คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ร.ศ.120 ม. 19

ควรริบเครื่องมือจับสัตว์น้ำหรือไม่ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำให้อยู่ดุลยพินิจของเจ้าพนักงานจึงอยู่ในดุลพินิจของศาลเช่นเดียวกัน
อ้างฎีกาที่ 617/2479

โจทฟ้องว่าจำเลยกะทำผิดวันที่ 15 มี.ค.2486 ทางพิจารนาได้ความว่าจำเลยกะทำผิดแต่ปีแล้งที่แล้วย่อมลงโทสจำเลยไม่ได้.
เพียงแต่ถือสุ่มมาเพื่อจะจับปลา ยังห่างน้ำเพียงหนึ่งวาเช่นนี้ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยได้กะทำการจับปลา ไม่มีความผิด.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดวันที่ 15 มีนาคม 2486 ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยกระทำผิดแต่ปีแล้งที่แล้วย่อมลงโทษจำเลยไม่ได้ เพียงแต่ถือสุ่มมาเพื่อจะจับปลา ยังห่างน้ำเพียงหนึ่งวาเช่นนี้ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยได้กระทำการจับปลาไม่มีความผิด

กฎกระทรวงว่าด้วยวิธีจัดการและตั้งอัตราเก็บเงินอากรค่าน้ำตามความใน พรบ อากรค่าน้ำข้อ 2 (ง) และข้อ 2 (1)(2) ข้อ 23 (5) เครื่องมือที่ใช้จับสัตว์น้ำจะเป็นเครื่องมือประจำที่หรือไม่ต้องพิเคราะห์ถึงการใช้เครื่องมือนั้น ๆ เป็นราย ๆ ไป ใช้เผือกลงกั้นขวางเต็มครองในเวลาน้ำลงแล้วเอาลอบดักตามช่องเผือกคอยกู้ลอบเอาปลาดังนี้เรียกว่าใช้เครื่องมือจับสัตว์น้ำประจำที่ตาม พรบ อากรค่าน้ำมาตรา 19 และกฎกระทรวงซึ่งออกตามความใน พรบ นั้น ข้อ 23 (5) คำว่า ที่สาธารณประโยชน์ตามกฎกระทรวงข้อ 23 (5) หมายถึงที่สาธารณประโยชน์ตามกฎหมายทั่วไป หาได้มีความหมายเช่นเดียวกับคำว่าที่สาธารณประโยชน์ ในกฎข้อ 2 (ง) และข้อ 2(2)(3) ไม่ ที่สาธารณประโยชน์ตามกฎกระทรวงข้อ 2 (ง) นั้นเป็นคำประกอบความในตอนต้นของวรรคนั้นคือแสดงว่าเป็นที่สาธารณไม่หวงห้ามการจับสัตว์น้ำ

ประกาศสมุหเทศาภิบาลลงวันที่ 1 พฤศจิกายนพ.ศ.2469 ใช้เครื่องมือที่ต้องห้ามตามประกาศของสมุหเทศาภิบาลจับปลาในเขตต์ที่กำหนดไว้มีความผิดตาม พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ

จับสัตว์น้ำในเขตต์ที่มีนายอากรผูกขาดจากรัฐบาล ลักษณะพะยาน หน้าที่นำสืบ

การริบของกลางอยู่ในดุลยพินิจของศาล พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.3 ศาลล่างทั้ง 2 ไม่ริบแหของกลางแล้วโจทก์ฎีกาไม่ได้

การริบของกลางอยู่ในดุลยพินิจของศาล พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.3 ศาลล่างทั้ง 2 ไม่ริบแหของกลางแล้ว โจทก์ฎีกาไม่ได้

ใช้ลี่จับสัตว์น้ำในที่สาธารณประโยชน์ อาญา ม.18 ปัญหากฎหมาย