คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 575

ในช่องคู่ความในฟ้องใส่ว่า วัดเป็นจำเลยที่ 1 ในคำบรรยายฟ้องมีความรวมๆ ว่าจำเลยจ้างเหมาโจทก์ โดยมิได้บรรยายว่าวัดซึ่งเป็นนิติบุคคลนั้นได้ทำสัญญาว่าจ้างโดยใครเป็นผู้แทน คำฟ้องเช่นนี้ก็ถือว่า โจทก์ได้ฟ้องวัดในสภาพนิติบุคคลให้มีความรับผิดขอบตามคำขอท้ายฟ้องของโจทก์ด้วย และวัดก็มิได้โต้แย้งว่าวัดมิได้เป็นคู่สัญญากับโจทก์ จึงไม่มีประเด็นว่าวัดไม่ต้องรับผิดเพราะมิได้เป็นคู่สัญญาแต่ประการใด
ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 32/2503

โจทก์เป็นลูกจ้างรายเดือนของจำเลย ได้มีกำหนดเวลาจ่ายค่าจ้างเมื่อสิ้นเดือน ต่อมาได้เปลี่ยนเวลาจ่ายค่าจ้างออกเป็น 2 ครั้งคือกลางเดือนครั้งหนึ่งปลายเดือนครั้งหนึ่ง เพื่อช่วยเหลือโจทก์ได้มีเงินสดซื้อข้าวสารดังนี้ หาทำให้โจทก์เปลี่ยนฐานะจากลูกจ้างรายเดือนไม่ฉะนั้นการที่จำเลยบอกเลิกสัญญาจ้างกับโจทก์ในตอนจ่ายค่าจ้างกลางเดือนจึงถือไม่ได้ว่าเป็นการบอกกล่าวล่วงหน้าเมื่อถึงกำหนดจ่ายสินจ้างคราวใดคราวหนึ่งตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 582

เมื่อนายจ้างเป็นฝ่ายผิดสัญญา ต้องรับผิดจ่ายค่าแรงงานให้ลูกจ้างตามผลงานที่ลูกจ้างทำไป และต้องชำระดอกเบี้ยให้นับแต่วันผิดนัด

เมื่อนายจ้างเป็นฝ่ายผิดสัญญาต้องรับผิดจ่ายค่าแรงงานให้ลูกจ้างตามผลงานที่ลูกจ้างทำไปและต้องชำระดอกเบี้ยให้นับแต่วันผิดนัด

จำเลยรับราชการในตำแหน่งเสมียนตราอำเภอนับว่าเป็นข้าราชการโดยได้รับเงินเดือนจากงบประมาณประเภทเงินเดือนไม่อยู่ในฐานะเป็นลูกจ้างของกระทรวงทบวงกรม และไม่มี กฎหมายบทมาตราใดที่จะแสดงว่ากระทรวงทบวงกรมเป็นนายจ้างของข้าราชการเช่นจำเลย ดังนี้เมื่อจำเลยลักธนบัตรอันเป็นเงินเพื่อใช้สำหรับราชการจำเลยจึงมีความผิดตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 294(4) หาใช่มาตรา 294(5) ไม่

เมื่อในสัญญาจ้างไม่ปรากฎว่าผู้จ้างจะให้สินจ้างแก่ผู้รับจ้างตลอดเวลาที่ทำงานตามมาตรา 575 หรือจะให้เพื่อผลสำเร็จแห่งการที่ผู้รับตกลงจะทำให้ตามมาตรา 587 ดังนี้ก็เป็นเรื่องที่จะสืบประกอบข้อตกลงกันนั้นว่าเป็นเรื่องจ้างแรงงานหรือจ้างทำของ

เมื่อในสัญญาจ้างไม่ปรากฏว่าผู้จ้างจะให้สินจ้างแก่ผู้รับจ้างตลอดเวลาที่ทำงานตามมาตรา 575 หรือจะให้เพื่อผลสำเร็จแห่งการที่ผู้รับจ้างตกลงจะทำให้ตามมาตรา 587ดังนี้ก็เป็นเรื่องที่จะสืบประกอบข้อตกลงกันนั้นว่าเป็นเรื่องจ้างแรงงานหรือจ้างทำของ

จำเลยเป็นลูกจ้างตักน้ำคิดค่าจ้างเป็นรายราย จำเลยอาจจะตักก็ได้ไม่ตักก็ได้ ไม่มีความสัมพันธ์ที่จะบังคับหรือว่ากล่าวกันในฐานะนายจ้างลูกจ้างได้เช่นนี้ แม้จำเลยจะได้ลักทรัพย์ของผู้จ้างไปในขณะตักน้ำให้ก็ไม่เป็นผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 294 (5)

จำเลยเป็นลูกจ้างตักน้ำคิดค่าจ้างเป็นรายหาบจำเลยอาจจะตักก็ได้ไม่ตักก็ได้ไม่มีความสัมพันธ์ที่จะบังคับหรือว่ากล่าวกันในฐานะนายจ้างลูกจ้างได้เช่นนี้แม้จำเลยจะได้ลักทรัพย์ของผู้จ้างไปในขณะตักน้ำให้ก็ไม่เป็นผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 294(5)

นายจ้างเลิกจ้างลูกจ้างโดยลูกจ้างมิได้มีความบกพร่องในหน้าที่การงานที่นายจ้างจ้างทำ อันจะเป็นเหตุให้นายจ้างงดจ่ายโบนัสตามที่ได้ตกลงกันไว้แล้ว นายจ้างก็จะต้องจ่ายเงินโบนัสให้ลูกจ้าง
นายจ้างไม่มีสิทธิหักเงินเดือนของลูกจ้างไว้เพื่อใช้หนี้ที่ลูกจ้างเป็นลูกหนี้คนอื่นอยู่ เว้นแต่ลูกจ้างจะตกลงยินยอมให้หักเงินเดือนตนไว้
นายจ้างสั่งเลิกจ้างลูกจ้างโดยระบุเป็นคำมั่นว่าให้จ่ายเงินบำเหน็จก้อนหนึ่งให้ลูกจ้าง ลูกจ้างก็ยอมรับตามนั้น ดังนี้นายจ้างจะไม่จ่ายเงินบำเหน็จโดยอ้างว่าตนได้ทราบขึ้นภายหลังว่า ลูกจ้างปฏิบัติหน้าที่บกพร่องย่อมไม่ได้