกว่าเป็นบาดแผล+สาหัสตาม ม.256 ข้อ 7 และ 8 บาดแผลที่ทำให้พิการแต่ไม่ปรากฎว่าจะพิการไปตลอดชีวิตนั้นไม่เป็นบาดแผลสาหัส ประมวลวิธีพิจารณาอาญา + ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหาข้อกฎหมาย ปัญหาที่ว่าบาดแผลของผู้ถูกทำร้ายเป็นบาดแผลสาหัสหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมาย คดีซึ่งต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงนั้น ศาลฎีกามีอำนาจฟ้องข้อเท็จจริงเอาเองได้ในข้อที่ศาลอุทธรณ์มิได้ชี้ขาดไว้

มีสุราไว้ในครอบครองเกินกว่า 10 ลิตร์โดยไม่มีใบขนมีผิดตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2467 ม.4 แลกำหนดโทษตามที่แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2476 ม.8 ฎีกาอุทธรณ์ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ข้อที่จำเลยมิได้ขอสืบมาแต่ศาลชั้นต้นนั้น จะมาขอสืบในชั้นศาลฎีกาหาได้ไม่ +

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ปรับจำเลย 10 สตางค์ตามมาตรา 339 ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ปรับ 1 บาทตาม ม.339-59 ดังนี้เป็นแก้น้อย ฎีกาไม่ได้ต้องห้ามตาม ม.218

จำเลยจุดไฟเผาใบแลยอดอ้อยของโจทก์ในที่ของโจทก์เพื่อประโยชน์ในการตัดต้นอ้อย โดยเข้าเข้าใจว่าโจทก์เอาอ้อยตีใช้หนี้จำเลยนั้น คดียังไม่มีมูลอันจะเป็นผิดฐานวางเพลิงและฐานทำให้เสียทรัพย์ ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหาข้อกฎหมาย คดีมีมูลอันจะเป็นความผิดทางอาญาหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมาย