คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 50

การกระทำที่เป็นการป้องกันตัวและทรัพย์พอสมควรแก่เหตุ
ราษฎรมีอำนาจไล่ตามจับผู้ร้ายลักกระบือซึ่งหนีไปต่อหน้าและยิงต่อสู้ผู้ร้ายซึ่งยิงมายังตนในขณะไล่จับได้

ยิงคนในเวลากลางคืนโดยเข้าใจว่าเป็นผู้ร้าย และมีเสียงวิ่งซึ่งเข้าใจว่าจะเข้ามาทำร้าย เป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ(อ้างฎีกาที่ 1328/2462)

ใช้เคียวที่ถือไปดายหญ้าฟันผู้ซึ่งกำลังขึ้นคร่อมจะข่มขืนน้องสาวมีบาดเจ็บถึงสาหัสบางแห่ง ก็เป็นเหตุควรได้รับความยกเว้นโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 50

ผู้เสียหายถือมีดยาวประมาณ 2 ศอกบุกรุกเข้าไปในบ้านจำเลยที่ 1 ในเวลากลางคืนเพื่อทำร้ายเพราะจำเลยที่ 1 ไม่ให้ค่าจ้างผู้เสียหายเงื้อมีดจะฟันจำเลยที่ 1 จำเลยที่ 1 กระโดดเข้ากอดผู้เสียหายโดยรวบมีดและตัวผู้เสียหายไว้ และร้องเรียกจำเลยที่ 2 บุตรชายให้ช่วย จำเลยที่ 2กระโดดเอากำปั้นทุบผู้เสียหาย 2 ทีผู้เสียหายไม่ละจากกอดและไม่ปล่อยมีดที่ถือ จำเลยที่ 1 จึงบอกให้จำเลยที่ 2 เอาไม้ตี จำเลยที่ 2 ตีผู้เสียหายถูกท้ายทอยมีผู้เข้าช่วยแย่งมีดจากผู้เสียหายได้จากนั้นจำเลยที่ 3 มาช่วยจับผู้เสียหายส่งผู้ใหญ่บ้านการที่จำเลยที่ 2 ทำร้ายผู้เสียหายเนื่องจากจำเลยที่ 1บิดาเรียกให้ช่วย ซึ่งเป็นธรรมดาของบุตรจะต้องช่วยบิดาในเวลาคับขันการกระทำเป็นการป้องกันบิดาพอสมควรแก่เหตุ ไม่เป็นความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 50 จำเลยที่ 3 มาช่วยจับเท่านั้นจำเลยที่ 1 ถูกรุกรานเป็นข้อแก้ตัวได้ที่บอกให้จำเลยที่ 2 ตีผู้เสียหาย จำเลยจึงมิได้กระทำความผิด

มีคนมารื้อกะท่อม ห้ามก็ไม่ฟัง จึงใช้มีดฟันดังนี้ เป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ แย่งมีดเขาเพื่อการทำร้ายนั้น ถ้ามีดบาดเขามีบาดเจ็บ ต้องมีผิด ตาม ม.254

ผัวเมียทะเลาะกันในมุ้ง เมียบีบลูกอัณฑะผัว ๆ จึงต่อยหน้าเมียมีบาดเจ็บ เรียกว่าผัวทำการป้องกันพอสมควรแก่เหตุหาโทษมิได้

คำรับ ศาลไม่จำต้องฟังคำรับสารภาพของจำเลยมาลงโทษจำเลยเสมอไป เป็นข้อดุลยพินิจของศาลที่จะวินิจฉัยเอาเองว่าควรจะลงโทษจำเลยตามคำรับหรือไม่ จำเลยต่อสู้ว่าได้ทำร้ายเขาโดยป้องกัน แต่รับสารภาพว่าได้ทำเกินสมควรแก่เหตุไป จึงถึงตายเช่นนี้เมื่อทางพิจารณาฟังได้ว่าจำเลยได้กระทำโดยป้องกันพอสมควรแก่เหตุ ศาลไม่จำต้องฟังคำรับของจำเลยพิพากษาให้ยกฟ้องได้ ฎีกาอุทธรณ์ดุลยพินิจ

อย่างไรเรียกว่าป้องกันพอสมควรแก่เหตุ
เรื่องนี้ทีแรกลงโทษ ภายหลังแก้ใหม่เปนป้องกันพอสมควรแก่เหตุ

ป้องกันพอสมควรแก่เหตุไม่มีโทษ