คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
จำรูญ โปษยานนท์

กรนีจะเปนผิดตามม.256 ( 8 ) จะต้องได้ความว่ามีอาการเจ็บป่วยไข้ประกอบด้วยทุขเวทนากล้าเกินกว่า 20 วัน และไม่สามาถจะประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปรกติเกินกว่า 20 วันด้วย
เจ้าทุกเบิกความว่ามีอาชีพทำนาย่อมหมายความว่าเวลาเบื่อความมีอาชีพทำนา ไม่หมายความว่าเวลาถูกทำร้ายมีอาชีพทำนาด้วย

กรณีจะเป็นผิดตามมาตรา 256(8) จะต้องได้ความว่ามีอาการเจ็บป่วยไข้ประกอบด้วยทุกขเวทนากล้าเกินกว่า 20 วันและไม่สามารถจะประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปกติเกินกว่า 20วันด้วย
เจ้าทุกข์เบิกความว่ามีอาชีพทำนาย่อมหมายความว่าเวลาเบิกความมีอาชีพทำนา ไม่หมายความว่าเวลาถูกทำร้ายมีอาชีพทำนาด้วย
(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 3/2486 แต่มิได้มีมติตัดสิน)

เมื่อการนำของเข้ามาเปนผิดตามมาตรา 27 พ.ร.บ. สุลกากร 2469 แล้ว ของกลางอันเนื่องด้วยความผิดนั้น ก็ต้องถูกริบด้วยตามมาตรา 17 พ.ร.บ. สุลกากรฉบับที่ 9 พ.ส. 2482 ไม่ต้องคำนึงว่าจำเลยจะต้องมีโทษด้วยหรือไม่

นำของที่ไม่ต้องเสียภาษีเข้ามาในราชอาณาจักรโดยไม่ได้ผ่านด่านศุลกากรโดยถูกต้องมีผิดตามมาตรา 27
เมื่อการนำของเข้ามาเป็นผิดตามมาตรา 27 พระราชบัญญัติศุลกากร 2469 แล้ว ของกลางอันเนื่องด้วยความผิดนั้นก็ต้องถูกริบด้วยตามมาตรา 17 พระราชบัญญัติศุลกากร ฉบับที่ 9พ.ศ.2482 ไม่ต้องคำนึงว่าจำเลยจะต้องมีโทษด้วยหรือไม่

โจทฟ้องว่าจำเลยรับของโจรจากผู้ยักยอกทรัพย์ พายหลังจะอ้างว่าจำเลยมีผิดถานรับของโจร โดยรับของนั้นไว้จากผู้ทำผิดกดหมายหย่างอื่นมิได้
ความหมายของ ม.10 พ.ร.บ. ว่าด้วยไม้ซุงและไม้ท่อนที่ดวงตราลบเลือน ร.ส.115 นั้นประสงค์ที่จะลงโทสะผู้ที่ทำลายรอยตราจนจำไม่ได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พระราชบัญญัติ 2 ฉบับ ในการที่จะวินิจฉัยว่าควรลงอาญาที่หนักตามกฎหมายฉบับใดนั้นต้องถือตามโทษจำคุกเพราะเป็นโทษที่ร้ายแรงกว่าโทษปรับ

โจทฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยตาม พ.ร.บ. 2 ฉบับ ไนการที่จะวินิฉัยว่าควนลงอาญาที่หนักตามกดหมายฉบับไดนั้นต้องถือตามโทสจำคุกเพราะเปนโทสที่ร้ายแรงกว่าโทสปรับ

โจทก์ฟ้องจำเลยเป็น 2 กระทงโดยแยกข้อหาเป็นข้อ ก. และข. และตอนท้ายข้อ ข. ได้ระบุสถานที่ที่จำเลยกระทำผิดว่าเหตุเกิดที่ตำบลบ่อเกลือเหนือและบ่อเกลือใต้ อำเภอบัวจังหวัดน่าน เมื่ออ่านฟ้องประกอบกันแล้ว จำเลยควรจะเข้าใจข้อหาได้ดีเช่นนี้ย่อมไม่เป็นฟ้องที่เคลือบคลุม
ในเรื่องลักกระบือแล้วเอากระบือไปฆ่าขายเนื้อโดยไม่ได้รับอนุญาตโจทก์ระบุในฟ้องว่าจำเลยทำผิดวันที่ 12-13 เมษายน 2482 ดังนี้ ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

โจทฟ้องจำเลยเปน 2 กะทงโดยแยกข้อหาเปนข้อ ก. และ ข.ตอนท้ายข้อ ข. ได้ระบุสถานที่ ๆ จำเลยกะทำผิดว่าเหตุเกิดที่ตำบลบ่อเกลือเหนือและบ่อเกลือไต้ อำเพอบัว จังหวัดน่าน เมื่ออ่านฟ้องประกอบกันแล้ว จำเลยควนจะเข้าไจข้อหาได้ดีเช่นนี้ย่อมไม่เปนฟ้องที่เคลือบคลุม
โจทระบุไนฟ้องว่าจำเลยทำผิดวันที่ 12-13 เมสายน 2482 ดังนี้ ไม่เปนฟ้องเคลือบคลุม

ทรัพย์มรดกกว่าสองพันบาทโจทฟ้องแบ่งไม่ถึงสองพันบาท เมื่อสาลอุธรน์แก้ไขสาลชั้นต้นเล็กน้อย คู่ความดีกาไนข้อเท็ดจิงไม่ได้.
กรนีที่ถือว่าเปนการแก้ไขเล็กน้อย