คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 306

โจทก์กล่าวบรรยายฟ้องอ้างว่าข้อเท็จจริงพอที่จะให้เข้าใจได้ว่าจำเลยที่จะให้เข้าใจได้ว่าจำเลยทำการชิงทรัพย์ขอให้ลงโทษตาม ม.299และ ม.306 ดังนี้ เมื่อฟ้องโจทก์ไม่เป็นองค์ความผิดฐานฉ้อโกงแล้วการที่อ้างม.306เกินมาก็ไร้ผล แต่ในความผิดฐานชิงทรัพย์ตามฟ้องนั้นยังคงสมบูรณ์อยู่

เมื่อศาลได้สั่งให้ความผิดฐานฉ้อโกงระงับไปแล้วคำ พิพากษาของศาลที่เกี่ยวกับความผิดฐานฉ้อโกง เช่น การลงโทษ การมใช้ทรัพย์และการริบทรัพย์ย่อมระงับ+ด้วยในตัว และเมื่อการริบทรัพย์ระงับไปแล้ว+กลางของ จำเลยในความผิดฐานฉ้อโกงก็ต้องคืนได้จำเลยไป

แม้จำเลยจะได้แถลงว่าไห้การรับสารภาพก็ดีแต่เมื่อจำเลยได้เล่าเรื่องการกระทำของจำเลยต่อไปอีกซึ่งมีความหมายไม่ตรงกับคำรับของจำเลยเช่นนี้ศาลต้องถือว่าจำเลยให้การปฏิเสธ เมื่อโจทก์ไม่นำสืบ ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

ปลอมตัวเป็นเจ้าพนักงานไปทำการตรวจค้นเขาหลงเชื่อยอมให้ค้น แล้วยึดเอาธนบัตร์ของเขาไป และเขาเป็นของตนเสีย ไม่เป็นผิดฐานฉ้อโกง

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลย แต่ส่วนคำขอให้ใช้หรือคืนทรัพย์ราคา 150 บาทนั้นไม่รับบังคับให้ในชั้นนี้ โจทก์อุทธรณ์ในข้อเท็จจริงเกี่ยวกับคำขอให้คืนหรือใช้ทรัพย์ดังกล่าวแล้วมิได้ เพราะคำขอให้ใช้หรือคืนทรัพย์ในคดีนี้จัดว่าเป็นคดีแพ่งมโนสาเร่คำขอให้คืนหรือใช้ทรัพย์นั้น ม.40 แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญาบังคับให้นำประมวลวิธีพิจารณาความแพ่งมาใช้บังคับ

+ความผิดต่อส่วนตัวเมื่อเจ้าทุกข์ผู้เสียหายยื่นคำร้องยอมความขอเลิกคดีในชั้นศาลฎีกา และจำเลยไม่คัดค้านดังนี้ คดีก็เป็นอันระงับ พ.ร.บ.การแพทย์ 2466 ม.19 กฎกระทรวงแห่ง พ.ร.บ.การแพทย์ ข้อ 29(2) จำเลยได้รับอนุญาตให้ประกอบโรคในสาขาการนวด จำเลยรักษาคนป่วยโดยคลึงนิ้วมือนิ้วเท้าแล้วให้กราบไหว้รูปถ่ายจำเลย 27 ครั้ง พร้อมด้วยดอกไม้ธูปเทียนกล่าวคำอธิษฐานเป็นภาษามคธดังนี้ ต้องมีความผิดตามกฎหมายข้างต้น

ผู้ที่ทำการฉ้อโกงเขาต้องช่วยกันรับผิดใช้ทรัพย์ ปัญหากฎหมาย