คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 249

ฟ้องกล่าวว่าจำเลยได้ทำร้ายผู้ตายถึงแก่ความตาย แต่มิได้กล่าวยืนยันลงไปว่า จำเลยมีเจตนาจะฆ่าให้ตายแม้จะมีคำขอให้ลงโทษฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 249 มาด้วยและตามทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยฆ่าผู้ตาย ศาลก็ต้องฟังทางเป็นผลดีแก่จำเลยว่า จำเลยมิได้มีเจตนาจะฆ่าผู้ตายให้ตาย คงมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 251

ฟ้องหาว่าจำเลยกระทำผิดโดยระบุวันเดือนปีที่กระทำผิดแต่เวลากล่าวว่า ไม่ปรากฎชัดจากการสอบสวน เพราะเกิดเหตุเมื่อเวลาจวนค่ำ จะว่ากลางคืนหรือกลางวัน โจทก์เกรงว่าจะไม่ตรงกับความจริง ความข้อนี้ก็ไม่ทำให้จำเลยหลงต่อสู้หรือเสียเปรียบในเชิงคดีแต่อย่างใด ดังนี้ จะว่าฟ้องของโจทก์ในเรื่องเวลาไม่ชอบด้วยกฎหมาย ยังไม่ได้

ฟ้องหาว่าจำเลยกระทำผิดโดยระบุวันเดือนปีที่กระทำผิด แต่เวลากล่าวว่า ไม่ปรากฏชัดจากการสอบสวน เพราะเกิดเหตุเมื่อเวลาจวนค่ำ จะว่ากลางคืนหรือกลางวัน โจทก์เกรงว่าจะไม่ตรงกับความจริง ความข้อนี้ก็ไม่ทำให้จำเลยหลงต่อสู้หรือเสียเปรียบในเชิงคดีแต่อย่างใด ดังนี้ จะว่าฟ้องของโจทก์ในเรื่องเวลาไม่ชอบด้วยกฎหมาย ยังไม่ได้

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยใช้ปืนยิงผู้เสียหายมีบาดแผลถึงบาดเจ็บ โดยจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย แต่ลูกปืนที่ใช้ยิงมีแรงระเบิดไม่แรงพอผู้เสียหายจึงไม่ตาย ขอให้ลงโทษฐานพยายามฆ่าคนตายตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249,60 ดังนี้ เมื่อศาลพิจารณาเห็นว่าจำเลยมีผิดเพียงฐานทำร้ายร่างกายตามมาตรา 254. ศาลย่อมมีอำนาจลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกาย ตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254 ได้ไม่เป็นการเกินคำขอ

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยใช้ปืนยิงผู้เสียหายมีบาดแผลถึงบาดเจ็บ โดยจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย แต่ลูกปืนที่ใช้ยิงมีแรงระเบิกไม่แรงพอ ผู้เสียหายจึงไม่ตาย ขอให้ลงโทษฐานพยายามฆ่าคนตายตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 249,60 ดังนี้ เมื่อศาลพิจารณาเห็นว่าจำเลยมีผิดเพียงฐานทำร้ายร่างกายตามมาตรา 254 ศาลย่อมมีอำนาจลงโทษจำเลยฐานทำร้าย่างกายตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 254 ได้ ไม่เป็นการเกินคำขอ

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนาอ้างเหตุเกิดเวลากลางวัน จำเลยให้การว่ากระทำโดยป้องกันตัว เมื่อสืบพยานโจทก์จำเลยเสร็จแล้ว ก่อนพิพากษา โจทก์ยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องเป็นว่า จำเลยกระทำผิดเวลากลางคืน ที่ฟ้องว่ากลางวันคลาดเคลื่อนไปเพราะความบกพร่องของผู้พิมพ์และผู้ตรวจ ดังนี้ เมื่อจำเลยรับว่าได้ทำร้ายผู้ตาย ๆจริง แต่ทำโดยป้องกันแล้ว จำเลยก็ไม่ได้หลงข้อต่อสู้ ไม่มีทางทำให้จำเลยเสียเปรียบ ศาลย่อมอนุญาตให้แก้ฟ้องได้ เพราะมีเหตุสมควร

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนาอ้างเหตุเกิดเวลากลางวันจำเลยให้การว่ากระทำโดยป้องกันตัว เมื่อสืบพยานโจทก์จำเลยเสร็จแล้วก่อนพิพากษา โจทก์ยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องเป็นว่า จำเลยกระทำผิดเวลากลางคืน ที่ฟ้องว่ากลางวันคลาดเคลื่อนไปเพราะความบกพร่องของผู้พิมพ์และผู้ตรวจดังนี้ เมื่อจำเลยรับว่าได้ทำร้ายผู้ตาย ตายจริง แต่ทำโดยป้องกันแล้ว จำเลยก็ไม่ได้หลงข้อต่อสู้ ไม่มีทางทำให้จำเลยเสียเปรียบ ศาลย่อมอนุญาตให้แก้ฟ้องได้ เพราะมีเหตุสมควร

ผู้ตายชักมีดออกจากเอวจะแทงจำเลย จำเลยจับข้อมือผู้ตายไว้ แล้วใช้มีดแทงผู้ตาย ควรฟังว่าจำเลยกระทำโดยป้องกันตัว แต่จำเลยแทงผู้ตายซ้อนๆกันหลายทีโดยผู้ตายไม่มีโอกาสจะทำร้ายจำเลย จึงเป็นการป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุ

ผู้ตายชักมีดออกจากเอวจะแทงจำเลย ๆ จับข้อมือผู้ตายไว้ แล้วใช้มีดแทงผู้ตาย ควรฟังว่าจำเลยกระทำโดยป้องกันตัว แต่จำเลยแทงผู้ตายซ้อน ๆ กันหลายทีโดยผู้ตายไม่มีโอกาศจะทำร้ายจำเลย จึงเป็นการป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุ

มีคนขว้างบ้านจำเลยในเวลาค่ำคืน จำเลยจึงถือไฟฉายและขวานออกไปดูพบผู้ตาย ๆใช้มีดไล่แทงจำเลย ๆวิ่งหนีขึ้นเรือนผู้อื่น ไปจนมุมที่หัวบันได ผู้ตายยังตามขึ้นไปจะแทงจำเลยอีก จำเลยจึงใช้ขวานฟันผู้ตายไป 1 ที แล้วฟันต่อไปอีก 2 ที ผู้ตายถึงแก่ความตายณทีนั้นเอง ,ดังนี้ ถือได้ว่าผู้ตายเป็นผู้ก่อเหตุและไล่แทงจำเลยก่อน จำเลยหนีไปจนมุมแล้ว ก็ยังตามจะแทงจำเลยอีก การที่จำเลยฟันครั้งแรกแล้วยังฟันต่อไปอีกนั้น ก็เป็นเวลาฉุกละหุกและค่ำคืน ผู้ตายก็ถือมีดอยู่ในมืออาจจะแทงเอาขณะใดก็ได้ จึงถือได้ว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