คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 249

จำเลยกับพวกพากันตามโคของผู้อื่นที่หายไป พบผู้ตายเชือดโคอยู่ ผู้ตายวิ่งหนี จำเลยไล่ตามและเกิดทำร้ายกันขึ้นผู้ตายถูกแทง 3 แห่ง ถูกตี 2 แห่ง จำเลยคนหนึ่งมีแผลที่ศีรษะโลหิตไหลเช่นนี้จะถือว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตายยังไม่ถนัด ความผิดของผู้ตายเข้าอยู่ในมาตรา 251

จำเลยกับพวกพากันตามโคของผู้อื่นที่หายไป พบผู้ตายเชือดโคอยู่ ผู้ตายวิ่งหนี จำเลยไล่ตามและเกิดทำร้ายกันขึ้น ผู้ตายถูกแทง 3 แห่ง ถูกตี 2 แห่ง จำเลยคนหนึ่งมีแผลที่ศีร์ษะโลหิตไหล เช่นนี้จะถือว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตายเข้าอยู่ในมาตรา 251

ขณะเกิดเหตุจำเลยเมาสุรา อาวุธที่จำเลยใช้แทงเป็นมีดลักษณะโตเล็กอย่างไรไม่ปรากฏ เกิดเหตุเวลากระทันหัน จำเลยได้แทงผู้ตายเพียงทีเดียวเท่านั้น หากไปถูกที่สำคัญผู้ตายจึงถึงแก่ความตาย ดังนี้จำเลยย่อมมีความผิดฐานฆ่าคนโดยไม่เจตนา (อ้างฎีกาที่ 483/2494)

ขณะเกิดเหตุจำเลยเมาสุรา อาวุธที่จำเลยใช้แทงเป็นมีดลักษณะโตเล็กอย่างไรไม่ปรากฎ เกิดเหตุเวลากระทันหัน จำเลยได้แทงผู้ตายเพียงทีเดียวเท่านั้น หากไปถูกที่สำคัญผู้ตายจึงถึงแก่ความตาย ดังนี้จำเลยย่อมมีความผิดฐานฆ่าคนโดยไม่เจตนา ( อ้างฎีกาที่ 483/2494 )

จำเลยหมายแทงที่ท้อง อันเป็นที่สำคัญ บาดแผลทะลุในถูกกะเพาะอาหารยาว 3 ซ.ม. กว้าง 2 ซ.ม. อาวุธที่จำเลยใช้จึงต้องยาว แหลมคม ผู้ตายถึงแก่ความตายเพราะบาดแผลที่ถูกแทงการกระทำของจำเลยแสดงว่ามีเจตนาฆ่าให้ตาย

จำเลยหมายแทงที่ท้อง อันเป็นที่สำคัญ บาดแผลทะลุใน ถูกกะเพาะอาหารยาว 3 ช.ม.กว้าง 2 ช.ม. อาวุธที่จำเลยใช้จึงต้องยาว แหลมคม ผู้ตายถึงแก่ความตายเพราะบาดแผลที่ถูกแทง การกระทำของจำเลยแสดงว่ามีเจตนาฆ่าให้ตาย

การใช้อาวุธปืนยิงคนนั้นธรรมดาย่อมสันนิษฐานว่าผู้ยิงมีเจตนาจะฆ่าให้ตายการที่จะวินิจฉัยว่าผู้ยิงไม่มีเจตนาจะฆ่าจึงต้องมีเหตุผลแสดงให้ประจักษ์ว่า ปืนนั้นไม่ดีพอที่จะทำให้ผู้ถูกยิงถึงตายได้

การใช้อาวุธปืนยิงคนนั้นธรรมดาย่อมสันนิษฐานว่าผู้ยิงมีเจตนาจะฆ่าให้ตาย การที่จะวินิจฉัยว่าผู้ยิงไม่มีเจตนาจะฆ่าจะต้องมีเหตุผลแสดงให้ประจักษ์ว่า ปืนนั้นไม่ดีพอที่จะทำให้ประจักษ์ว่า ปืนนั้นไม่ดีพอที่จะทำให้ผู้ถูกยิงถึงตายได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยมีความผิดฐานพยายามฆ่าคนโดยเจตนาแต่ทั้งสองศาลฟังต้องกันว่ายังฟังไม่ได้ว่าผู้ตาย ตายเพราะบาดแผลที่ถูกทำร้ายจำเลยฝ่ายเดียวฎีกาศาลฎีกาย่อมจะไม่วินิจฉัยไปถึงว่าจำเลยอาจจะมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา
(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 7-8/97)
จำเลยกับผู้ตายไม่เคยมีสาเหตุกัน. จำเลยใช้มีดขนาดเล็กแทงเพียงครั้งเดียวแม้จะมีโอกาสทำร้ายซ้ำอีกก็มิได้ทำบาดแผลที่ถูกทำร้ายไม่ถึงขนาดร้ายแรงจึงยังสันนิษฐานไม่ได้ว่า จำเลยพยายามจะฆ่าผู้ตาย

มีคนถอดกลอนเข้าไปในรั้วบ้านสุนัขในบ้านเห่า เจ้าของบ้านตื่นฉายไฟดู เห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างต้นไม้ห่างบันไดเรือนรวา 1 ศอก เจ้าของบ้านร้องถาม 2 คำ ชายนั้นกลับวิ่งหนีพอถึงกอกล้วยชายนั้นเอาไม้ไผ่พุ่งใส่เจ้าของบ้าน ๆ จึงพุ่งหอกไปที่ชายนั้นปรากฎว่าชายนั้นเป็นโรคเรื้อนและโรคบุรุษจมูกโหว่ หากินทางรับจ้างเลี้ยงโค และถึงแก่ความตายในคืนนั้นเพราะป่วยมาก่อนประกอบกับถูกทำร้ายดังนี้ ถือได้ว่า การกระทำของเจ้าของบ้านเป็นการป้องกันตัว และทรัพย์สินพอสมควรแก่เหตุ