คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 50

ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงยืนตามศาลชั้นต้นว่า จำเลยกระทำการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ โจทก์ฎีกาคัดค้านว่าจำเลยกระทำเกินสมควรแก่เหตุ ย่อมเป็นการคัดค้านในข้อเท็จจริงหาใช่เป็นปัญหาในข้อกฎหมายไม่จึงต้องห้ามฎีกาตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 219

ใช้มีดฟันชายที่กำลังทำชู้กับภริยาตน แล้วยังไล่ติดตามฟันชายนั้นอีกจนชายนั้นถึงแก่ความตาย ดังนี้ ถือว่าเป็นการป้องกันเกียรติยศแต่ได้ทำไปเกินสมควรแก่เหตุ

จำเลยเป็นฝ่ายท้าทายเขาว่าใครดีให้ลงมา เขาจึงลงมาจากเรือนแล้วก็ได้เกิดการต่อสู้กันขึ้น ดังนี้ จำเลยจะอ้างว่ากระทำเพื่อป้องกันไม่ได้
จำเลยเอามีดแทงผู้ตายตายเนื่องจากวิวาทต่อสู้กัน ปรากฎว่าจำเลยมีกิริยาเมาสุรา อาวุธที่จำเลยใช้ทำร้ายก็เป็นมีดขนาดเล็ก และได้แทงผู้ตายแต่เพียงทีเดียวเท่านั้น จึงยังไม่พอจะชี้ขาดว่าจำเลยได้มีเจตนาฆ่า คงมีความผิดเพียงฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 251

จำเลยเป็นฝ่ายท้าทายเขาว่าใครดีให้ลงมาเขาจึงลงมาจากเรือนแล้วก็ได้เกิดการต่อสู้กันขึ้น ดังนี้จำเลยจะอ้างว่ากระทำเพื่อป้องกันไม่ได้
จำเลยเอามีดแทงผู้ตายตายเนื่องจากวิวาทต่อสู้กันปรากฏว่าจำเลยมีกิริยาเมาสุรา อาวุธที่จำเลยใช้ทำร้ายก็เป็นมีดขนาดเล็ก และได้แทงผู้ตายแต่เพียงทีเดียวเท่านั้น จึงยังไม่พอจะชี้ขาดว่าจำเลยได้มีเจตนาฆ่าคงมีความผิดเพียงฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 251

ผู้ตายใช้มีดไล่ทำร้ายจำเลยถึง 2 ครั้งครั้งแรกจำเลยหนีขึ้นเรือนผู้อื่นเสียทัน ครั้นต่อมาลงจากเรือนผู้นั้นจะกลับบ้านผู้ตายยังมาดักทำร้ายอีก จำเลยหนีผู้ตายถือมีดวิ่งไล่ตามไปในระยะกระชั้นชิด จำเลยพบมีดระหว่างทางจึงหยิบมาป้องกันตัวประจวบกับผู้ตายวิ่งไล่มาถึงตัวจำเลย จำเลยจึงใช้มีดฟันผู้ตายไปในขณะนั้น 2 ที ผู้ตายถึงแก่ความตายในที่นั้นเองตามพฤติการณ์เช่นนี้ถือได้ว่าจำเลยกระทำการป้องกันชีวิตจำเลยพอสมควรแก่เหตุ

ชายหญิงได้เสียเป็นสามีภริยากันโดยได้เสียกันเองมีบุตรด้วยกัน 1 คนแล้วเลิกกันหญิงไปมีสามีใหม่ต่อมาชายพบหญิงอ้อนวอนหญิงให้กลับไปอยู่กินด้วยกันอีก หญิงไม่ยอม อ้อนวอนอยู่หลายครั้งหญิงก็ไม่ยอมชายจึงใช้กำลังเข้าจับมือหญิงทั้ง 2 ข้างฉุดจะให้ไปกับตน และชักมีดปลายแหลมออกมาขู่จะแทงถ้าหญิงไม่ยอมไป หญิงจึงแย่งมีดนั้นได้ชายยังคงจับมือหญิงอยู่อีกมือหนึ่ง แล้วจะแย่งมีดกลับคืนหญิงจึงแทงชายไป 1 ที ถูกที่เหนือนมซ้าย อยู่ได้อีกประเดี๋ยวหนึ่ง ชายก็ถึงแก่ความตายดังนี้ ย่อมถือว่าการกระทำของหญิง เป็นการกระทำเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ตายฉุดหญิงไปและไม่ให้แย่งมีดคืน เพราะถ้าแย่งมีดคืนไปได้ ผู้ตายอาจแทงหญิงก็ได้ จึงนับว่าเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

