คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 301

พวกพยายามปล้นทรัพย์คนหนึ่งเข้าไปแทงพวกเจ้าทรัพย์เพื่อช่วยพวกของตนที่ถูกทำร้ายล้มอยู่นั้น ไม่เป็นผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 250 คงผิดตามมาตรา 301,60และมาตรา 249

การปล้นและมีการฆ่าเจ้าทรัพย์ตาย ถ้าไม่ปรากฏว่าจำเลยเป็นคนฆ่าหรือสมคบในการฆ่า ก็ลงโทษตามมาตรา301 ตอน 3 จะลงโทษตามมาตรา 250 ไม่ได้

คำให้การชั้นสอบสวนของจำเลยคนหนึ่งที่ให้การซัดจำเลยอีกคนหนึ่งนั้นใช้ยันได้เฉพาะผู้ให้การ จะใช้ประกอบการพิจารณาสำหรับจำเลยคนที่ถูกซัดไม่ได้ คำให้การชั้นสอบสวนของผู้ที่ไปกระทำความผิดด้วยกัน ซึ่งซัดจำเลยอื่นนั้นแม้ผู้นั้นมิได้ถูกฟ้องก็ใช้เป็นหลักฐานประกอบการพิจารณาสำหรับจำเลยที่ถูกซัดไม่ได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลย 3 คนฐานปล้นทรัพย์ จำเลย 2 คนอุทธรณ์อีกคนหนึ่งไม่ได้อุทธรณ์ ดังนี้ศาลอุทธรณ์จะพิพากษายกฟ้องคดีสำหรับจำเลยที่ไม่ได้อุทธรณ์โดยไม่ใช่เป็นเหตุในลักษณะคดีไม่ได้ ปัญหาว่าจำเลยคนใดได้กระทำการปล้นหรือไม่เป็นเหตุส่วนตัวไม่ใช่เหตุในลักษณะคดี

โจทก์ฟ้องว่าเหตุเกิดที่ตำบลหนึ่งแต่พิจารณาได้ความว่าเหตุเกิดอีกตำบลหนึ่ง โจทก์จะยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องนั้นโดยไม่มีเหตุอันควรไม่ได้ศาลต้องยกฟ้อง

ผู้ร้าย 3 คนปลอมเป็นตำรวจมีไม้ตะพดเป็นศาตราวุธเข้าค้นบ้านเจ้าทรัพย์ แล้วนำตัวเจ้าทรัพย์และทรัพย์ที่ค้นได้ออกจากบ้านเจ้าทรัพย์ไปพอถึงกลางทางผู้ร้ายทำร้ายเจ้าทรัพย์แล้วพาทรัพย์หนีไปดั่งนี้ มีความผิดฐานปล้นทรัพย์

พลตำรวจไปจับของกลางในการเล่นการพนันนอกเขตที่ตนมีอำนาจและหน้าที่นั้น ไม่ถือว่าเป็นเจ้าพนักงานกระทำการตามหน้าที่ ของกลางนั้นจึงไม่เป็นของต้องยึดหรืออายัดตามกฎหมายและการที่ผู้ลักเล่นการพนันใช้กำลังทำร้ายและขู่เข็ญเอาของกลางคืนไป จึงไม่เป็นความผิดต่อเจ้าพนักงานหรือเป็นความผิดต่อทรัพย์ ความผิดฐานลักเล่นการพนันนั้น ราษฎรไม่มีอำนาจจับโดยลำพังตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 79 (อ้างฎีกาที่ 1011/2484)

ผู้ร้ายกับพวกถือขวานตรงเข้ามาที่ผู้เสียหายในเวลาค่ำคืนผู้เสียหายกลัวจึงวิ่งหนีย่อมถือได้ว่าเป็นการขู่เข็ญแล้ว

ในคดีอุกฉกรรจ์จำเลยให้การรับสารภาพต่อหน้าศาล. แต่ในระหว่างที่ศาลนัดสืบพยานโจทก์ประกอบคำให้การรับสารภาพ.จำเลยขอให้การใหม่เป็นปฏิเสธฟ้องโจทก์เช่นนี้. ย่อมทำได้เพราะตามกฎหมายย่อมให้โอกาสจำเลยต่อสู้คดีอาญาได้เต็มที่. ในกรณีที่ศาลอุทธรณ์สั่งให้ย้อนสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษาใหม่ในคดีอุฉกรรจ์นั้น. เมื่อไม่เป็นการเสียหายแก่คดีโจทก์. โจทก์จะไม่นำพยานเข้าสืบใหม่โดยขอให้สืบพยานจำเลยต่อไปย่อมทำได้. เพราะถือว่าการสืบครั้งก่อนได้สืบต่อหน้าจำเลยแล้ว.

จำเลยเป็นทหารประจำการส่วนพรรคพวกของจำเลยซึ่งหลบหนีไปไม่ปรากฏชัดว่าเป็นทหารหรือพลเรือน. และโจทก์ก็ไม่ยืนยัน. จึงไม่มีเหตุที่จะฟังว่าพรรคพวกนั้นเป็นบุคคลที่อยู่ในอำนาจศาลทหาร. ดังนี้คดีก็ขึ้นศาลทหารไม่ได้.(อ้างฎีกาที่ 698/2478). ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 17/85.