คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.สัตว์พาหนะ ร.ศ.119 ม. 20

อ้างกฎหมายที่ยกเลิกแล้วมาขอโทษให้ลงโทษจำเลยนั้น ถือว่าเท่ากับไม่ได้อ้างกฎหมายอันใดมาเลยศาลต้องยกฟ้อง

ฟ้องว่าจำเลยรับของโจรตามกฎหมายอาญามาตรา 321 โจทก์มีหน้าที่ต้องนำสืบว่าจำเลยได้รับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย
โจทก์บรรยายฟ้องว่ากระบือที่ถูกคนร้ายลักไปนั้นมาจับได้จากจำเลยโดยจำเลยรับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย มิได้บรรยายว่ากระบือนั้นไม่มีตั๋วพิมพ์รูปพรรณและจำเลยแสดงความบริสุทธิไม่ได้ ด้วยดังนี้ แม้โจทก์จะอ้าง พ.ร.บ.สัตว์พาหนะมาตรา 20 มาในคำขอท้ายฟ้องด้วย ก็ยกมาตรา 20 ใน พ.ร.บ.นี้มาปรับแก่คดีไม่ได้(คือจำเลย++สืบก่อน) เจ้าพนักงานสอบสวนถามคำให้การจำเลยโดยไม่ได้เตือนจำเลยตามประมวลวิธีพิจารณาอาญามาตรา 134 คำให้การชั้นสอบสวนนั้นฟังเป็นพะยานหลักฐานใช้ยันจำเลยไม่ได้

การที่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.สัตว์พาหนะ ม.20 และกฎหมายอาญา ม.321 ไม่ได้หมายความว่าโจทก์ประสงค์ให้แยกลงโทษ แต่เพราะตาม พ.ร.บ.สัตว์พาหนะไม่มีบัญญัติกำหนดโทษไว้ จึงต้องนำ ม.321 แห่งกฎหมายอาญามาปรับโทษ

+เป็นปัญหาว่าคดีโจทก์หมดอายุความหรือไม่ศาลอาจวินิจฉัยยกประดยชน์+งความสงสัยให้เป็นคดีแก่จำเลย โดยฟังว่าคดีโจทก์ขาดอายุความได้

จำเลยมีกระบือตัวหนึ่งขวัญที่ตัวกระบือและที่ปรากฎในตั๋วพิมพ์รูปพรรณไม่ตรงกันดังนี้ตกเป็นหน้าที่ของจำเลยจะต้องนำสืบให้เห็นว่า++ได้กระบือนั้นมาโดยสุจริตมิฉะนั้นต้องมีผิดฐานรับของโจร

โจทก์ฟ้องจำเลยหลายคน+++++หนังสือ ได้ระบุรายเลอียดว่าจำเลยคนใดทำเอกสารเหล่านั้นและปลอมที่ตรงไหนอะไรที่เป็นปลอมดังนี้ ไม่เรียกว่าฟ้องเคลือบคลุม ความผิดฐานมีสัตว์พาหนะแสดงความบริสุทธิไม่ได้นั้น++เป็นหน้าที่ของจำเลยต้องนำสืบ

ความผิดฐานมีกระบือโดยแสดงความบริสุทธิไม่ได้นั้นอายุความเริ่มนับแต่วันแรกที่จำเลยมีกระบือไว้
มีกระบือไว้ในครอบครองโดยเปิดเผยเป็นเวลากว่า 5 ปี มาแล้ว แม้จะแสดงความบริสุทธิไม่ได้ก็คงได้กระบือเป็นกรรมสิทธิ
ได้ลูกกระบือมาโดยทางอื่น แล้วจดในบัญชีของตนว่าเป็นกระบือลูกคอกเพื่อจะขอให้เจ้าพนักงานทำตั๋วพิมพ์รูปพรรณให้นั้น ถ้าทำไปโดยสุจริตว่าทำเช่นนั้นได้ ย่อมไม่เป็นความผิด

ยกฟ้อง

ในคดีที่โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยรับโคไว้โดยรู้สึกว่าเป็นของร้าย ขอให้ลงโทษตาม ม.321 แต่บทเดียวโดยมิได้อ้าง พ.ร.บ.สัตว์พาหนะสำหรับเป็นบทลงโทษจำเลยด้วยแล้ว หน้าที่นำสืบความบริสุทธิหาตกอยู่แก่จำเลยไม่

พะยาน หน้าที่นำสืบ ตามพรบสัตว์พาหนะ ม.20 เมื่อโคของกลางตกอยู่แก่จำเลยเป็นหน้าที่จำเลยต้องนำสืบแสดงความบริสุทธิ์ว่าจำเลยได้โคนั้นไว้โดยสุจริตมิฉะนั้นต้องมีผิดตามกฎหมายข้างต้น