คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: กฎหมายลักษณะอาญา ม. 249

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 258/2488

การป้องกันสิทธิในตัวเด็กเกินสมควรแก่เหตุ นำไปสู่การกระทำความผิดทางอาญา

ผู้ตายกับพวกฉุดคร่าพาหลานสาวของจำเลยหนีไป จำเลยกับพวกติดตามไปทัน จำเลยขอหลานสาวคืน ผู้ตายกับพวกไม่ยอมคืนและพาหนีต่อไป จำเลยยิงไป 1 นัดเพื่อมิให้ผู้ตายพาหลานสาวของจำเลยหนีต่อไป ถูกผู้ตายกับพวกอีกคนหนึ่งทางด้านหลัง เป็นการป้องกันหลานสาวของจำเลยเกินสมควรแก่เหตุ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 139/2488

การทำร้ายร่างกาย: จำเลยต้องมีส่วนในการทำร้ายเพื่อลงโทษได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกทำร้ายร่างกายอีกฝ่ายหนึ่ง ขอให้ลงโทษตาม มาตรา 254,249 ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยกับพวกที่ถูกทำร้ายวิวาทกันต้องตาม มาตรา 253 และไม่ปรากฏว่าจำเลยทำร้ายแผลไหนดังนี้ จะลงโทษจำเลยไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 111/2488

การป้องกันพอสมควรแก่เหตุ: ประเด็นข้อเท็จจริง

ปัญหาที่ว่าการกระทำของจำเลยจะเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 69/2488

การป้องกันตัวจากการทำร้ายร่างกาย: การใช้กำลังพอสมควรแก่เหตุ

จำเลยรักใคร่ฐานชู้และเข้าไปในห้องนอนโดยได้รับความยินยอมจากน้องสาวของผู้ตายในเวลากลางคืน ผู้ตายพบทำร้ายจำเลยก่อนจำเลยใช้มีดแทงไป 1 ทีแล้วหนีไป การกระทำของจำเลยเช่นนี้เป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1159/2487

สถานะพนักงานรถไฟ: เจ้าหน้าที่พลเรือน แม้สังกัดหน่วยงานทหาร

ตามคำสั่งผู้บัญชาการทหารสูงสุดนั้นให้กรมรถไฟเป็นรถไฟทหารแต่พนักงานกรมรถไฟคงเป็นเจ้าหน้าที่พลเรือน ฉะนั้นเมื่อพนักงานรถไฟทำผิด ก็ต้องขึ้นศาลพลเรือน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 960/2487

การรับฟังเอกสารโดยไม่เปิดโอกาสโต้แย้งขัดต่อกระบวนวิธีพิจารณาอาญา

เพิ่งยกขึ้นว่ากล่าวในชั้นศาลสูงว่าการชันสูตรพลิกศพไม่มีแพทย์ดังนี้เหมือนขอแก้หรือเพิ่มเติมคำให้การขัดต่อประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 163 จะขอให้ศาลรับฟังเอกสารโดยไม่ให้โอกาสคู่ความโต้แย้งคัดค้านย่อมไม่ชอบด้วยกระบวนวิธีพิจารณา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 882/2487

สมคบกันฆ่าเพื่อหวังผลประโยชน์จากเงินบำนาญพิเศษ

จำเลยที่ 1 จ้างจำเลยที่ 2 ให้ฆ่าผู้ที่เป็นสามีใหม่ของลูกสาวผู้ซึ่งได้รับบำนาญพิเศษจากทางราชการ โดยที่สามีเก่าเป็นทหารเสียชีวิตในหน้าที่ จำเลยที่ 1 โกรธและเกรงว่าทางราชการจะงดเงินเดือนพิเศษเสียดังนี้จำเลยทั้งสองมีความผิดฐานสมคบกันฆ่าคนตายตามมาตรา 250(3)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 855/2487

การกระทำต่อเนื่อง: ยิงแล้วกลับมาฟันจนเสียชีวิต ไม่ถือเป็นการทรมาน

ใช้ปืนยิง เขาแล้ว ต่อมาอีกหลายชั่วโมงกลับไปดูเห็นเขานอนครางอยู่จึงใช้มีดฟันเขาตายดังนี้ ไม่เรียกว่าทรมานหรือกระทำให้ผู้ตายได้รับความลำบากอย่างสาหัสตามมาตรา 250(4)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 695/2487

การกระทำความรุนแรงถึงแก่ชีวิตโดยไม่มีเหตุยั่วโทสะหรือป้องกัน

ผู้ตายทุบหม้อข้าวเสียเพื่อมิให้มารดาจำเลยหุงข้าวให้จำเลยกินเลยเกิดทุ่มเถียงกัน ผู้ตายเอามีดฟันกระดานเรือนพูดว่าลูกดีมาเอากับพ่อ มีดหลุดมือกระเด็นไปผู้ตายกระโดดไปเก็บมีด ทันใดจำเลยคว้ามีดอีกเล่มหนึ่งแทงผู้ตาย 12 แผล ผู้ตายอยู่ได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ตาย ดังนี้ จำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนโดยไม่เป็นการยั่วโทสะหรือป้องกันหรือจำเป็น

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 681/2487

ความผิดฐานฆ่าคนตาย การระบุตำแหน่งบาดแผลที่ไม่ตรงตามฟ้อง ไม่กระทบสาระสำคัญ

ในเรื่องฆ่าคนตายโจทก์ระบุเพียงว่าจำเลยแทงผู้ตายถูกชายโครงโดยไม่ระบุว่าชายโครงข้างไหนก็ได้
ฟ้องว่าแทงชายโครงขวา ทางพิจารณาได้ความว่าแทงชายโครงซ้ายดังนี้ ไม่ถือว่าผิดกับฟ้องในข้อสาระสำคัญ ลงโทษได้

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย กฎหมายลักษณะอาญา ม. 249

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 249