คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ล้มละลาย ร.ศ.127 ม. 79

การที่เจ้าหนี้ของผู้ล้มละลายได้รับผ่อนชำระหนี้จากผู้ล้มละลายมากกว่าส่วนเฉลี่ยที่เจ้าหนี้อื่นได้รับจากกองทรัพย์สินของผู้ล้มละลายมากนั้น. ถือว่าเป็นการได้เปรียบเจ้าหนี้อื่น. ผู้ล้มละลายชำระหนี้เป็นการกระทำเพื่อให้เจ้าหนี้ได้เปรียบเจ้าหนี้อื่น. และผู้ล้มละลายถูกฟ้องคดีล้มละลายภายในสามเดือนนับแต่วันชำระหนี้. ทั้งต้องคำพิพากษาให้ล้มละลาย.การชำระหนี้นั้นก็ใช้ยันเจ้าพนักงานรักษาทรัพย์ของผู้ล้มละลายไม่ได้. ปัญหาว่ากรณีที่ผู้ล้มละลายได้ชำระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้เป็นการกระทำให้เจ้าหนี้ผู้นั้นได้เปรียบเจ้าหนี้อื่นๆ หรือไม่.นั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง.

ในคดีที่ร้องขัดทรัพย์ที่ถูกยึดตามคำพิพากษาในคดีล้มละลายนั้น คดีจะมีทุนทรัพย์มากน้อยเพียงไร ก็ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงมิได้
ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง .248 มิได้ทับหรือยกเลิกพ.ร.บ.ล้มละลาย ม.79
การสอบสวนตามพ.ร.บ.ล้มละลายนั้น เมื่อเจ้าพนักงานรักษาทรัพย์เห็นสมควรอาจสั่งให้ผู้เกี่ยวข้องแก่ทรัพย์ของผู้ล้มละลายนำพะยานมาให้เจ้าพนักงานสอบสวนก่อนหรือหลังก็ได้ไม่เหมือนการร้องขัดทรัพย์ในคดีแพ่งธรรมดา

ขอให้ล้มละลายนั้นจะฎีกา ได้แต่ปัญหากฎหมายเท่านั้น
หุ้นส่วน ออกจากหุ้นส่วน

พ.ร.บ.ล้มละลาย ร.ศ.130 ม.79 คู่ความฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย ประมวลแพ่ง ม.1054 ตอนต้น ฐานะบุคคลภายนอก