คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: กฎหมายลักษณะอาญา ม. 293

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1253/2491

การถือครองทรัพย์สินและการลักทรัพย์: การครอบครองยังอยู่กับเจ้าของ แม้จะให้ผู้อื่นช่วยถือ

เจ้าของทรัพย์ยอมให้จำเลยช่วยถือทรัพย์ไว้แทนตนและไปด้วยกันการครอบครองในทรัพย์ยังตกอยู่แก่เจ้าของทรัพย์ การที่จำเลยบังอาจพาทรัพย์นั้นหนีไป ให้พ้นจากความครอบครองของเจ้าของทรัพย์ โดยไม่ได้รับอนุญาต ย่อมเป็นความผิดฐานลักทรัพย์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1219/2491 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ฟ้องลักทรัพย์/รับของโจร/ยักยอก: ศาลฎีกาวินิจฉัยฟ้องสมบูรณ์

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์หรือรับของโจร หรือยักยอกเก็บของตก ดังนี้ เป็นฟ้องที่สมบูรณ์ตามกฎหมาย
(อ้างฎีกา 467/2491)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1219/2491

ความสมบูรณ์ของฟ้องคดีลักทรัพย์ รับของโจร หรือยักยอกทรัพย์ แม้จำเลยให้การรับสารภาพบางส่วน

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ หรือรับของโจรหรือยักยอกเก็บของตก ดังนี้ เป็นฟ้องที่สมบูรณ์ตามกฎหมาย (อ้างฎีกาที่ 467/2491)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1161/2491 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การกำหนดเวลาความผิดทางอาญา: การพิจารณาช่วงเวลากลางคืนและก่อนย่ำรุ่ง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดในระหว่างเวลาตั้งแต่พระอาทิตย์ตกวันที่ 3 สิงหาคม 2490 ถึงเวลาพระอาทิตย์ขึ้นวันที่ 4 สิงหาคม 2490 อันเป็นเวลากลางคืนตามกฎหมาย แต่ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยกระทำผิดเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2490 เวลา 2.00 น. ซึ่งเป็นเวลาก่อนย่ำรุ่งของวันที่ 3 สิงหาคม 2490 ถือได้ว่าเป็นเวลาคนละคืนกับที่โจทก์ฟ้อง ชอบที่จะยกฟ้องโจทก์เสียได้ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 192 วรรค 2

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1161/2491

การกำหนดช่วงเวลากระทำผิดในคดีอาญา การพิจารณาช่วงเวลากลางคืนตามกฎหมาย

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดในระหว่างเวลาตั้งแต่พระอาทิตย์ตกวันที่ 3 สิงหาคม 2490 ถึงเวลาพระอาทิตย์ขึ้นวันที่ 4 สิงหาคม 2490 อันเป็นเวลากลางคืนตามกฎหมาย แต่ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยกระทำผิดเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2490 เวลา 2.00 น. ซึ่งเป็นเวลาก่อนย่ำรุ่งของวันที่ 3สิงหาคม 2490 ถือได้ว่าเป็นเวลาคนละคืนกับที่โจทก์ฟ้อง ชอบที่จะยกฟ้องโจทก์เสียได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192 วรรคสอง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1086/2491

ความหมายของการลักทรัพย์และการระบุเจตนาทุจริตในฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจลักทรัพย์ไป การลักทรัพย์ย่อมมีความหมายว่า บังอาจเอาทรัพย์ของผู้อื่นไปโดยการทุจริตอยู่ในตัวแล้ว ดังนี้ ฟ้องของโจทก์จึงไม่จำเป็นต้องบรรยายว่าจำเลยมีเจตนาทุจริตหรือโดยการทุจริต
การอุทธรณ์ฎีกาว่า ฟ้องของโจทก์ไม่สมบูรณ์นั้น แม้มิได้ยกขึ้นโต้เถียงในศาลชั้นต้น ก็ยกขึ้นอุทธรณ์ฎีกาได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 943/2491 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ฟ้องขัดแย้งในตัวเอง: ลักทรัพย์ vs รับของโจร โจทก์ฟ้องทั้งสองฐานไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า ระหว่างวันที่ 15 สิงหาคม ถึง 19 กันยายน 2490 จำเลยสมคบกันลักไม้สักหรือมิฉะนั้นตามวันเวลาดังกล่าว จำเลยรับไม้สักนั้นไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย ต่อมาตำรวจค้นพบไม้สักที่จำเลยลักไปที่ข้างรั้วบ้านของจำเลย ขอให้ลงโทษ ดังนี้เป็นฟ้องที่ขัดกันอยู่ในตัว ใช้ไม่ได้ตามกฎหมาย
(อ้างฎีกา 975/2480)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 943/2491

ฟ้องขัดแย้งในตัว: ลักทรัพย์ vs. รับของโจร โจทก์ฟ้องได้ฐานเดียว

โจทก์ฟ้องว่า ระหว่างวันที่ 15 สิงหาคม ถึง 19 กันยายน 2490 จำเลยสมคบกันลักไม้สัก หรือมิฉะนั้นตามวันเวลาดังกล่าว จำเลยรับไม้สักนั้นไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย ต่อมาตำรวจค้นพบไม้สักที่จำเลยลักไปที่ข้างรั้วบ้านของจำเลยขอให้ลงโทษ ดังนี้เป็นฟ้องที่ขัดกันอยู่ในตัว ใช้ไม่ได้ตามกฎหมาย (อ้างฎีกา 975/2480)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 812/2491

ความชัดเจนของเวลาในฟ้องคดีลักทรัพย์: 18.00 น. เพียงพอต่อการเข้าใจข้อหา

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยลักทรัพย์ เมื่อ วันที่ 6 มิถุนายน 2490 เวลา 18.00 น.ขอให้ลงโทษตามมาตรา 294กฎหมายลักษณะอาญา โดยไม่ได้ระบุว่า เป็นเวลากลางวันหรือกลางคืน ดังนี้เป็นฟ้องที่สมบูรณ์
เวลา 18.00 น. อาจเป็นกลางวันหรือกลางคืนก็ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 812/2491 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การระบุเวลาในฟ้องลักทรัพย์: เวลา 18:00 น. เพียงพอต่อการเข้าใจข้อหา แม้จะเป็นช่วงเปลี่ยนระหว่างวันและคืน

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยลักทรัพย์เมื่อวันที่ 6 มิถุนายน 2490 เวลา 18.00 น. ขอให้ลงโทษตามมาตรา 294 ก.ม.อาญา โดยไม่ได้ระบุว่า เป็นเวลากลางวันหรือกลางคืน ดังนี้เป็นฟ้องที่สมบูรณ์
เวลา 18.00 น. อาจเป็นกลางวันหรือกลางคืนก็ได้

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย กฎหมายลักษณะอาญา ม. 293