ชายหญิงได้เสียเป็นสามีภริยากันโดยได้เสียกันเอง มีบุตรด้วยกัน 1 คนแล้วเลิกกันหญิงไปมีสามีใหม่ ต่อมาชายพบหญิง อ้อนวอนหญิงให้กลับไปอยู่กินด้วยกันอีก หญิงไม่ยอม อ้อนวอนอยู่หลายครั้งหญิงก็ไม่ยอม ชายจึงใช้กำลังเข้าจับมือหญิงทั้ง 2 ข้างฉุดจะให้ไปกับตน และชักมีดปลายแหลมออกมาขู่จะแทงถ้าหญิงไม่ยอมไป หญิงจึงแย่งมีดนั้นได้ ชายยังคงจับมือหญิงอยู่อีกมือหนึ่ง แล้วจะแย่งมีดกลับคืน หญิงจึงแทงชายไป 1 ที ถูกที่เหนือนมซ้าย อยู่ได้อีกประเดี่ยวหนึ่ง ชายก็ถึงแก่ความตาย ดังนี้ย่อมถือว่าการกระทำของหญิงเป็นการกระทำเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ตายฉุดหญิงไปและไม่ให้แย่งมีดคืนเพราะถ้าแย่งมีดคืนไปได้ ผู้ตายอาจแทงหญิงก็ได้ จึงนับว่าเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

จำเลยทั้ง 5 คนต่างมีอาวุธตามหาบุตรสาวของจำเลยที่ 2 ไปถึงที่พักของชายแล้วจะเข้าค้นหาบุตรสาวในที่พักนั้น ชายเจ้าของที่พักไม่ยอมให้เข้าไป จำเลยที่2 ขืนจะเข้าไปให้ได้ ชายเจ้าของที่พักจึงเอาขวานเงื้อจะฟัน จำเลยที่ 2 เอาหอกค้ำไว้ ชายนั้นจะฟันซ้ำอีกจำเลยที่ 1จึงใช้ปืนยิงชายนั้นตายดังนี้จำเลยที่ 1 จะอ้างว่ากระทำโดยป้องกันไม่ได้

จำเลยทั้ง 5 คนต่างมีอาวุธตามหาบุตรสาวของจำเลยที่ 2 ไปถึงที่พักของชายแล้วจะเข้าคค้นหาบุตรสาวในที่พักนั้น ชายเจ้าของที่พักไม่ยอมให้เข้าไป จำเลยที่ 2 ขืนจะเข้าไปให้ได้ ชายเจ้าของที่พักจึงเอาขวานเงื้อจะฟันจำเลยที่ 2 เอาหอกค้ำไว้ชายนั้นจะฟันซ้ำอีก จำเลยที่ 1 จึงใช้ปืนยิงชายนั้นตายดังนี้ จำเลยที่ 1 จะอ้างว่ากระทำโดยป้องกันไม่ได้

สามีภรรยาทะเลาะกันแล้ว สามีใช้มีดฟันภรรยา ภรรยาร้องให้ชู้ช่วย.ชู้จึงเข้ามาเอามีดฟันสามีที่ศีรษะ 3 ทีติดกันโดยไม่ยั้งมือซึ่งแต่ละแผลแตกแยกถึงมันสมองไหลอาจถึงตายในทันทีได้ทุกแผล และโดยไม่ปรากฏว่าระหว่างการฟันครั้งที่ 2-3 นั้นสามียังทำร้ายภรรยาอยู่ต่อไปหรือไม่ เช่นนี้ ถือว่า การกระทำของชู้เป็นการป้องกันภรรยา แต่เป็นการป้องกันเกินสมควรแก่เหตุ