คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: กฎหมายลักษณะอาญา ม. 50

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 769/2493

สถานะ 'ทหาร' กับ 'สังกัดราชการทหาร' มีความแตกต่างกัน การเพิ่มโทษตามกฎหมายอาญาทหารต้องเป็น 'ทหาร' เท่านั้น

พลเรือนซึ่งสังกัดในราชการทหาร กระทำการลักทรัพย์ของทางราชการทหารในขณะที่เป็นยามรักษาการ และมีศาตราวุธของหลวงประจำตัวนั้น จะเพิ่มโทษตามประมวลกฎหมายลักษณะอาญาทหารมาตรา 50 ไม่ได้ เพราะไม่ใช่ทหาร

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 731/2493

การป้องกันตัวและการพิสูจน์สาเหตุการตาย: จำเลยมีเหตุป้องกันตนเมื่อถูกทำร้ายก่อน โจทก์มิได้พิสูจน์สาเหตุการตายจากบาดแผล

การที่ผู้ตายเมาได้เงื้อขวานจะทำร้ายจำเลยก่อน จำเลยจึงใช้ขวานทำร้ายผู้ตาย 1 ทีถูกที่เหนือขมับซ้ายเป็นบาดแผลยาว 3.9 ซ.ม. ลึกจดกระโหลกศีรษะเล็กน้อย ผู้ตายอยู่ได้ 9 วันตาย โจทก์มิได้นำสืบว่าผู้ตายได้ตายด้วยบาดแผลนี้หรือไม่ ดังนี้การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวไม่เกินสมควรแก่เหตุ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 725/2493 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การวิวาททำร้ายร่างกายและการป้องกันตนที่ไม่สมเหตุผล ทำให้จำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

การที่จำเลยกับผู้ตายต่างสมัครใจเข้าวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน จำเลยจะอ้างว่าได้ทำร้ายผู้ตายเพื่อป้องกันตนไม่ได้
การที่จำเลยเอามีดแทงผู้ตายในขณะวิวาทชุลมุลกันอยู่ในที่มืดเพียงทีเดียวและวิ่งหนีไป ดังนี้ถือว่ามีความผิดเพียงฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 251

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 725/2493

การวิวาททำร้ายร่างกายและการป้องกันตนที่ไม่สมเหตุสมผล ทำให้ความผิดฐานฆ่าคนตายลดลงเป็นฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

การที่จำเลยกับผู้ตายต่างสมัครใจเข้าวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน จำเลยจะอ้างว่าได้ทำร้ายผู้ตายเพื่อป้องกันตนไม่ได้
การที่จำเลยเอามีดแทงผู้ตายในขณะวิวาทชุลมุนกันอยู่ในที่มืดเพียงทีเดียว และวิ่งหนีไป ดังนี้ ถือว่ามีความผิดเพียงฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 251

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 243/2493

การป้องกันตัว: การกระทำเพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายจากการถูกทำร้าย แม้จะเป็นการตอบโต้ แต่ชอบด้วยกฎหมายหากสมควรแก่เหตุ

ผู้ตายก่อเหตุขึ้นก่อนโดยไปดักทำร้ายจำเลยกับพวกอยู่ในที่มืดพอจำเลยกับพวกมาผู้ตายตีพวกของจำเลยคนหนึ่งล้มลง จำเลยวิ่งหนี ผู้ตายมีไม้ขนาดใหญ่ไล่จำเลยไปทันก็ตีจำเลย แต่ไม้ไปถูกร้านฟางรับไว้จำเลยจับไม้ไว้และแทงผู้ตายถูกที่ท้องหนึ่งที แล้วจำเลยวิ่งหนีต่อไป ผู้ตายถึงแก่ความตาย ดังนี้ถือว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 243/2493 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ: การแทงเพื่อป้องกันการทำร้ายต่อเนื่อง

