คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 249

ตำรวจได้รับคำสั่งให้ไปจับผู้ต้องหาว่าปล้นทรัพย์. แล้วไปยิงผู้นั้นตายโดยมิได้มีการต่อสู้ขัดขืน. เป็นผิดฐานฆ่าคนและทำตามคำสั่งเกินสมควรแก่เหตุ.

ตำหรวดได้รับคำสั่งไห้ไปจับผู้ต้องหาว่าปล้นทรัพย์ แล้วไปยิงผู้นั้นตายโดยมิได้มีการต่อสู้ขัดขืน เปนผิดถานค่าคนและทำตามคำสั่งเกินสมควรแก่เหตุ

ในคดีอุกฉกรรจ์เปนหน้าที่โจทจะต้องนำสืบไห้เปนที่พอไจของสาลว่าจำเลยได้จะทำผิดจิงไม่ว่าจะเปนคดีจำเลยไห้การต่อสู้ไปไนทางป้องกันหรือไม่

ในคดีอุกฉกรรจ์เป็นหน้าที่โจทก์จะต้องนำสืบให้เป็นที่พอใจของศาลว่าจำเลยได้กระทำผิดจริง. ไม่ว่าจะเป็นคดีที่จำเลยให้การต่อสู้ไปในทางป้องกันหรือไม่.

จำเลยไปชวนผู้เสียหายซึ่งเคยเป็นภริยา แต่มิได้จดทะเบียนแล้วหลบหนีจำเลยไปเป็นหญิงนครโสเภณีให้กลับ.ผู้เสียหายไม่กลับเกิด ทุ่มเถียงกัน. จำเลยจึงยิงเอาบาดเจ็บสาหัสไม่ใช่เป็นเรื่องที่จำเลยถูกกดขี่ข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม. จำเลยเสพสุราเข้าไปเองแล้วไปกระทำผิด. หามีใครมาข่มขืนใจให้จำเลยจำต้องเสพหรือจำเลยมิได้รู้ว่าเป็นสุรายาเมาแต่อย่างใด. ก็ไม่เข้าข้อยกเว้นตามกฎหมายอาญามาตรา 48.

การลดหย่อนผ่อนโทษตาม มาตรา 59. เป็นดุลยพินิจของศาล.อ้างฎีกาที่ 748/2478.

การที่จำเลยยิงผู้ที่ลอบเข้าไปแอบอยู่นอกมุ้งที่ภรรยาจำเลยนอนในร้านของผู้อื่นในงานออกร้าน. โดยผู้นั้นมิได้ทำอะไรแก่ภรรยาจำเลยดังนี้. จะถือว่ากระทำโดยป้องกันมิได้.

จำเลยทราบมาก่อนแล้วว่า ผู้ตายซึ่งเป็นพี่เขยจำเลยเป็นชู้กับภริยาจำเลยในวันเกิดเหตุจำเลยใช้มีดโต้ฟันผู้ตายถูกกระดูกคอขาดตายในทันที แล้วจำเลยพูดว่าเสีย 4-5ชั่งไม่เสียใจที่เขาเอาเมีย. พฤติการณ์จึงถือว่าเป็นการกระทำด้วยความพยาบาทแต่ในชั้นพิจารณาไม่ปรากฏว่าจำเลยได้ใช้ความพยายามอย่างใด.การกระทำของจำเลยจึงเป็นเพียงผิดฐานฆ่าคนโดยเจตนาไม่ใช่โดยพยายามด้วยความพยาบาท.

ใช้มีดเล็กยาวประมาณ 1 คืบแทงไปเพียงทีเดียว ในขณะที่กำลังวิวาทกันเป็นการฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา ฟ้องฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาพิจารณาได้ความว่าฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาลงโทษได้ ไม่เรียกว่าข้อเท็จจริงทางพิจารณาต่างกับฟ้อง

จำเลยกับผู้ตายวิวาทกันเรื่องเล่นการพนัน. ได้ชกต่อยกันครั้งหนึ่งแล้วแต่มีผู้ห้ามไว้. ครั้นออกมาจากวงเล่นในเวลาติดต่อกันนั้นเองก็ได้เถียงกันอีก. ผู้ตายทำท่าจะเตะ. จำเลยจึงหยิบมีดยาวคืบเศษจากเชี่ยนหมากแทงผู้ตายถูกที่นมขวา 1 ที. ดังนี้จำเลยมีเจตนาจะวิวาทต่อสู้กับผู้ตายแล้ว. และในขณะนั้นผู้ตายไม่มีอาวุธอย่างใดจึงไม่มีความจำเป็นที่จำเลยจะต้องแทงผู้ตาย. เมื่อจำเลยเป็นฝ่ายก่อเหตุร้ายเช่นนี้. จึงมิใช่ลักษณะแห่งการทำการป้องกัน. จำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา.