คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: กฎหมายลักษณะอาญา ม. 301

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 503/2490 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การฟ้องคดีอาญา แม้ชื่อสกุลไม่ถูกต้อง แต่ไม่ผิดตัวบุคคล ไม่ถือเป็นการฟ้องผิดตัว

ฟ้องของโจทก์กล่าวนามสกุลของจำเลยผิดไป แต่ถ้าไม่ผิดตัวบุคคล ก็มิใช่เป็นการฟ้องผิดตัว

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 503/2490

แม้ฟ้องผิดนามสกุล แต่หากไม่ผิดตัวบุคคล ไม่ถือเป็นการฟ้องผิดตัว

ฟ้องของโจทก์กล่าวนามสกุลของจำเลยผิดไปแต่ถ้าไม่ผิดตัวบุคคล ก็มิใช่เป็นการฟ้องผิดตัว

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 494/2490 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การเปลี่ยนแปลงข้อหาจากชิงทรัพย์เป็นทำร้ายร่างกาย ศาลฎีกามีอำนาจพิจารณาและขยายผลถึงจำเลยที่ไม่ฎีกา

ศาลอุทธรณ์ลงโทษจำเลยฐานสมคบกันชิงทรัพย์ จำเลยผู้เดียวฎีกา ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยสมคบกันทำร้ายร่างกายเท่านั้น ดังนี้เป็นเหตุในลักษณะคดีศาลฎีกามีอำนาจพิพากษาตลอดถึงจำเลยอื่นที่มิได้อุทธรณ์ให้ได้รับผลดีตามคำพิพากษาด้วยได้
ฟ้องว่าชิงทรัพย์พิจารณาว่าทำร้ายร่างกายลงโทษได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 494/2490

การเปลี่ยนแปลงข้อหาจากชิงทรัพย์เป็นทำร้ายร่างกาย ศาลฎีกามีอำนาจพิพากษาถึงจำเลยอื่นที่ไม่ฎีกา

ศาลอุทธรณ์ลงโทษจำเลยฐานสมคบกันชิงทรัพย์ จำเลยผู้เดียวฎีกา ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยสมคบกันทำร้ายร่างกายเท่านั้นดังนี้เป็นเหตุในลักษณะคดีศาลฎีกามีอำนาจพิพากษาตลอดถึงจำเลยอื่นที่มิได้อุทธรณ์ให้ได้รับผลดีตามคำพิพากษาด้วยได้
ฟ้องว่าชิงทรัพย์และทำร้ายร่างกายบาดเจ็บพิจารณาว่าทำร้ายร่างกาย ลงโทษได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 471/2490

อำนาจสอบสวนคดีอาญาของปลัดอำเภอ แม้ก่อนโอนอำนาจสอบสวน

แม้เป็นเวลาก่อนโอนหน้าที่สอบสวนมายังกรมการอำเภอปลัดอำเภอก็มีอำนาจสอบสวนคดีอาญาได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 471/2490 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

อำนาจสอบสวนคดีอาญาของปลัดอำเภอ แม้ก่อนโอนอำนาจสอบสวน

แม้เป็นเวลาก่อนโอนหน้าที่สอบสวนมายังกรมการอำเภอ ปลัดอำเภอก็มีอำนาจสอบสวนคดีอาญาได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 301/2490

การใช้ไม้ตะพดข่มขู่เพื่อชิงทรัพย์: ไม้ตะพดต้องมีขนาดที่สามารถทำให้ร่างกายสาหัสจึงจะเป็นศาสตราวุธ

ไม้ตะพดจะเป็นศาสตราวุธตามกฎหมายหรือไม่ ต้องแล้วแต่ขนาดซึ่งสามารถจะทำให้ร่างกายแตกหักบุบสลายถึงสาหัสได้หรือไม่ ถ้าข้อเท็จจริงไม่ปรากฏว่า มีขนาดอย่างไร ก็ฟังว่าเป็นศาสตราวุธไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 267/2489

การปล้นทรัพย์: เจ้าของทรัพย์ที่แท้จริงไม่ใช่ผู้ถูกปล้นโดยตรง ไม่เป็นเหตุให้ยกฟ้องหากจำเลยไม่โต้แย้งสถานที่เกิดเหตุ

ฟ้องเรื่องปล้นระบุชื่อเจ้าทรัพย์ แต่ทางพิจารณาได้ความว่าผู้นั้นเป็นเพียงผู้รับจ้างหาบหามและอยู่ในความปกครองของผู้นั้นจำเลยก็ไม่หลงข้อต่อสู้ ดังนี้ลงโทษได้
ฟ้องระบุตำบลที่เกิดเหตุตามคำพยานโจทก์ว่า เหตุเกิดที่เขาฤาษีเขาฤาษีจะอยู่ในตำบลนั้นหรือไม่ ไม่ได้ความ และจำเลยไม่ได้คัดค้านอย่างใด ดังนี้ ต้องถือว่าอยู่ในตำบลตามฟ้อง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 267/2489 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การปล้นทรัพย์: เจ้าของทรัพย์ที่แท้จริง และสถานที่เกิดเหตุ ไม่กระทบต่อการลงโทษหากจำเลยไม่โต้แย้ง

ฟ้องเรื่องปล้นระบุชื่อเจ้าทรัพย์ แต่ทางพิจารณาได้ความว่า ผู้นั้นเป็นเพียงผู้รับจ้างหาบหามและอยู่ในความปกครองของผู้นั้นจำเลยก็ไม่หลงข้อต่อสู้ดังนี้ลงโทษ
ฟ้องได้ระบุตำบลที่เกิดเหตุตามคำพะยานโจทก์ว่าเหตุเกิดที่เขาฤาษี เขาฤาษีจะอยู่ในตำบลนั้นหรือไม่ไม่ได้ความ และจำเลยไม่ได้คัดค้านอย่างใดดังนี้ต้องถือว่าอยู่ในตำบลตามฟ้อง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 189-190/2489

ขอบเขตการลงโทษจำเลยในความผิดอาญา: ตัวการ vs สมรู้ร่วมคิด

พฤติการณ์ที่แสดงให้เห็นว่าจำเลยเป็นตัวการปล้นทรัพย์
โจทก์ฟ้องบรรยายการกระทำของจำเลยเป็นความผิดฐานสมรู้ในการปล้น และอ้างบทขอให้ลงโทษฐานสมรู้ ทางพิจารณาสมฟ้องแม้จะได้ความต่อไปว่าจำเลยเป็นตัวการปล้นทรัพย์ด้วยก็ลงโทษฐานเป็นตัวการปล้นทรัพย์ไม่ได้ เพราะเกินคำขอ แต่ลงโทษฐานสมรู้ได้

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย กฎหมายลักษณะอาญา ม. 301