คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ฝิ่น พ.ศ.2472 ม. 68

การที่จะเพิ่มโทษตาม พรบ ฝิ่นนั้นจะต้องได้ความว่าความผิดครั้งแรกกับความผิดครั้งหลังเป็นเรื่องความผิดตามพระราชบัญญัติฝิ่นด้วยกัน ครั้งแรกจำเลยกระทำผิดฐานลักทรัพย์ แต่มาครั้งหลังหระทำผิดตาม พรบ ฝิ่นต้องเพิ่มโทษตาม กฎหมายลักษณอาญา อ้างฎีกาที่ 1422/2482

ทำความผิดครั้งแรกตาม พ.ร.บ.ฝิ่น ความผิดครั้งหลังตามกฎหมายลักษณอาญานั้น เพิ่มโทษตาม ม.72 ได้

+ที่เคยต้องโทษตาม พ.ร.บ.ฝิ่นภายใน + ปี แม้จะพ้นโทษครั้งก่อนมาเกิน 3 ปีแล้วก็เพิ่มโทษตามกฏหมายอาญาไม่ได้

จำเลยเคยต้องโทษฐานมีฝิ่นมาแล้ว มาต้องโทษฐานมีฝิ่นซึ่ง พ.ร.บ.ฝิ่นให้จำคุกเป็นฐานไม่เข็ดหลาบด้วยนั้นศาลก็ยกเอากฎหมายอาญา มาตรา 40 มายกโทษจำเลยได้, พฤตติการณ์ที่ไม่ควรยกโทษจำคุกให้ตามมาตรา 40

จำเลยมีฝิ่นขณะอยู่ในร้านสูบฝิ่น เมื่อไม่ปรากฏว่าเป็นฝิ่นของร้านสูบฝิ่นนั้นเองแล้ว ก็ต้องถือว่าจำเลยมีฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาตและถึงแม้โจทก์มิได้อ้าง ม. 8 มาด้วย แต่ได้บรรยายฟ้องว่าจำเลยมีผิดโดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษ ตาม ม. 53 แล้วก็ลงโทษตามมาตรานั้นได้ความผิดฐานมีฝิ่นโดยมิได้รับอนุญาตเป็นผิดต่อ มาตรา 8 ซึ่งมีมาตรา 53 เป็นบทลงโทษ

การเพิ่มโทษฐานผิด พ.ร.บ.ฝิ่นต้องใช้กฎหมายฝิ่น ฟ้อง,ตัดสิน ตัดสินไม่เกินคำขอ