คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: กฎหมายลักษณะอาญา ม. 249

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1971/2492

การป้องกันตัว: การกระทำเพื่อป้องกันชีวิตจากภัยคุกคามด้วยอาวุธและการใช้กำลังพอสมควรแก่เหตุ

ผู้ตายถือมีดดาบไปถึงโรงจำเลยเวลากลางคืนและร้องเรียกให้จำเลยเปิดประตู จำเลยไม่ยอมเปิด ผู้ตายตัดเชือกผูกประตูเปิดเข้าไปในห้องจำเลย จำเลยคว้าได้ขวานหลบหนีไปอยู่ใต้ถุน ผู้ตายใช้ดาบแทงตามร่องพื้นโรงจนจำเลยต้องหนีออกจากใต้ถุนจะออกทางประตู ผู้ตายใช้มีดดาบฟันจำเลยแต่มีดดาบไปถูกแปหลังคาโรงเสีย จำเลยหันมาใช้ขวานฟันผู้ตายหลายที ดังนี้ถือว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันชีวิตพอสมควรแก่เหตุ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1928/2492

ผู้ใหญ่บ้านใช้อำนาจหน้าที่พาพวกจับยิงผู้ต้องหาบุตรถูกทำร้าย ศาลฎีกาลงโทษประหารชีวิต

จำเลยเป็นผู้ใหญ่บ้านพอทราบข่าวว่า ผู้ตายทำร้ายบุตรจำเลยก็พาพรรคพวกออกตามจับผู้ตาย แล้วพาตัวไปยิงทิ้ง โดยโทสะจริต ดังนี้จำเลยไม่มีผิดตามมาตรา 250 ข้อ 3 คงผิดตามมาตรา 249

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1928/2492 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ผู้ใหญ่บ้านใช้อำนาจหน้าที่ช่วยเหลือการจับกุมและสังหารผู้ต้องหา โทษะจริต ศาลฎีกาให้คงโทษประหารชีวิต

จำเลยเป็นผู้ใหญ่บ้านพอทราบข่าวว่า ผู้ตายทำร้ายบุตร์จำเลย ก็พาพรรคพวกออกตามจับผู้ตาย แล้วพาตัวไปยิงทิ้ง โดยโทษะจริต ดังนี้จำเลยไม่มีผิดตามมาตรา 250 ข้อ 3. คงผิดตามมาตรา 249.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1836/2492

เจตนาฆ่าจากการใช้ปืนยิง แม้เป็นเหตุจากความโกรธเคืองส่วนตัว

ใช้ปืนยิงจากรั้วบ้านไปถูกผู้เสียหาย ซึ่งอยู่ในบริเวณรั้วบ้านที่ใต้ตาตุ่ม กระสุนตุงหลังเท้า โดยมีสาเหตุโกรธเคืองกันมาก่อน ถือว่ามีเจตนาจะฆ่าผู้เสียหายให้ถึงแก่ความตาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1790/2492

การถอนฟ้องคดีอาญาแล้ว บิดามารดาผู้ตายไม่อาจฟ้องคดีเดิมซ้ำได้

ภรรยาผู้ตายได้เป็นโจทก์ฟ้องจำเลยหาว่าฆ่าผู้ตาย โดยเจตนา ศาลชั้นต้นรับฟ้องไว้ไต่สวนมูลฟ้องแล้ว ต่อมาศาลได้อนุญาตให้ภรรยาผู้ตายถอนฟ้องแล้ว บิดามารดาของผู้ตายจะกลับมาฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยในความผิดฐานเดียวกันหาได้ไม่ เพราะถือว่าได้ถอนคดีอาญาไปจากศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 36

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1695/2492 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การเกินสมควรแก่เหตุในการป้องกันตัว ทำให้มีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

จำเลยถูกผู้ตายเอามือค้ำคอโดยจำเลยไม่ทราบว่าเป็นใคร เพราะอยู่ในที่มืดเมื่อจำเลยใช้ขวานฟันผู้ตายครั้งที่หนึ่งแล้ว ไม่ปรากฎว่าผู้ตายได้กระทำอะไรแก่จำเลยอีกเลย การที่จำเลยฟันครั้งที่สองอีกจนผู้ตายถึงตาย การกระทำของจำเลยจึงเป็นการเกินสมควรแก่เหตุ ต้องมีผิดตามมาตรา 251,53 ก.ม.ลักษณะอาญา.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1695/2492

การเกินสมควรแก่เหตุในการป้องกันตัว ทำให้มีความผิดฐานฆ่าโดยไม่เจตนา

จำเลยถูกผู้ตายเอามือค้ำคอโดยจำเลยไม่ทราบว่าเป็นใครเพราะอยู่ในที่มืดเมื่อจำเลยใช้ขวานฟันผู้ตายครั้งที่หนึ่งแล้ว ไม่ปรากฏว่าผู้ตายได้กระทำอะไรแก่จำเลยอีกเลย การที่จำเลยฟันครั้งที่สองอีกจนผู้ตายถึงตายการกระทำของจำเลยจึงเป็นการเกินสมควรแก่เหตุ ต้องมีผิดตามมาตรา 251,53 กฎหมายลักษณะอาญา.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1672/2492

การเพิ่มโทษซ้ำซ้อนในความผิดต่างประเภท: ลักทรัพย์ vs. ฆ่าโดยไม่เจตนา ศาลอุทธรณ์พิพากษาถูกต้องแล้ว

ความผิดของจำเลยในครั้งก่อนเป็นความผิดฐานลักทรัพย์อันเป็นความผิดฐานประทุษร้ายต่อทรัพย์ตามมาตรา 73 ข้อ 12 ส่วนความผิดในครั้งหลังเป็นความผิดฐานประทุษร้ายต่อชีวิตและร่างกายตามมาตรา 73 ข้อ 10 เป็นความผิดคนละประเภทและคนละข้อ ศาลจะเพิ่มโทษจำเลยตามมาตรา 73 ไม่ได้ จะต้องเพิ่มตามมาตรา 72

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1647/2492

วิวาทต่อสู้ถึงตาย: ศาลลงโทษตามมาตรา 253 มิได้

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยทำร้าย ช.และส.ฝ่ายเดียวขอให้ลงโทษตาม กฎหมายลักษณะอาญามาตรา 249,256 ทางพิจารณาได้ความว่า เป็นกรณีวิวาทต่อสู้กันถึงตาย ดังนี้ จะลงโทษจำเลยตามมาตรา 253 ไม่ได้ (อ้างฎีกาที่ 1232/2481,และฎีกาที่ 740/2482)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1647/2492 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การบรรยายฟ้องทำร้ายร่างกายและการพิจารณาคดีวิวาทต่อสู้กันถึงตาย ศาลต้องลงโทษตามที่บรรยายฟ้อง

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยทำร้าย ช.และ ส.ฝ่ายเดียวตามก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 249, 256 ทางพิจารณาได้ความว่า เป็นกรณีวิวาทต่อสู้กันถึงตาย ดังนี้ จะลงโทษจำเลยตามมาตรา 253 ไม่ได้
(อ้างฎีกาที่ 1232/2481 และ ฎีกาที่ 740/2482)

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย กฎหมายลักษณะอาญา ม. 249