คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: กฎหมายลักษณะอาญา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 406-408/2498

การเรียกรับเงินจากราษฎรโดยไม่มีอำนาจตามกฎหมายเพื่อประโยชน์ส่วนตนและผู้อื่นถือเป็นความผิดอาญา

ปลัดอำเภอตรวจสอบอาวุธปืนกับใบอนุญาตตามคำสั่งกระทรวงได้เรียกเงินจากราษฎรในการนี้ตามข้อตกลงระหว่างกรมการอำเภอเพื่อเอาเงินไปสร้างที่พักข้าราชการ โดยที่ไม่เป็นเงินที่จำต้องให้ตามกฎหมายย่อมเป็นความผิดตาม มาตรา 137
ปลัดอำเภอเรียกเงินราษฎรเพื่อมาสร้างที่พักตามความคิดของกรมการอำเภอ แต่คงถูกฟ้องแต่จำเลยคนเดียวผู้อื่นไม่ถูกฟ้อง ก็เป็นเหตุควรรอการลงโทษได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 367/2498

การรับสารภาพและการพิสูจน์หลักฐาน: ศาลไม่ลดโทษแม้จำเลยรับสารภาพ เพราะมีพยานหลักฐานยืนยันความผิด

รับสารภาพชั้นสอบสวน แต่โจทก์มีหลักฐานแน่นหนาพยานโจทก์ระบุชื่อจำเลย จึงจับมาได้แม้ไม่รับก็ไม่มีทางพ้นผิด ไม่ควรได้ลดโทษตาม มาตรา 59

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2080/2497

ความผิดฐานพยายามทำร้ายร่างกาย แม้ไม่ถูกตัว แต่มีเจตนาและพฤติการณ์ใกล้ชิด

ใช้มีดแทง ผู้เสียหายหลบมีดจึงไม่ถูกผู้เสียหาย เป็นความผิดตาม มาตรา 254,60

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1785/2497

ลำดับการเพิ่มลดโทษ: ลดโทษตาม 58 ทวิ ก่อน แล้วจึงเพิ่มโทษตาม 72

มาตรา 58 ทวิ เป็นเรื่องวางกำหนดโทษ ไม่ใช่เรื่องลดโทษจะหักกลบลบกับโทษที่เพิ่มตาม มาตรา 39 ไม่ได้ ต้องลดมาตราส่วนโทษลงก่อนแล้วจึงเพิ่ม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1771/2497

การฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาจากการป้องกันและยั่วโทสะที่ไม่สมเหตุผล ศาลฎีกาพิพากษาแก้โทษจำคุก

จำเลยฉุดหญิงที่เป็นภรรยาจำเลยโดยไม่จดทะเบียนตามกฎหมายให้กลับไปอยู่กินด้วยกัน ลุงของหญิงห้าม จำเลยไม่ฟังจึงตบหน้าจำเลย 1 ที ชก 1 ที จำเลยแทงด้วยตะไบที่ท้อง ตายในวันนั้นเองเป็นความผิดตาม มาตรา 249 และไม่มีเหตุลดโทษฐานยั่วโทสะ
รับว่าแทงเขาเพื่อต่อสู้ว่าป้องกันและยั่วโทสะซึ่งฟังไม่ได้ และเหตุเกิดต่อหน้าคนโดยเปิดเผย ถึงจะรับหรือไม่รับก็เท่ากัน ไม่ควรลดโทษตาม มาตรา 59

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1740/2497

การกระทำอนาจารและการเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ศาลลดโทษจำเลยที่ 2

ช่วยดูต้นทางให้เพื่อนทำอนาจาร เป็นผิดฐานผู้สมรู้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1332/2497

สมัครใจวิวาท-ป้องกัน: การประเมินเหตุแห่งการกระทำเมื่อเกิดการต่อสู้ ผู้เงื้อก่อนไม่สำคัญ

สมัครใจวิวาท ไม่เป็นป้องกัน ใครเงือดเงื้อลงมือทำร้ายก่อนไม่สำคัญ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1277/2497

การยิงผู้วิจารณ์ ยั่วโทสะหรือไม่: ศาลฎีกาตัดสินใจ

จำเลยก่อเหตุยิงสัตว์ใกล้บ้านผู้ตายในเวลาค่ำคืน ผู้ตายว่ากล่าวห้ามปรามและด่าจำเลย จำเลยยิงผู้ตายถึงตาย ไม่พอถือเป็นเหตุลดโทษฐานยั่วโทสะ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 998/2497

สมคบทำร้ายร่างกาย: การแบ่งหน้าที่กระทำผิดเป็นตัวการร่วม

จำเลย 3 คนสมคบกันทำร้ายผู้เสียหาย โดยจำเลยที่1 ใช้ไม้ตีมีบาดเจ็บ 1 แห่ง อีกสองคนคอยขัดขวางมิให้พวกของผู้เสียหายจับจำเลยที่ 1 ได้ ดังนี้จำเลยสมคบแบ่งหน้าที่กันทำผิด เป็นตัวการด้วยกันทั้งสามคน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 943/2497

การสมคบคิดทำร้ายร่างกาย: การตีความพฤติการณ์หลบหนีร่วมกันเพื่อพิสูจน์เจตนา

จำเลย 3 คนยืนฟังหมอรำอยู่ด้วยกันคนหนึ่งใช้สากตีศรีษะผู้เสียหายที่เดินผ่านมาแล้ววิ่งหนีไป อีก 2 คนวิ่งไปด้วยยังไม่พอฟังว่าจำเลยที่ไม่ได้ลงมือตีเป็นตัวการในการทำร้ายร่างกายด้วย

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย กฎหมายลักษณะอาญา

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา