คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 324

จำเลยใช้ปืนยิงสุนัขซึ่งจำเลยรู้ว่ามีเจ้าของเพราะสุนัขเข้าไปทำความรำคาญในบ้านของจำเลยดังนี้ จำเลยต้องมีความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ จำเลยยิงปืนในบ้านของจำเลยซึ่งตามถิ่นแถวนั้นมีคนมายิงนกบ่อย ๆ ทั้งบ้านก็มีระยะห่าง ๆ กันมีที่ว่างมากจำเลยไม่มีผิดฐานยิงปืนในหมู่บ้านตาม ม.335 (11)

จำเลยวางเพลิงเผาเรือนเขาไฟไหม้แต่เพียงเล็กน้อย ทั้งเรือนที่ถูกไฟไหม้ก็อยู่ห่างจากเรือนอื่น ๆ ตั้ง 20 วา ดังนี้ถือว่าไม่เป็นเหตุใกล้ต่อภยันตรายลงโทษจำเลยเพียงฐานทำให้เสียทรัพย์ตาม ม.189,324 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218 ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.189,324 จำคุก 1 ปีลดกึ่งหนึ่ง ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม.186 (1) จำคุก 10 ปี ลดกึ่งหนึ่งเหลือ 5 ปี เป็นแก้มากจำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานแจ้งความเท็จทำให้เสื่อมเสียอิศรภาพและทำให้เสียทรัพย์ โดยบรรยายฟ้องว่าจำเลยโกรธเคืองโจทก์ จึงจับโจทก์ส่งตำรวจหาว่าโจทก์ขุดมันและสับฟันรั้วสวนของจำเลย โจทก์ต้องถูกคุมขังอยู่ 3 วันจึงมีประกันไป โจทก์ต้องเสียทรัพย์ตามบัญชีท้ายฟ้อง ภายหลังเจ้าพนักงานเห็นว่าคดีไม่มีมูลจึงปล่อยโจทก์ดังนี้ ฟ้องของโจทก์ไม่มีมูล ที่ศาลจะรับไว้พิจารณาต้องยกฟ้อง

ข้อเท็จจริงที่พิจารณาได้ต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในฟ้องต้องยกฟ้องการขออนุญาตแก้ฟ้องนั้นถ้าทำให้จำเลยเสียเปรียบและหลงต่อสู้คดีศาลไม่อนุญาตให้แก้
จำเลยเสียเปรียบหรือไม่เป็นข้อเท็จจริงซึ่งศาลฎีกาต้องถือตามศาลล่าง

พวกจำเลยสมคบกันไปเจาะแลขุดพระเจดีย์เพื่อจะเอาทรัพย์ แต่เจ้าพนักงานจับได้เสียก่อน ต้องมีความผิดฐานพยายามลักทรัพย์โดยโจทก์มิต้องนำสืบว่าในพระเจดีย์นั้นมีทรัพย์ซ่อนฝังอยู่จริง อ้างฎีกาที่ 925/2474

เข้าไปในอาณาเขตต์บ้านเขาแล้วขึ้นไปบนเฉลียงชั้นล่างของตึก และเอาชะแลงงัดประตูอยู่ราว 5 นาที แต่บานประตูไม่เปิด พอดีตำรวจมาจับกุม จำเลยจึงหนีไปดังนี้ ต้องมีความผิดฐานพยายามลักทรัพย์บุกรุก และทำให้เสียทรัพย์ซึ่งต้องลงอาญาฐานพยายามลักทรัพย์อันเป็นบทหนัก
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ลงโทษจำคุกจำเลย 4 คน ๆ ละ 4 ปี เพิ่มโทษจำเลย 2 คนกึ่งหนึ่งเป็นโทษ 6 ปี ดังนี้ จำเลยที่มิได้ถูกเพิ่มโทษฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้

จำเลยรุกเข้าไปไถ่นาในที่นาซึ่งโจทก์หว่านเข้าไว้เสียหาย แม้จะไม่ใช่ที่นาของโจทก์เอง เมื่อไม่มีข้อแก้ตัวอันชอบด้วยกฎหมาย จำเลยก็ต้องมีผิดตามมาตรา 324

บุกรุกต้องมีเจตนาทุจจริต

แผ้วถางต้นไม้ที่ขึ้นรกอยู่ในทางสาธารณะ แม้ทางนี้อยู่ในโฉนดโจทก์ก็ดี จำเลยไม่มีผิดในทางอาญา ที่ดิน โฉนด ทางสาธารณะผู้ใดได้รับโฉนดทับทางสาธารณะ ผู้นั้นหามีกรรมสิทธิในทางนั้นไม่

ตัดลวดหนามที่เขาขึงไว้ในที่ดินของผู้อื่นโดยเข้าใจว่าเป็นที่ดินของตนมีผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ วิธีพิจารณาอาญา สำคัญผิดในข้อเท็จจริงไม่เป็นข้อแก้ตัวในทางกฎหมายอาญา