ผู้ตายก่อเหตุขึ้นก่อนโดยไปดักทำร้ายจำเลยกับพวกอยู่ในที่มืด พอจำเลยกับพวกมาผู้ตายตีพวกของจำเลยคนหนึ่งล้มลง จำเลยวิ่งหนีผู้ตายมีไม้ขนาดใหญ่ไล่จำเลยไปทันก็ตีจำเลยแต่ไม้ไปถูกร้านฟางรับไว้ จำเลยจับไม้ไว้และแทงผู้ตายถูกที่ท้องหนึ่งที แล้วจำเลยวิ่งหนีต่อไปผู้ตายถึงแก่ความตายดังนี้ถือว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2071/2492 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุทำให้เกิดการเสียชีวิต

ผู้ตายกับจำเลย ซึ่งเป็นเด็กอายุไม่ถึง 16 ปี ได้โต้เถียงกันเรื่องโคของจำเลยเข้าไปกินถั่วในไร่ของบิดาผู้ตาย ผู้ตายจะจับจำเลยส่งผู้ใหญ่บ้าน จำเลยหนี ผู้ตายไล่ทันได้จิกผมจำเลยดึงจนหน้าหงาย จำเลยใช้มีดแทงไปทางหลัง 1 ทีถูกผู้ตายถึงแก่ความตาย ดังนี้ ถือว่าจำเลยทำการป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุ เป็นผิดตามมาตรา 251, 53.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2071/2492

การป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุจากการทำร้ายร่างกาย ทำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย

ผู้ตายกับจำเลย ซึ่งเป็นเด็กอายุไม่ถึง 16 ปี ได้โต้เถียงกันเรื่องโคของจำเลยเข้าไปกินถั่วในไร่ของบิดาผู้ตาย ผู้ตายจะจับจำเลยส่งผู้ใหญ่บ้านจำเลยหนี ผู้ตายไล่ทันได้จิกผมจำเลยดึงจนหน้าหงาย จำเลยใช้มีดแทงไปทางหลัง 1 ทีถูกผู้ตายถึงแก่ความตาย ดังนี้ ถือว่าจำเลยทำการป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุ เป็นผิดตามมาตรา 251,53

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1971/2492

การป้องกันตัว: การกระทำเพื่อป้องกันชีวิตจากภัยคุกคามด้วยอาวุธและการใช้กำลังพอสมควรแก่เหตุ

ผู้ตายถือมีดดาบไปถึงโรงจำเลยเวลากลางคืนและร้องเรียกให้จำเลยเปิดประตู จำเลยไม่ยอมเปิด ผู้ตายตัดเชือกผูกประตูเปิดเข้าไปในห้องจำเลย จำเลยคว้าได้ขวานหลบหนีไปอยู่ใต้ถุน ผู้ตายใช้ดาบแทงตามร่องพื้นโรงจนจำเลยต้องหนีออกจากใต้ถุนจะออกทางประตู ผู้ตายใช้มีดดาบฟันจำเลยแต่มีดดาบไปถูกแปหลังคาโรงเสีย จำเลยหันมาใช้ขวานฟันผู้ตายหลายที ดังนี้ถือว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันชีวิตพอสมควรแก่เหตุ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1599/2492

การป้องกันตัวและการป้องกันเกียรติยศ: ศาลฎีกาตัดสินให้ยกฟ้องคดีทำร้ายร่างกายถึงแก่ความตาย

ผู้ตายและภรรยาของจำเลยได้หลับนอนกระทำชู้กันที่บ้านเรือนของจำเลย จำเลยได้มาพบผู้ตายกับภรรยาจำเลยนอนกอดกันอยู่ จำเลยได้เรียกภรรยาให้จุดตะเกียง ผู้ตายได้ถือมีดกระโดดแทงจำเลย จำเลยจึงใช้มีดฟันผู้ตายถึงแก่ความตาย ดังนี้ ย่อมฟังได้ว่า จำเลยได้ใช้มีดฟัน เพื่อป้องกันตัวและชื่อเสียงพอสมควรแก่เหตุยังไม่ควรต้องได้รับโทษ

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย กฎหมายลักษณะอาญา ม. 50