คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ธ.บุนยะปานะ.

โจทฟ้องกล่าวว่าจำเลยลักตัดไม้ไผ่ขาดจากกอ ย่อมไม่หมายถึงการที่จำเลยตัดไม้โดยเจตนาลักไม้หรือลักไม้โดยวิธีตัดขาดจากกอ ไม่นับว่าเปนฟ้องถานลักทรัพย์

การอ้างอิงพยานเอกสารโดยฝ่าฝืนต่อบทบัญญัติแห่งมาตรา 90 ป.ว.พ.สาลย่อมรับฟังเปนพยานได้ตาม ม.87

พรึติการที่ถือว่าเริ่มประกอบการออมสิน
ประกอบการออมสินโดยไม่ได้รับอนุญาต แม้จะทำไนถานะผู้จัดการห้างหุ้นส่วน ก็ไม่เปนข้อแก้ตัวไห้พ้นผิด
ปิดป้ายชื่อห้างหุ้นส่วนจำกัดโดยไม่ถูกต้อง ผู้จัดการก็มีความผิดด้วย
ผู้จัดการห้างหุ้นส่วนจำกัดย่อมเปนพ่อค้าตามความหมายของ พ.ร.บ.ทเบียนพานิช 2479 ม.4(5) แล้ว

ลูกหนี้ซึ่งทำสัญญาร่วมกันโดยมีได้แยกความรับผิดไว้ ก็ต้องรับผิดร่วมกัน

มีดที่ไช้ไนการค่าสุกรโดยไม่+อาชญาบัตรนั้น ไม่เปนของจะพึงริบ

ฟ้องว่าเหตุเกิดที่ลำน้ำเจ้าพระยาทางพิจารนาได้ความว่า เหตุเกิด+ลองลัดหลวง แม้จะไม่ต่าง+ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

ผู้กู้เอาข้าวชำระหนี้แทนเงินกู้และดอกเบี้ยไปตามที่ตกลงกับผู้ไห้กู้แล้ว พายหลังผู้ไห้กู้ฟ้องเรียกต้นเงินและดอกเบี้ยและชนะคดีแล้ว ผู้กู้จะฟ้องเรียกข้าวคืนถานลาภมิควนได้ไม่ได้แต่เรียกข้าวและค่าเสียหายได้ไนถานที่ผู้ไห้กู้ทำผิดนิติกัม
ไนคดีแพ่งคู่ความไม่จำเปนต้องอ้างตัวบทกดหมายไนฟ้องหรือไนดีกาเพียงแต่กล่าวถึงข้อเท็จจริงอันเปนปัญหาชัดเจนก็พอแล้ว ส่วนตัวบทกดหมายนั้นเปนหน้าที่ของสาลจะยกขึ้นปรับแก่คติ
คดีที่ดีกาได้เฉพาะข้อกดหมายนั้นถ้าสาลล่างยังมิได้ชี้ขาดข้อเท็จจริงอันเปนข้อสำคันมา สาลดีกาย้อนสำนวนไปไห้วินิจฉัยแล้วพิพากสาไหม่

ร้านค้าที่ไม่ได้เสียพาสีการค้าเมื่อขายของราคาไม่เกิน 100 บ.ไม่ต้องออกไบรับเงินราคาของเว้นแต่ผู้ซื้อจะได้เรียกร้อง