คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ฝิ่น พ.ศ.2472 ม. 53

มีมูลฝิ่นไว้โดยไม่ได้รับอนุญาต ต้องปรับ 5 เท่าตามราคามูลฝิ่น ไม่ใช่ปรับตามราคาฝิ่น เมื่อโจทก์ไม่สืบถึงราคามูลฝิ่นก็ต้องปรับจำเลยตามอัตราต่ำเป็นเงิน 50 บาท ศาลล่างปรับจำเลยมาตามราคาฝิ่น ศาลฎีกาเห็นว่าต้องปรับตามราคามูลฝิ่นแม้ไม่มีปัญหาเถียงมาในฎีกา ศาลฎีกาก็ยกขึ้นวินิจฉัยแก้เป็นให้ปรับตามราคามูลฝิ่นได้
ศาลล่างปรับจำเลยตามราคาฝิ่น ศาลฎีกาเห็นว่าต้องปรับตามราคามูลฝิ่น แม้คดีสำหรับจำเลยบางคนจะไม่มีฎีกา+มา ศาลฎีกาก็แก้ให้ปรับจำเลยทุกคนตามราคามูล+ได้ เพราะเป็นเหตุในลักษณะคดี

มีมูลฝิ่นไว้นอกร้านจำหน่ายฝิ่นรัฐบาลโดยไม่รับอนุญาตอันเป็นผิดตาม พ.ร.บ. ฝิ่นแก้ไขเพิ่มเติม(ฉะบับที่4) 2481 นั้น ต้องปรับคิดตามราคามูลฝิ่น ไม่ใช่คิดตามราคาฝิ่น และเมื่อในที่นั้นรัฐบาลไม่ขายมูลฝิ่น ก็ต้องปรับตามอัตราคั่นต่ำคือ 50 บาท

ไม่ว่ามีฝิ่นหรือมูลฝิ่นอันผิดด้วยกฎหมายไว้ในครอบครองมาตรา 53 แห่ง พ.ร.บ.ฝิ่นบัญญัติให้ถือเอาราคาฝิ่นที่รัฐบาลขายตั้งเป็นเกณฑ์คำนวณค่าปรับเสมอไป
อ้างฎีกาที่ 790/2474,+23/2476และ389/2476
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้วัตถุ+เจือปนฝิ่นของรัฐบาลทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยเอาวัตถุอื่นเจือปนจริงแต่ไม่แน่ว่าเจือปนกับฝิ่นหรือมูลฝิ่นดังนี้ ไม่เรียกว่าทางพิจารณาแตกต่างกับฟ้อง

นายตรวจฝิ่นสมคบกับบุคคลอื่นมีฝิ่นเถื่อนไว้จำหน่ายไม่มีความผิดฐานช่วยให้พ้นอาญาตาม ม.142
นายร้อยตำรวจเป็นผู้จับผู้ต้องหานั้น ทำการสอบสวนผู้ต้องหานั้นเองได้

จำเลยมีฝิ่นขณะอยู่ในร้านสูบฝิ่น เมื่อไม่ปรากฏว่าเป็นฝิ่นของร้านสูบฝิ่นนั้นเองแล้ว ก็ต้องถือว่าจำเลยมีฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาตและถึงแม้โจทก์มิได้อ้าง ม. 8 มาด้วย แต่ได้บรรยายฟ้องว่าจำเลยมีผิดโดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษ ตาม ม. 53 แล้วก็ลงโทษตามมาตรานั้นได้ความผิดฐานมีฝิ่นโดยมิได้รับอนุญาตเป็นผิดต่อ มาตรา 8 ซึ่งมีมาตรา 53 เป็นบทลงโทษ

ส่งสำเนาฎีกาให้จำเลยไม่ได้ จำหน่ายคดี

ฝิ่นเถื่อน,ยกฟ้อง

โจทก์กล่าวในฟ้องว่าจำเลยเคยต้องโทษมาแล้ว แลต้องโทษมาแล้วมากระทำผิดภายในกำหนด แต่มิได้มีคำขอท้ายฟ้องและอ้างบทขอให้เพิ่มโทษจำเลยศาลจะเพิ่มโทษจำเลยไม่ได้

เมื่อปรากฎว่าวันที่โจทก์หาว่าจำเลยกระทำผิดในฟ้องต่างกับวันที่ปรากฎตามทางพิจารณา ศาลต้องยกฟ้องอ้างฎีกาที่ 980/2479

คำรับสารภาพของจำเลยที่ยอมรับสมอ้างเพื่อช่วยเหลือจำเลยอื่น ๆ ให้พ้นผิดนั้น ศาลจะฟังลงโทษจำเลยไม่ได้