คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ลักษณะฆ่าโค กระบือและสุกรตามหัวเมือง ร.ศ.119 ม. 18

คำขอให้ใช้เงินบำเหน็จนำจับเป็นคำขอทางแพ่ง ซึ่งต้องมีคำขอบังคับเมื่อโจทก์ไม่มีคำขอบังคับให้จำเลยใช้เงินบำเหน็จนำจับ ศาลก็ไม่ตัดสินให้(อ้างฎีกาที่375/2486)

คำขอไห้ไช้เงินบำเหน็ดนำจับเปนคำขอทางแพ่ง ซึ่งต้องมีคำขอบังคับ เมื่อโจทไม่มีคำขอบังคับไห้จำเลยไช้เงินบำเหน็ดนำจับ สาลก็ไม่ตัดสินไห้
อ้างดีกาที่ 375/2486

ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันค่าโคกะบือโดยมิได้รับอนุญาตและว่ามีสัญญาจ่ายเงินรางวันผู้นำจับโดยจ้างประกาส ส่วนคำขอท้ายฟ้องขอไห้ลงโทสและริบของท้ายฟ้องขอไห้ลงโทสและริบของกลางแต่ไม่มีคำขอบังคับไนเรื่องค่าบำเหน็ดนำจับ ศาลไม่บังคับไห้
การบังคับไห้จำเลยไช้ค่าทดแทนตาม ป.ว.อ.ม.249 ต้องบังคับตามประมวนวิธีพิจารนาแพ่ง ฉะนั้นคำขอไห้ไช้เงินบำเหน็ดจึงเปนคำขอทางแพ่ง ซึ่งต้องมีคำขอบังคับตาม ม.172 ประมวนวิธีพิจารนาความแพ่ง

มีดที่ไช้ไนการค่าสุกรโดยไม่+อาชญาบัตรนั้น ไม่เปนของจะพึงริบ

มีดที่ใช้ในการฆ่าสุกรโดยไม่เสียอาชญาบัตรนั้น ไม่เป็นของอันจะพึงริบ
ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 5/2486

ฟ้องว่าจำเลยฆ่าสุกรไม่ได้รับอนุญาตรวม 3 ตัว ศาลเดิมฟังว่าจำเลยฆ่าโดยมิได้รับอนุญาตเพียง 2 ตัวปรับ80 บาท ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยฆ่าโดยมิได้รับอนุญาตเพียงตัวเดียวปรับ 40 บาท ดังนี้เป็นเรื่องพิพากษาแก้มิใช่พิพากษากลับ โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

ยกฟ้อง

การพยายามฆ่ากระบือก็มีผิดฐานพยายามฆ่ากระบือโดยไม่ได้รับอนุญาต

+คนสมคบกันฆ่าสุกร+มิได้รับอนุญาต คนจึงถูกฟ้องและถูกปรับ 20 บาท จะต้องจำแทนค่าปรับ+แล้วดังนี้ ไม่เป็นเหตุ+ขวางที่จะลงโทษปรับกระทำผิดอีกคนหนึ่งซึ่งถูก+ภายหลัง
ประกาศให้บำเหน็จนำจับกระทำผิดต่อการภาษีอากร ร.ศ.121 ในคดีที่ฟ้องขอให้จำเลยใช้ค่าสินบนนำจับ เมื่อโจทก์ไม่สืบแสดงให้เห็นจำนวนเงินที่จะต้องออกเป็น+บำเหน็จนำจับแล้ว ศาล+บังคับให้จำเลยใช้

ประกาศให้บำเหน็จจับผู้กระทำผิดต่อการภาษีอากร ร.ศ.121
ค่าบำเหน็จนำจับเนื่องจากความผิดตาม พ.ร.บ.ฆ่าโคกระบือและสุกรหัวเมือง ร.ศ.119 นั้น ถ้าโจทก์ไม่ได้กล่าวมาในฟ้องว่าได้จ่ายให้แก่ผู้ใด ศาลไม่บังคับให้จำเลยใช้